حقیقت سفیانی و نشانه‌های حتمی ظهور چیست؟

شیعه نیوز: نشانه‌های ظهور از جذاب‌ترین و پرطرفدارترین بخش‌های معارف مهدوی است. اختصاص بخش عمده‌ای از روایات مهدویت به این موضوع، بهترین گواه بر این مسئله است. این جذابیت از سویی باعث افزایش اقبال عمومی به این مسئله و در نتیجه اصل اندیشه مهدویت می‌شود، اما از سوی دیگر، افزون بر ایجاد زمینه مناسب برای ورود خرافات، طمع شیادان را برای جعل و تحریف روایات را، دو چندان می‌کند. از این‌رو، نظر به فقدان پژوهش‌های مستند در این زمینه، شایسته است با انجام تحقیقات مبتنی بر اصول و قواعد فهم حدیث و با جداسازی احادیث صحیح از ضعیف و مطالب مستند از غیرمستند، علاوه بر پالایش معارف مهدویت از خرافات، زمینه‌های سوءاستفاده از این موضوع نیز، از میان برداشته شود.
 
در سلسله مقالات مباحث مهدویت، تلاش خواهد شد كه با اعتماد به روایات و احادیث اسلامی، تصویری کامل، منسجم و معقول از نشانه های حتمی ظهور و رخدادهای مرتبط، ارائه شود. کم‌ترین نتیجه این تلاش، این است که محققان خواهند توانست در خصوص مباحث مهدویت، مطالب مستند را از مطالب غیرمستند تمیز بدهند و در مقام قضاوت و تحلیل، از استناد به مطالب غیرمستند بپرهیزند.
 
در مقاله شانزدهم، به وجوب فقهی شناخت نشانه های حتمی ظهور، اشاره شد. و در مقاله هفدهم، به این پرسش پاسخ داده شد که آیا در نشانه های ظهور و بخصوص در نشانه های حتمی ظهور از جمله یمانی، سفیانی و ...، امکان بداء، تغییر و بلکه عدم وقوع، مطرح است یا نه؟ و در مقاله هجدهم به اهمیت فراوان جایگاه شورش سفیانی به عنوان بزرگترین دشمن امام عصر و اولین نشانه حتمی ظهور، که به نوعی تمام علائم حتمی ظهور با این نشانه در ارتباط هستند، پرداخته شد و به این نکته مهم، اشاره گردید که یکی از اساسی‌ترین اهداف قیام سفیانی، حمله به مناطق شیعه‌ نشین، کشتار شیعیان و حمله به مراکز مقدسه شیعه در کشور عراق، است.  
 
 تأثیر این رخداد عظیم در کیان تشیع و تهدیدی که از ناحیه سفیانی متوجه شیعیان جهان می‌شود، بررسی ابعاد این ماجرا و آگاهی از زوایای مختلف آن را ضروری می‌نماید. در مقاله نوزدهم، به معرفی اولین نشانه حتمی ظهور، سفیانی و ابعاد گسترده این رخداد و ارتباط ان با حوادث کشور سوریه در آخرالزمان و منطقه شام، پرداختیم.
 
اکنون، به این پرسش، پاسخ داده خواهد شد که آیا سفیانی، نماد است یا حقیقت؟ به عبارت دیگر، می توان به سفیانی به عنوان نماد تفکر حاکم و جریان مخالف شیعه نگریست؟ و یا در عین حال اینکه جریان سفیانی در گستره جهان اسلام، یه تفکر ضد شیعی قلمداد میشود، هیچ استبعادی ندارد که رهبر این جریان، شخصی واحد و از خاندان ابوسفیان باشد.
 
سفیانی، نماد یا حقیقت
پرسشی اساسی در مورد سفیانی مطرح است: که آیا لفظ «سفیانی» که در روایات و احادیث متعددی از آن سخن به میان آمده، واژه¬ای رمزی و نمادین است، یا این که واقعی است و اشاره به یک شخصیت انسانی دارد؟ بدون تردید، پاسخ به این سؤال نقش بسزایی در فهم روایات این موضوع خواهد داشت. و با انتخاب هر یک از گزینه¬های این پاسخ، برداشت ما از روایات تفاوتی بسیار خواهد داشت. بنابراین، بجاست كه در ابتدا این موضوع را بررسی نماییم.

نظر مشهور این است که: سفیانی، به عنوان اولین علامت حتمی ظهور، از نسل بنی امیه و از فرزندان ابوسفیان و هندجگرخوار از منطقه وای یابس کشور سوریه در مرز اردن، در ماه رجب سال ظهور امام مهدی، خروج خواهد کرد و شش ماه می جنگد و نه ماه هم بر الکور الخمس (مناطق پنج گانه) در منطقه شام حکومت خواهد کرد. سفیانی که به عنوان بزرگترین دشمنان امام مهدی، لقب گرفته است. بعد از عقب نشینی او از عراق و شام، در جنگ آزادسازی قدس، به دست یاران امام مهدی، به قتل خواهد رسید. اما در مقابل، گروهی بر نمادین بودن سفیانی تاکید دارند و چنین می پندارند که سفیانی، اصطلاحی نمادین بوده و از آن به جبهه باطل تعبیر میشود که معصومین از این واژه و اصطلاح، برای تقریب به ذهن، استفاده میکردند.

درباره موضوع یاد شده، دو فرضیه یاد شده را به همراه دلایل، بررسی خاهیم نمود.
 
فرضیه نمادین بودن واژه سفیانی

عده ای بر این باورند که واژه سفیانی، نمادین است: نماد دانستن سفیانی می تواند به این معنا باشد که سفیانی یک جریان فکری و فرهنگی است. این جریان که در درون دنیای اسلام شکل گرفته، با اندیشه مهدویت شیعی و ارزش‌های مربوط به آن در تعارض است. [1]
 
براساس فرضیه یاد شده، سفیانی، شخصیتی انسانی نخواهد داشت. مانند این دیدگاه درباره دجال ارائه شده كه براساس آن، دجال نه یک شخصیت انسانی، بلکه تمدن مادی حاکم بر دنیای آخرالزمان دانسته شده است. [2] و سفیانی نیز هماند دجال، نمادین می باشد.
 
نقد و بررسی فرضیه سمبلیک بودن نشانه های حتمی ظهور

فرضیه نمادین بودن سفیانی، به دلایل مختلفی، نادرست و باطل است، از جمله:
 
1. سمبلیک گرفتن سفیانی با روایات متعددی در تعارض است، از جمله:

  الف. مجموعه روایاتی که نام سفیانی را ذکر کرده اند؛
  ب. مجموعه روایاتی که به نسب سفیانی پرداخته اند؛
  ج. مجموعه روایاتی که وضعیت ظاهری و ویژگی‌های جسمانی سفیانی را ترسیم کرده‌اند.
روایات یاد شده همگی دارای این مضمون مشترک هستند که سفیانی یک انسان است.

امام صادق علیه‌السلام در روایت معتبری فرموده اند:
أنک لو رأیت السفیانی لرأیت أخبث الناس ... و قد بلغ من خبثه أنه یدفن اُم ولد له مخافۀ ان تدل علیه  [3]
تو اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردمان را دیده‌ای .... خباثت او به اندازه‌ای است که مادر فرزندش را زنده زنده دفن می‌کند از ترس این که مبادا مکان او را گزارش دهد.
 
طبق حدیث فوق، نتیجه نمادین دانستن سفیانی، کنار نهادن مجموعه‌های روایی یاد شده، خواهد شد. پس برای این كه چنین نشود، باید سفیانی را یک انسان و نه واژه‌ای سمبلیک و نمادین، بدانیم.
 
2ـ نمادین دانستن سفیانی با ظاهر روایات متعددی مخالفت دارد؛ توضیح این که: برای سمبلیک گرفتن سفیانی باید، ظاهر چهار دسته از احادیث را باید طبق فرضیه نمادین بودن سفیانی، خلاف ظاهر احادیث، توجیه کرد، که چنین چیزی صحیح نیست:

  الف. مجموعه روایاتی را که از دین و مذهب سفیانی خبر داده‌اند ـ و او را در ظاهر مسلمان معرفی کرده‌اند ـ علی‌رغم ظهور آنها در انسان بودن سفیانی، طبق فرضیه نمادین دانستن سفیانی، باید بر این معنا حمل کرد که: منظور، شکل‌گیری این جریان فرهنگی مخالف عقاید شیعه، در دنیای اسلام است. در حالیکه چنین چیزی، بعید است.

  ب. مجموعه روایاتی که از مکان و زمان قیام سفیانی به مانند یک شخص معین و انسان، سخن گفته‌اند، طبق فرضیه نمادین دانستن سفانی، باید چنین توجیه کرد که: این روایات، به خاستگاه این جریان فرهنگی و محل پیدایش آن در سوریه، اشاره دارند. و نه اینکه چنین شخصی از آنجا، قیام خواهم کرد.

  ج. مجموعه روایاتی را که از قدرت سفیانی در سوریه و حمله سفیانی به عراق، مدینه و مکه، سخن گفته‌اند، باید طبق فرضیه نماد بودن سفیانی، چنین توجیه کرد که: کنایه از گسترش فرهنگ سفیانی و مخالف شیعه در کشورهای یاد شده، دانست.

  د. مجموعه روایاتی را که از کشته شدن سفیانی سخن می‌گویند، باید به ریشه‌کن شدن این جریان فرهنگی انحرافی، تفسیر کرد

از مجموع این چهاردسته احادیث، آیا میشود چنین برداشت کرد که سفیانی، انسان نیست و نماد است؟

به عقیده مشهور شیعه، و بنابر ظاهر روایات، سفیانی، انسانی است با نامی مشخص، از خاندانی معین (از نسل بین امیه و یزید) و با ویژگی‌های جسمانی خاص که به دین و مذهبی مخالف عقاید شیعه، اعتقاد دارد و در زمان و مکان معینی ( ماه رجب از مناطق مرزی کشور سوریه و اردن) قیام می‌كند و به کشورهای مختلفی تز جمله عراق و عربستان، یورش می‌برد. و نمادین دانستن و کنایی گرفتن روایات سفیانی، خلاف ظاهر احادیث اسلامی است.

سمبلیک گرفتن سفیانی، زمانی امکان دارد که پذیرفتن ظاهر روایاتی که خصوصیات و ویژگی‌های او را بیان کرده‌اند، ممکن نباشد. در حالی که این روایات، خالی از هر گونه مطلب خلاف عقل و خارق‌العاده است. از این‌رو، دلیلی بر نپذیرفتن ظاهر روایات ـ که او را یک شخص معرفی کرده‌اند ـ وجود ندارد. [4]
 
اثبات انسان بودن سفیانی

برای اثبات فرضیه دوم که سفیانی را یک انسان می‌داند، می‌توان به آنچه در نقد فرضیه اول گذشت، تمسک جست. تصریح روایات به نام، نسب و وضعیت ظاهری سفیانی که جز با انسان دانستن وی فهمیده نمی‌شود، ظهور سایر روایات این باب در انسان بودن سفیانی و فقدان دلیل بر نپذیرفتن این ظهورات، دلایلی هستند که فرضیه دوم را اثبات می¬کنند.   
 
سفیانی، شخصی یا نوعی؟

پس از اثبات انسان بودن سفیانی باید به این سؤال پاسخ داده شود که سفیانی مورد نظر روایات، شخصی است یا نوعی؟
 
دیدگاه اول: سفیانی، شخصی است

شخصی دانستن سفیانی به این معناست که: واژه سفیانی به یک شخص معینی اش&a