پیشکسوت سرخ آبی: مواد مخدر را ترک کردم

کاپ/ پیشکسوت فوتبال ایران گفت:در اصل من استقلالی ام و خونم آبی است.
علی اکبریان درباره آخرین وضعیت خود در زندان صحبت های جالبی کرده است.
زندگی تان همان است که چهار سال قبل بود... کمی شکسته تر.
بله دیگر. همچنان در قزل حصار هستیم. این زندان خانه ام شده و در آن زندگی می کنم.... عادت کرده ام. رفتیم تو 7 سال با بروبچه های زندان با ماموران با دوستانی که اینجا می گذرانیم. با هم هستیم و ورزش می کنیم. صبح ها زود بلند می شویم، برعکس آن موقع ها که در خانه زیاد می خوابیدم به رفیق های بیرون مان زنگ می زنیم. صحبت می کنیم، کاری چیزی داشته باشیم برایمان انجام می دهند. صبح ساعت 7 بلند می شویم. هواخوری می رویم، نیم ساعت ورزش می کنیم، بعد آمار می شود صبحانه می خوریم، نیم ساعت کلاس قرآن داریم و بعد دوباره 2 ساعت هواخوری داریم. در آخر، ساعت 4 با بچه ها یک ساعت فوتبال بازی می کنیم. در نهایت هم آمار می شود و داخل سالن می رویم. همین طور تکراری روزگارمان را سپری می کنیم.
مرخصی هم داشته اید؟ یادم هست کمتر از 2 سال قبل بود که شما را در ورزشگاه تختی دیدم.
بله. درست است.
الان هم مرخصی دارید؟
بله دارم. ولی چون سند بالا می خواهند، فعلا سند نداشتیم که برای عید بیرون بیایم.
موضوعی که خود من را شوکه کرد این بود که گفتند، شما زمان مرخصی دوباره خلاف انجام داده اید، درست است؟
خب یک مورد کوچک پیش آمد، امید به خدا دارد درست می شود راستش مشکلی بود که برای یکی از اقوام مان پیش آمد و چون از بداقبالی با هم بودیم نام من هم مطرح شد ولی حقیقت مشخص شده و مساله من دارد حل می شود.
این لکه های سفید در دستان و صورتتان همان «ویتیلیگو » و به دلیل بیماری کبد است؟
نه، سلول های رنگدانه ای بدنم ضعیف شده، دکترها می گویند به خاطر آن است در دست ها هم هست. به دکتر زندان مراجعه کردم گفت البته بیشتر از اعصاب است.
سال های قبل که با شما گفت وگو داشتیم، گفتید افرادی مثل علی پروین و نظری جویباری کمک می کنند الان هم این کمک ها وجود دارد؟
در حال حاضر که نه نظری جویباری تا پارسال، پیارسال یک محبت هایی می کرد ولی حدود یک سالی می شود که از او خبری ندارم. علی پروین هم همان اوایل دستگیری ام یک بار به دادگاه آمد بعد از آن دیگر او را ندیدم. چند بار به او زنگ زدم که گفت دنبال کارهایم است ولی متاسفانه چیزی ازش ندیدم. فقط زنگ می زدیم می گفت این ور و آن ور دنبال کارهایت هستیم که نهایتا کاری انجام نشد. خلاصه نه از لحاظ مالی، نه از لحاظ به اصطلاح حمایتی هیچی ندیدم.
ولی یک مصاحبه از علی پروین خواندم که می گفت وقتی علی اکبریان از زندان زنگ می زند و می گوید زن و بچه ام گرسنه هستند تن و بدنم می لرزد.
اگر آن احساس را نسبت به ما داشتند خب یک کمکی می شد. خداراشکر بعضی از رفقای سابق، وضع شان آن قدر خوب است که می توانند 50 خانواده را خرج بدهند، ولی متاسفانه طی این 6، 7 سال یک بار نپرسیدند چیزی احتیاج داری؟ حتی یک بار هم نشد بپرسند.
پس الان خرج خودتان و زن و بچه تان چگونه تهیه می شود؟
بچه ها در خانه پدری مان هسنتد ماهی 200،300 هزار تومان از نانوایی که داریم به آنها می دهند، بعد آقای پیروانی، آقای شاهرودی، آقای ماجدی و حاج آقا اولیایی ماهانه کمک می کنند. هرکدامشان یک مقدار می دهند تا بگذرانیم. واقعا در این 6 ساله در شرایط بدی قرار داریم و هر چه هم داشتیم تمام شده است. آن موقع هم که بازی می کردیم نه بیمه بودیم و نه پول خوبی می دادند. همه مفت بازی کردیم، عاقبت مان هم اینجا شد. الان که موقع مربیگری و پول در آوردنم بود اینجا و در «زندان» هستم. در حالی که تمام بازیکنان همدوره من الان در راس کارند. این مشکلی که برایم به وجود آمد باعث شد از همه چیز بیفتم. فوتبال را مفت به خاطر عشق مان بازی کردیم یا به خاطر استقلال یا به خاطر پرسپولیس در این شرایط بحرانی که الان هستم، وقت کمک کردن است. اگر کسی از دوستان و آشنایان یا از طرف باشگاه می خواهد کمکی کند بداند زن و بچه من در شرایط خوبی نیستند. ولی متاسفانه هیچ کدام شان سراغی از ما نگرفتند. ما هم زنگ می زنیم یک وعده و وعیدی می دهند و خداحافظ. این را مدنظر قرار نمی دهند سال 73 از پول خودم یک میلیون و 200 هزار تومان دادم رضایتنامه ام را گرفتم و به استقلال آمدم. چون این تیم را دوست داشتم. اما الان اقا می آید یک شوت به زیر توپ می زند 500، 600 میلیون تومان پول می گیرد.
قطعا خودتان هم در به وجود آمدن این شرایط مقصر بودید. قبول دارید؟
بله، همه اشتباه می کنند. من هم اشتباه کردم. اشتباه کوچکی هم نبود، اشتباه بزرگی بود. اما اگر اشتباه کردم از نداری بود. چون آن موقع وضعیت درستی نداشتیم. بعد هم دو بچه محل قدیمی و خلافکار به پستم خوردند. ناخودآگاه آدم مسیرش عوض می شود وگرنه من نه اهل خلاف بودم، نه سابقه خلافکاری داشتم. از بچگی هم کارم توپ و فوتبال بود. اینجا هم (زندان) هستیم باز دنبال توپ هستیم، ولی اصلا شرایط خوبی نیست.
قرار بود یک درخواست عفو برای رییس زندان و قوه قضاییه ارایه کنید تا مدت محکومیت شکسته شود. این کار به کجا کشید؟
از طرف کمیسیون مربوط قبول کردند و حتی نامه ای برایمان آمده است. متاسفانه نمی دانم چرا به اینجا (ندامتگاه قزل حصار) ابلاغ نشده است. باید دنبالش بروم. ولی عفو را بهم داده اند. البته نگفته اند مدت زندانم چقدر شده است. الان تو 7 سال هستم که در زندان به سر می برم. دو سال پیش به من عفو خورده است.
یعنی دو سال است با درخواست عفو موافقت شده اما هنهوز به شما ابلاغ نشده است؟
نامه ای که من دارم آقای مظفری رییس کمیسیون مربوط به درخواست عفو زندانی ها نوشته اند. این یعنی با درخواست عفو بنده موافقت شده است. ولی چرا به زندان قزل حصار ابلاغ نشده، مانده ام! باید دوباره کسی را دنبالش بفرستم. رفتند گفتند خودمان به زندان قزل حصار ابلاغ می کنیم. البته در کمیسیون مربوطه درخواست های زیادی از زندانی های حبس ابدی داریم. حالا یک مرحله درخواست عفو جلو افتاده، ان شاءالله که در یکی از مراسم پیش رو اعلام شود.
آخرین بار کی از زندان مرخصی گرفتید؟
یک سال و نیم پیش.
در زمان مرخصی برای دیدن بازی های استقلال به ورزشگاه هم رفتید؟
بله، بازی استقلال – نفت و استقلال – تراکتور را به استادیوم رفتم، سر تمرین استقلال هم رفتم.
آنجا با مربیان و بازیکنان استقلال صحبتی نداشتید؟
چرا، با امیر قلعه نویی چند دقیقه صحبت کردیم. با بروبچه های دیگر هم گپ و گفتی داشتیم.
صحبتی در مورد اینکه بخواهند کمکی کنند نشد؟
نه، صحبت آنچنانی نشد الان دیگر هرکدام از دوستان همدوره ای من یک سمتی دارند و مشغله کاری شان خیلی زیاد است. به علیرضا منصوریان بعضی مواقع که زنگ می زنم باید 10 بار تماس بگیرم تا یک بار جواب بدهد. حضور در تمرین یا کشور خارج یا سرمصاحبه و خیلی برنامه های دیگر باعث شده مشغله کاری شان زیاد باشد، به همین دلیل نمی توان توقع داشت دنبال کارمان بروند و کاری برایمان انجام دهند دیگر اینجا ماندیم تا ببینیم خدا چه می خواهد.
به آینده امیدوارید؟
بله، اینجا (زندان قزل حصار) همه با امید زنده هستند. اینجا اعدامی داریم که شاید یک هفته دیگر اعدامش کنند اما به خاطر آن امید همچنان زندگی می کند. من خودم هم به خاطر امید به ازادی 7 سال است در زندان دوام آورده ام. ان شاءالله درست می شود و همه نجات پیدا می کنند.
گویا در زندان مسابقات فوتبال هم برگزار می کنید، درست است؟
یک مسابقات گل کوچیک داریم که سالی یکی، دو بار انجام می شود. امسال هم با تیم منتخب قزل حصار رفتیم زندان تهران بزرگ اینجا هم بازی های فوتبال، سالن به سالن یا واحد به واحد برگزار می شود.
از تلویزیون زندان، بازی های لیگ برتر را تماشا می کنید؟
بله.
چه نظری دارید؟
به نظر من لیگ امسال از پارسال خیلی ضعیف تر شده، تیم ها هم کیفیت شان پایین آمده است، تیم پرسپولیس هم اوایل فصل خیلی بد بود اما الان روبه رشد است و دارند نتیجه می گیرند فکر می کنم در 5، 6 هفته ای که مانده پرسپولیس بتواند قهرمان شود.
با این وصف شما را باید استقلالی بدانیم؟
بله. در اصل من استقلالی ام و خونم آبی است. البته الان سرخابی شده ام.
بازی های خارجی را هم می بینید؟
فرصت شود بله می بینم. اما ساعت 22:30 به بعد اینجا خاموشی است. البته بعضی مواقع ماموران محبت دارند و می گذارند بازی ها را ببینیم.
آزاد شوید کار مربیگری را پیش خواهید گرفت؟
فوتبال در خون من است. در زندان هم هر سالن یا هر واحدی رفتم توپ بغل پا و بغل دستم بوده، یعنی زندگی ام با فوتبال گذشته است در هر صورت از زندان بروم بیرون اولین کاری که می کنم کلاس مربیگری می روم.
گویا در زندان هم مواد را ترک کده اید،درست است؟
بله البته قبل از ترک هم آنچنان چیزی مصرف نمی کردم اصلا در زندان موادی نیست که بخواهیم بکشیم. بیرون از زندان را نگاه نکنید که متاسفانه مواد مخدر فراوان است.
از تن صدا و نگاه تان مشخص است بعداز 7 سال زندانی شدن آن عبرت لازم را گرفته اید. اینطور ن