پس لذت قهرمانی با پرچم ایران چه می شود؟

چندی پیش در خبرها داشتیم که سعید فضل اولی قایقران گیلانی تیم ملی و دارنده مدال برنز بازی های آسیایی اینچئون پس از تطمیع از سوی غربی ها و تهدید فدراسیون قایقرانی به آلمان پناهنده می شود و علت آن را هم عدم وجود امکانات مناسب قایقرانی در کشور و همچنین عدم وجود برنامه ریزی مناسب از سوی مسئولان امر خواند.البته در سال های گذشته هم اتفاقاتی از این دست و اتفاقا بیشتر از سوی قایقرانان رخ داده بود ولی آنها بعد از پناهنده شدن سعی در محو کردن خود داشتند و تقریبا موفق شدند، اما مورد اخیر نوع جدیدی از پناهندگی است که ظاهرا اپیدمی هم شده است.این روزها ورزشکاران پیش از پناهندگی فدراسیون مطبوعه را تهدید می کنند که امکانات مناسبی را برای تمرینشان فراهم کنند و یا از حقوق مکفی برخوردار باشند و از این قبیل خرده فرمایشات، در غیر این صورت به کشور دیگری خواهند رفت و تبعه آنجا خواهند شد و برای آنها به میدان رقابت می روند. پیشترها خاطرمان هست که تغییر رنگ پیراهن تیم باشگاهی هم برای ورزشکاران ایرانی، بی غیرتی محسوب می شد اما این روزها برخلاف گذشته، برای تیم های ملی کشورهای دیگر مسابقه می دهند یا به راحتی حرف از تغییر تابعیت خود می زنند و پناهنده می شوند.البته قبل از فضل اولی، سامان طهماسبی در رشته کشتی فرنگی نیز دست به چنین کاری زد و برای تیم ملی آذربایجان در میادین جهانی کشتی گرفت، اگرچه چند کشتی گیر دیگر نیز پس از طهماسبی به آذربایجان و قطر رفتند تا ضعف استعدادهای ورزشی آنها را بپوشانند اما عدم شهرت آنان در ایران و ملی پوش نبودنشان، دلمان را بدرد نیاورد ولی وقتی کار به سعید فضل اولی رسید و پس از وی، ایمان جمالی ملی پوش هندبال را در تیم ملی مجارستان دیدیم دلمان بدرد آمد، دلمان بیشتر بدرد آمد وقتی که دیدیم دیگر ورزشکاران به تبعیت از سامان و سعید و ایمان شروع به تهدید فدراسیونشان کردند و می گویند اگر خواسته هایمان برآورده نشود ما نیز می رویم.ورزشکارانی مانند محمد باقری معتمد نایب قهرمان تکواندوی المپیک 2012 لندن که چندی پیش اعلام کرد به دلیل بی توجهی مسئولین فدراسیون، به کشور دیگری می رود و برای آن کشور مبارزه می کند و یا محمدجعفر مرادی رکوددار دوی ماراتن ایران که سهمیه المپیک 2016 ریو را به دست آورده این روزها به اصطلاح فیلش یاد هندوستان کرده است و حرف از خروج از ایران می زند، اگرچه ناگفته پیداست که بیشتر این ورزشکاران حتی اگر سطح پایینی هم داشته باشند، در یک کشور دیگر از نظر مالی و رفاهی شرایط بهتری خواهند داشت اما آیا یک ورزشکار می تواند همان لذتی را که از قهرمانی با پرچم کشور خود کسب می کند، با پوشیدن پیراهن یک تیم خارجی به دست بیاورد؟7285/2007