زمانی آرزویم خرید یک جفت کفش ورزشی بود؛ یک میلیون آرزو برای افغانستان دارم

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «فیروز مشعوف» خبرنگار ورزشی افغانستان طی یادداشتی در صفحه فیس‌بوک خود، به درد و دل کاپیتان تیم ملی این کشور اشاره کرده است.

در این مطلب آمده است: خیلی از اعضای خانواده و دوستانم به من می‌گفتند باید واقع‌بین باشم و بر درس و تحصیلات خود تمرکز کنم. آنها چیز اشتباهی نمی‌گفتند، تحصیلات بسیار ضروری است.

اما آرزوی من از سنین نوجوانی این بود که یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال باشم. این تنها حرفه‌ای بود که من شب و روز، رویایش را می‌دیدم.

روزی یک جفت کفش فوتبال از یک هم کلاسی خود قرض کردم، چون پدر و مادرم توانایی خرید آن را برایم نداشتند.

امروز من فوتبال را به حرفه‌ای بازی می‌کنم، آن هم در یکی از بهترین تیم‌های بین المللی. در 2 سال گذشته، در کنار تیم ملی افغانستان هم بودم. اولین مسابقه در دوبی برگزار شد.

بازی سختی بود. می‌گویند برای رسیدن به اهداف خود، باید تلاش کنی. من دقیقاً همین کار را کردم. اما چیز مهم برای من، اتحادی بود که بچه‌ها از خود به نمایش گذاشتند.

همه برای پیروزی تلاش می کردند. نه برای خود، نه برای یک شهر، نه برای یک ولایت، خیلی ساده، همه برای افغانستان دوست داشتنی تلاش می‌کردند.

بهترین خاطره‌ام از زمانی است که اولین گل ملی خود را مقابل تیم ملی کویت به ثمر رساندم. ورزشگاه پر بود از تماشاچیان هم وطنمان و من روی یک ضربه آزاد موفق به گلزنی شدم.

آنجا بود که متوجه شدم به هدفم رسیدم. در آن چند ساعت کوتاه احساس کردم هر تلاش و کوشش که در گذشته انجام دادم، روی یک هدف بوده و هست.

وقتی ما بازیکنان در اطراف ورزشگاه گشت می‌زدیم، خوشحالی آنها را می‌توانستم حس کنم، حس آزادی. بعد از آن همه سختی‌ها، دیدن مردمم به طور زنده و بی‌واسطه برایم از هر چیز مهم تر بود.

البته در زندگی همیشه فراز و فرودهایی دارد. هیچ چیز در زندگی به سادگی بدست نمی‌آید. اما من برای ماجرای بعدی آماد‌ه‌ام. والدینم، روزهای سخت گذشته و صدای دلنواز افغانستان است که برایم روحیه می‌دهند.

وقتی از جنگ فرار می‌کردم، اینکه به کدام کشور بروم برایم مهم نبود. اینکه چه کشوری برایم پول بیشتری بدهد تا برای آن بازی کنم مهم نبود.

من دوباره می‌آیم و برای مردمم بازی خواهم کرد و تا جایی که توان دارم با آنها خواهم بود. وقت زیادی را صرف کردم، با مشکلات متعددی دست و گریبان بودم، اما حالا بر گشته‌ام، قوی‌تر از همیشه، تا اینکه به ملت خود کمک کنم و امید را به آنها باز گردانم و عشق به فوتبال را در آنها زنده کنم.

ورزش منبع الهام‌بخش امید برایم مردم ما تبدیل شده است. اگر ما می‌خواهیم تغییری در خود ایجاد کنیم، هیچ گزینه دیگری به جز ورزش روح نیست.

من از پسر کوچکی که توانایی خرید یک جفت کفش فوتبال را نداشت، به کاپیتانی تیم ملی فوتبال افغانستان در مسابقات قهرمانی 2015 جنوب آسیا رسیدم اما یک ملیون آرزو برای سرزمینم دارم و همان هدفم است.

شاید رسیدن به این هدف مشکل باشد، اما هیچ گاه غیر ممکن نیست. رویاهایت را زنده نگه دار. بعضی وقت‌ها شاید تا رسیدن به پیروزی یک دهه طول بکشد، اما این را به یاد داشته باش، سخت‌کوشی هیچ گاه تو را ناکام نخواهد ساخت.

انتهای پیام/ح

http://fna.ir/SO94F6

ویدیو مرتبط :
خرید اینترنتی لباس و کفش ورزشی پوما PUMA