یک جام در دست و 5 گل در کیسه/ توپ گرد نیست؛ داور گرد است!

کاپ/ یکی از رقابت های مهمی که تیم ملی کشورمان در دهه 40 در آن حضور می یافت، جام عمران منطقه ای بود.
همایون بهزادی در بخش هفتم از خاطرات خود از این رقابت ها و تدارکات ایران برای کسب قهرمانی در آن، صبحت می کند: بعد از این مسابقات اولین دوره مسابقات فوتبال جام عمران منطقه ای با شرکت تیم های پاکستان، ترکیه و ایران در تهران برگزار شد. تیم ایران در مسابقه با پاکستان چهار بر یک پیروز شد و دو گل از این چهار گل به وسیله من به ثمر رسید. در بازی با ترکیه در حالی که با تیم ترکیه صفر بر صفر مساوی بودیم و جام را در دست های خود احساس می نمودیم، چراغ های امجدیه خاموش شد. به علت خاموش شدن ناگهانی برق ورزشگاه امجدیه بازی ناتمام ماند و بدین منظور یک مسابقه دوستانه خارجی همزمان و در جوار مسابقات باشگاه ها پیش بینی شده بود و این تیم راپید رومانی بود به ایران آمد و چند مسابقه با تیم باشگاه های تهران برگزار کرد. از کیفیت بازی های این تیم می گذرم زیرا چیزی برای عرضه نداشت اما تا آنجا که به خاطرم می آید داوران ما با داوری های قابل انتقاد خود اثر بسیاربدی بر سرپرستان و بازیکنان این تیم گذاردند و مطبوعات ایران ضمن اشاره به این مساله جملگی آن را محکوم کردند و یکی از نشریات ورزشی نوشت.
«توپ گرد نیست بلکه داور گرد است!»
در بازی مجدد که با ترکیه برگزار کردیم، دوباره صفر بر صفر مساوی شدیم و برنده اولین جام عمران منطقه ای شدیم و برنده اولین جام عمران منطقه ای گشتیم. در آن زمان ترک ها بهترین تیم ممکن خود را به ایران آوردند. تیمی بود از بازیکنان معروف و حرفه ای ترکیه که با تمام کوششی که نمودند، نتوانستند جام را ببرند.
در این زمان تیم های خوبی به تهران آمدند که به اختصار به شرح چند تیم که از دیگران مهم تر بودند می پردازم.
یک جام در دست و 5 گل در کیسه
تیم خوبی که از سوئد به تهران آمد و هنوز خاطره بازیکن شماره ده آنها (به نام ژ- بی- کارلسون) را فراموش نمی کنم، تیم آ-ا-ک بود. این بازیکن هر جا که توپ بود از زمین سبز می شد و هیچ یک از بازیکنان دفاع ما در برابر او کاری از پیش نبردند.
از تیم های دیگر تیم روستوف بود که با دارایی یک بر یک مساوی کرد و مختلط شاهین تهران و آبادان را پنج بر دو شکست داد. در آن زمان کیهان ورزشی نوشت: «شاهین یک جام در دست و پنج توپ در کیسه» که اشاره به جام باشگاه های تهران است که تیم شاهین برنده آن شده بود.
نوشته های مطبوعات و نیز بازی بد تیم شاهین ما را بر آن داشت که در مسابقات بعدی بازی های بهتری ارائه کنیم و به همین علت بود که در مسابقه با واشاش مجارستان، سعی و جدیت بیشتری نمودیم و دو بر یک پیروز شدیم که یکی از این دو گل را من به ثمر رساندم.
از تیم های دیگری که همزمان با واشاش به تهران آمدند، تیم ترنشین از چکسلواکی بود. این تیم بی شکست از تهران رفت و در مسابقات خود در تهران سرافراز بود در یک مسابقه که بین تیم مختلط تاج و شاهین با واشاش برگزار شد واشاش مجارستان چهار بر دو پیروز گردید و هر دو گل این مسابقه را من به ثمر رسانده بودم.
پوپلهار در تهران
از جمله تیم های خوبی که به تهران آمد تیم اسلوان از کشور چکسلواکی بود. این تیم از پنج یار ملی پوش از جمله پوپلهار و دروازه بان معروف خود «ون سل» سود می برد که در تیم منتخب دنیا بازی کرده بودند.
همه بازیکنان این تیم به خصوص دروازه بان آن در بازی بیداد می کردند. زیرا فورواردهای ما اگر موفق می شدند از خط دفاعیکه پوپلهار در آن حضور داشت بگذرند. تازه با مانعی به نام «ونسل» مواجه بودند. به طوری که شایع شده بود هرکس به این دروازه بان گل بزند صد دلار پاداش می گیرد که البته در تهران هیچ کس موفق به این کار نشد و بارها جلال طالبی، فریبرز اسماعیلی و من از خط دفاع این تیم گذشتیم اما مگر ونسل می گذاشت ما کاری انجام دهیم؟ حتی یک بار تمام امجدیه به پا خاست تا پیروزی فریبرز اسماعیلی را که غولی چون پوپلهار را سرنگون کرده بود جشن بگیرد اما باز هم ونسل مانع از گل شد!!
تیم اسلوان یک بر هیچ تیم تهران و دو بر هیچ تیم عقاب را شکست داد و در این مسابقات فریبرز اسماعیلی واقعا درخشید و حریف مستقیم خود را که پوپلهار بود، رنج فراوان داد و پوپلهار از او به عنوان بهترین بازیکن ایران یاد کرد. از نکات جالب این مسابقه پاره شدن شلوار اکبر افتخاری موقع بازی بود که الحمدالله به خیر گذشت.
بخش های قبلی این زندگینامه را در زیر مطالعه کنید.

اخبار داغ و جذاب ورزشی در "کانال ورزش"



منبع: کاپ