رییس فدراسیونی که لباس بازیکن می‌شست!

کاپ/ در این بخش از خاطرات همایون بهزادی، اتفاقات مقدماتی المپیک 1964 را مرور می کنیم.
بعد از انجام مسابقات جام حذفی بیشتر سعی و کوشش فدراسیون فوتبال برای ساختن و آماده نگاه داشتن تیم ملی ایران بود در آستانه شرکت در مسابقات مقدماتی المپیک قرار گرفته بود و پیرو همین برنامه بود که تیم های خارجی زیادی را جهت انجام مسابقه به ایران آوردند و برای تماشای اینگونه مسابقات اغلب در حدود بیست هزار نفر تماشاگر در آن زمان ها به امجدیه می آمد و این به نظر من ابتکار فوق العاده ای برای پیشرفت بخشیدن به فوتبال بود.
مبشر عاشق
در اینجا باید از خدمتگزاران صدیق ورزشی در آن سال ها که باید به حق سال های طلایی برای فوتبال ایران داشت یادی کرد. در صدر این خدمتگزاران باید از حسین مبشر، «مبشر عاشق» نام برد. او واقعا عاشق فوتبال بود برای اثبات عشق او نسبت به فوتبال خاطره های زیادی دارم از آن جمله که هیچ گاه فراموش نمی کنم، در بازی های 1966 آسیایی در حالی که لباس بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران به علت بازی های پشت سر هم و هوای دم کرده و خفقان آور گرم بانگوک مرتب کثیف می شد، او بدون توجه به شخصیت و مقام شامخ خود در یک کشور خارجی، اب و صابون فراهم دیده بود و در شب های قبل از مسابقه لباس بازیکنان فوتبال را می شست و خشک می کرد.
درخشش شهرستانی ها
مسابقات دوستانه فوتبال که فدراسیون فوتبال در زمان آقای مبشر همچون مسابقات تیم هایی نظیر واشاش، تیم برلین غربی، و تیم استوا برای تیم های باشگاهی و نیز تیم ملی با نام تیم تهران انجام می داد، از جمله کارهای پسندیده ای بود که برای آمادگی بازیکنان ایرانی به منظور مسابقات مقدماتی فوتبال المپیک برگزار می شود مضافا اینکه در مسابقات فوتبال قهرمانی ایران بازیکنان خوب و ممتازی نیز یافته شده بودند. از جمله این بازیکنان شهرستانی باید از مهراب شاهرخی فوتبال باز خوش تکنیک و خونسرد نام برد. به نظر من هرچند که خداوند رنگ دیگری به چهره او داده اما در عوض قلبی واقعا سپید به او ارزانی داشته است. او همراه جاسمیان، گنجاپور، افتخاری، گیشویی و مرادی از جمله بازیکنان خوبی بودند که در زمان فدراسیون فوتبال آقای مبشر به تیم ملی دعوت شدند. در صورتی که بودند بازیکنان خوب دیگری که استحقاق بازی در تیم را داشتند مثل آقای مهندس علی پورجانکی امروزی و یا به قول آبادانی ها «علی سرخو» قدیم همچنین منوچهر سالیا که تهرانی ها با نام ساده «پاترسون» او را می شناسند اما افسوس که فقط 11 نفر باید در تیم بازی می کردند.
باری این گروه شهرستانی همراه با بازیکنان تهران برای انجام مسابقات مقدماتی فوتبال المپیک به اردو دعوت شدند.
مسابقه با پاکستان و عراق
بعد از مدتی تیم ملی ایران برای انجام مسابقه با تیم ملی پاکستان در کادر مسابقات مقدماتی المپیک انتخاب شد و در آن زمان مطبوعات این مسابقات را خیلی بزرگ جلوه دادند که به نظر من حق هم همین بود. چه معتقدم یکی از عوامل موثر پیشرفت ورزش همین تشویق کردن ها می شد که در جوار آن از انتقاد هم نباید هراسید. البته انتقادی که بتواند در پیشبرد کار موثر واقع شود و از روی بی نظری کامل ارائه شده باشد.
بر پاکستان چهار بر یک پیروز شدیم. دو گل این مسابقه به وسیله من و دو گل دیگر را شیرزادگان و مهراب به ثمر رسانیدند و یکی از بهترین گل هایی که من در مسابقات فوتبال به ثمر رسانیده ام گل چهارم همین بازی بود که هیچ گاه آن را فراموش نمی کنم. در بازی برگشت- که در لاهور برگزار شد- صفر بر یک مغلوب شدیم. از جمله نکات جالبی که از بازی برگشت به یاد دارم رقصیدن آقای باقر زرافشان عکاس هنرمند کیهان ورزشی است. او پس از پیروزی در مجموع بر پاکستان در حالی که از این پیروزی شدیدا خوشحال بود تمام دوست خود را به یک رقص باباکرم جالب مهمان کرد.! من همیشه آرزو می کنم روزی برسد که به نوعی از این طبقه شریف و زحمتکش تجلیل شود چه اینان واقعا در جلوه دادن و ضبط لحظات تاریخی در ورزش همواره از جان و دل مایه می گذارند.
چهار گل در کیسه عراق
بعد از پیروزی بر پاکستان دومین حریف ایران در مسابقات مقدماتی تیم ملی عراق بود، اما با تمام کوششی که عراقی ها در تهران کردند حاصل آن چهار گل در کیسه خودشان بود. در آن مسابقه سه گل به وسیله حمید شیرزادگان زده شد و یک گل توسط مصطفی عرب به ثمر رسید. در این مسابقه شیرزادگان واقعا درخشید. او به قدرتی روی کارهایش در آن روز تسلط داشت که عراقی ها از دست او مستاصل شده بودند. در بازی برگشت در بغداد به من نقش گوش چپ محول گردید و من هیچ گاه نتوانستم در این نقش حتی بازی عادی خود را ارائه دهم. لذا از قبول بازی در گوش چپ خودداری کردم و جای من جلال طالبی در گوش چپ به خدمت گرفته شد. بالاخره در بازی برگشت با تیم عراق صفر به صفر مساوی شدیم. از جمله خاطرات من در مسابقه با عراق سفر از راه زمین به این کشور بود که با ناراحتی زیاد توانستیم خود را به بغداد برسانیم. در سر راهمان به بغداد در بعضی از شهرهای عراق گنجاپور و مهراب با اهالی به زبان عربی صحبت می کردند. از دیگر خاطراتم در این مسافرت باید به دیدار خود از شهری که زادگاه ما در آقای ناظم رسیدیم گنجاپور طی یک سخنرانی جامع گفت که این شهر زادگاه ما در او می باشد!
کنار رفتن دهداری
در بازگشت از عراق پرویز دهداری به علت کسالت از تیم ملی کناره گیری کرد و نتوانست در پیروزی های دیگر تیم ملی ایران در این دوره از مسابقات شریک باشد. حریف دیگر ما که می شود آن را آخرین حریف مسابقات مقدماتی المپیک نامید تیم هندوستان بود. چه همان طور که گفتم ما قبلا دو حریف دیگر خود را شکست داده بودیم و اگر هندوستان را شکست می دادیم برای اولین بار دروازه های المپیک به روی تیم ملی فوتبال ایران گشوده می شد.
پیروزی بر هندوستان در آن زمان ها برای فوتبال ایران خیلی بااهمیت محسوب می شد. لذا در برگشت از عراق تمام بازیکنان به اردو خوانده شدند.

اخبار داغ و جذاب ورزشی در "کانال ورزش"



منبع: کاپ