شمشیربازان المپیکی ایران در کافه خبر/هیچ کس در دنیا دوست نداشت ایران بین برترین‌ها باشد

ورزش > دیگر ورزشها - عابدینی و پاکدامن می گویند خارجی ها خودکشی می‌کنند اگر ببینند در سالنی متروکه تمرین می‌کنیم.عکس ها:محمد محب زندی و زاوش محمدی

مجتبی عابدینی و علی پاکدامن

مجتبی عابدینی و علی پاکدامن

مجتبی عابدینی و علی پاکدامن

مجتبی عابدینی و علی پاکدامن

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مجتبی عابدینی

مهری رنجبر- مرتضی رضایی - خبرگزاری خبرآنلاین؛ چراغ خاموش رفتند، چراغ خاموش مسابقه دادند و چراغ خاموش هم سهمیه المپیك را گرفتند. در شرایطی كه همه فكرشان به سهمیه‌های كشتی، وزنه‌برداری، تكواندو و... بود مجتبی عابدینی و علی پاكدامن شمشیر را برای رقیبان‌شان از رو بستند و با شكست دادن ابرقدرت‌های جهان مثل آمریكا و فرانسه خیلی چیزها را به خیلی‌ها ثابت كردند. حالا بلیت ریو در جیب عابدینی و پاكدامن است و آنها كه خیلی هم كم‌توقع هستند یك خواسته از مسئولان ورزش كشور دارند‌؛ اینكه حمایت شوند. توقع آنها این نیست كه مثل فوتبال، والیبال یا بسكتبال به آنها توجه شود اما حالا كه المپیكی هستند حداقل نباید از سایر رشته‌ها چیزی كم داشته باشند. عابدینی و پاكدامن شمشیر به دست، آماده هستند و می‌خواهند همان‌طور كه چراغ خاموش سهمیه المپیك را كسب كردند، در ریو روی سكو بروند. اتفاقی كه سخت اما شدنی است.

* این روزها چه خبر است؟ شما در شمشیربازی دنیا كولاك كردید.

عابدینی: قصه مال حالا نیست. ما از سه سال پیش تمرینات خوبی را شروع كردیم تا به حال. هم بدنسازی و هم تاكتیك و تكنیك شمشیربازی. بعد از دو سال نتیجه گرفتیم. هدف ما سهمیه المپیك بود و مدال جهانی. سهمیه المپیك گرفتیم و قرار بود به گفته پیمان فخری، سرمربی تیم، مدال هم بگیریم كه چهارم شدیم. مقامی كه كمتر از مدال جهانی نیست. خدا را شكر به هر دو هدف رسیدیم. در تمرینات خیلی فشار تحمل كردیم. ما مدام در اردو بودیم. شاید در 12 ماه قبل در مجموع 2 ماه ایران بودیم و 10 ماه در اردو و مسابقه بودیم. دوری از خانواده و استرس و فشار مسابقات برای دو سهمیه و مدال خیلی اذیت كرد اما خدا را شكر سربلند بیرون آمدیم.

* پیمان فخری می‌گفت من به دكتر باقرزاده گفتم كه چراغ خاموش می‌رویم مدال بگیریم. چه اتفاقی افتاد كه نشد؟
عابدینی: ما یك سال است كه چراغ خاموش می‌رویم. صحبت‌ها و نامه‌نگاری‌های زیادی در رشته‌های‌ مختلف هست كه فدراسیون‌ها با وزیر دارند اما ما یك سال است بی‌سروصدا مسابقه‌ می‌رویم و كسی ما را نمی‌بیند. ما برای طلا رفته بودیم. آقای فخری گفته بود مدال. اما بعد از برد فرانسه كسی فكرش را نمی‌كرد ما ببریم. یك روز مانده به بازی با آمریكا همه آمده بودند. وقتی به این باور رسیدیم می‌گفتیم بهتر بازی می‌كنیم. مسئله خاصی نبود. البته ناداوری چندبرابر بقیه رشته‌ها در شمشیربازی وجود دارد. داور خیلی می‌تواند در ضربات دست ببرد. بچه‌ها با همه توان مبارزه كردند اما داور هم اذیت كرد. ما یك سال تمام فصل خوبی شروع كردیم. البته كمی هم خستگی‌ تأثیرگذار بود.

* قبول دارید كه هنوز هم خیلی‌ها توقع‌شان بالاست. حرف‌هایی می‌زنند كه... مثلاً از امكانات استفاده می‌كنند، این همه هزینه می‌شود. پاداش‌ها و... 
علی پاكدامن: ما مگر از پول بدمان می‌آید؟ والیبالیست‌ها و فوتبالیست‌ها پول می‌گیرند، حواله ماشین می‌گیرند اما ما چطور؟
مجتبی عابدینی: علی حرف‌های خوبی زد. خیلی دوست دارم فرانسه و آمریكایی كه شكست‌شان دادیم بیایند در ایران و ببینند ما در چه جایی تمرین می‌كنیم. اگر بیایند و ببینند علی و مجتبی در یك سالن متروكه تمرین می‌كنند باور كنید خودكشی می‌كنند. فكر می‌كنم كودتا شود. یك چیزی به شما بگویم؛ ما جنگ نابرابر می‌كنیم. خیلی سخت است. ما مثلاً حرفه‌ای ورزش می‌كنیم و باید زن و بچه‌مان را تأمین كنیم. در یك سال اخیر فقط 9 ماه در ایران بودیم. واقعاً سختی دارد. وقتی هم كه به ایران می‌آییم باید برای خانواده‌مان وقت بگذاریم. اگر قرار باشد بچه را ببرید بیرون باید انرژی داشته باشید. 
علی پاكدامن: یك چیزی درباره فوتبال، والیبال و بسكتبال بگویم؟ نوش‌جان‌شان هرچه پول می‌گیرند. من هم افتخار می‌كنم. اصلاً هم نمی‌گویم كه نباید به آنها رسیدگی كرد. حرف ما این است كه باید این توازن برقرار باشد. نه رومی روم و نه زنگی زنگ. بچه‌های رشته‌های دیگر خوب بلد هستند حرف بزنند و حق‌شان را بگیرند. تنها مدیری كه من دیدم حرف و عملش یكی است دادكان بود. او این مدلی كار نمی‌كند اما بقیه می‌آیند فقط حرف می‌زنند. فوتبال و والیبال درآمد خودشان را دارند اما شمشیربازی باید حمایت شود. این ورزش رشته‌ای است كه پوشش مناسبی دارد و بانوان هم می‌توانند به راحتی در آن شركت كنند. باور كنید اگر به شمشیربازی بها بدهند تعداد سهمیه‌های ایران در المپیك 20 تا اضافه می‌شود.

* الان وزارت ورزش حقوق شما را پرداخت می‌كند؟
عابدینی: بله، فروردین‌ماه را هم پرداخت كرده‌اند. باز جای شكرش باقی است كه این حقوق دو میلیونی را می‌دهند اما ما المپیكی هستیم و باید قراردادهای‌مان از رشته‌ای كه پانزدهم آسیا هم نیست كمتر باشد؟ آنها سالی 100 میلیون تومان می‌گیرند و قرارداد سالانه ما 13 میلیون تومان است. 
پاكدامن: قرارداد من كه 9 میلیون تومان است. ما این همه مدال آسیایی داریم اما... شما بیایید سالن ما را ببینید. ما یك سالن داشتیم كه آن را در اختیار فدراسیون كشتی قرار داده‌اند. اصلاً آن سالن برای مسابقات است نه تمرین كردن كشتی‌گیرها. خودمان بی‌سالن مانده‌ایم. قبول داریم كه كشتی ورزش اول كشور است اما خب بروند برای ورزش اول ایران یك سالن خوب درست كنند. اگر آن سالن را به ما بدهند سالی 5 تا مسابقه بین‌المللی در آن برگزار می‌كنیم. 
عابدینی: ما از همه تشكر می‌كنیم؛ از گودرزی و... همین كه ماهی دو میلیون تومان را می‌دهند جای شكرش باقی است. باور كنید ما توقع زیادی نداریم. منِ عابدینی 17 سال است دارم در این رشته فعالیت می‌كنم اما هیچ تغییری در شمشیر بازی ایجاد نشده است. 
یك شمشیرباز اگر فكر آزاد نداشته باشد هیچ چیز ندارد. اگر بهترین بدنسازی‌ها را هم كرده باشید و فكرتان آزاد نباشد هیچ فایده‌ای ندارد. روز مسابقه فكرت خراب باشد هیچ چیزی نیستی.

*مثل اینكه پیمان فخری هم بارها به این مشكلات اشاره كرده است. 
من باید از پیمان، مربی‌مان، هم تشكر كنم كه از این 17 سال 7 سالش مربی‌ام بوده است. پیمان این شرایط ما را به خوبی درك می‌كند. او سال‌ها برای بالا بردن پرچم ایران جنگیده است و وقتی مشكلات را می‌بیند غصه می‌خورد. 
ما دوست داریم وقتی به مسابقه‌ای می‌رویم خیال‌مان در ایران راحت باشد. توقع ما همین است. قبلاً گلایه‌مان این بود كه چرا رسانه‌ها و تلویزیون به شمشیربازی بها نمی‌دهند اما حالا خیلی خوب شده است. اگر پخش مستقیم داشته باشیم بازتاب خوبی بین مردم دارد. نمی‌خواهیم مثل فوتبال باشیم اما در حد هندبال كه می‌توانند به ما بها بدهند.

* حالا پشیمان نیستید كه چرا به رشته‌ای آمده‌‌اید كه هیچ... 
عابدینی: اصلاً. حتی اگر به عقب برگردم باز هم شمشیرباز می‌شوم. در خانواده ما اول پسر دایی‌ام شمشیربازی می‌كرد. باور كنید از همان زمانی كه شمشیربازی را شروع كردیم داریم ناله می‌كنیم تا همین الان. حالا باز از زمانی كه باقرزاده آمده اوضاع كمی بهتر شده است. یك آب باریكه‌ای هست كه بچه‌ها راحت باشند. البته باقرزاده هم تا یك حدی می‌تواند كمك كند اما زندگی روزمره امروزی كاملاً متفاوت با 10 سال پیش است. 
پاكدامن: من برادرم مشوق اصلی‌ام بود برای اینكه شمشیرباز شوم. درباره باقرزاده هم باید بگویم كه ایشان فقط یك چیز به ما گفتند؛ اینكه تمام تلاش‌شان را كرده‌اند تا آب در دل ما تكان نخورد.

* بودجه فدراسیون شما كم است اما هیچ سفری تا به حال لغو نشده و تمام اردوها برگزار شده است. مثلاً در فدراسیون تیراندازی كه رئیس آن نماینده مجلس است همیشه از این مشكلات وجود دارد. 
پاكدامن: این كارهای دكتر خیلی خوب است. حمایت‌های ایشان واقعاً یكی از دلایل پیشرفت شمشیربازی بوده است. ایشان حتی با ما سفر هم نمی‌آیند. انگیزه را در ما نگه داشته‌اند تا بتوانیم بهتر تمرین كنیم. تا بتوانیم مدال بگیریم. یك چیزی به شما بگویم؛ من خودم هرگز فكرش را نمی‌كردم كه روزی برسد كه شمشیربازی این همه پیشرفت كند و ما به عنوان ملی‌پوشانی كه سهمیه المپیك گرفته‌اند با خبرورزشی مصاحبه كنیم. جا دارد از همین جا از پیمان فخری ت

ویدیو مرتبط :
امیر بختایی: مقایسه جالب برترین شرکت ایران و دنیا