یک داستان تکراری در مورد علی دایی/ واقعا مقصر نیست؟

بانک ورزش/ در روزهای پایانی لیگ پانزدهم، اخبار زیادی در مورد ایجاد شکاف بین علی دایی و مدیران و مالکان باشگاه صبای قم به گوش می‌رسد. اختلاف‌ها چنان شدید است که طرفین بی‌محابا علیه هم موضع می‌گیرند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که تا همین چند هفته پیش همه چیز عالی به نظر می‌رسید و حتی قرار بود دایی برای فصل آینده هم سرمربی صبا باقی بماند. وقوع ناگهانی این مشاجرات باعث شده حتی بعضی‌ها مالک استقلالی صبا را به تلاش برای بر هم زدن جو این تیم، در آستانه بازی هفته آخر برابر آبی‌پوشان متهم کنند. هر چه هست اما، انگار درگیری با «کارفرما» به بخشی از سرنوشت محتوم علی دایی در سال‌های مربیگری‌اش تبدیل شده است. او همکاری با اغلب تیم‌های دوران مربیگری‌اش را با دلخوری و تنش به پایان رسانده؛ آنچه بعضا ممکن است ناشی از قصور خود وی و یا گاهی نشات گرفته از کوتاهی و اشتباهات طرف مقابل بوده باشد.
تیم ملی: بعد از باخت به عربستان به شکل ناگهانی برکنار شد. 9ماه سکوت کرد و با هیچ رسانه‌ای حرف نزد. پس از آن حرف‌هایی زد که به تردیدها در مورد نوع برکناری‌اش دامن می‌زد. عقیده داشت فدراسیون کاره‌ای نبوده و مقامات دولت پیشین او را اخراج کرده‌اند. بعدتر در مورد حق و حقوقش با فدراسیون کفاشیان درگیر شد. بخش مفصلی از یکی از برنامه‌های نود به بحث در همین مورد اختصاص پیدا کرد. دایی می‌گفت: «طلبم را می‌گیرم و با آن درست روبروی فدراسیون، یک یتیم‌خانه می‌سازم.» هرچند آخرش هم طلب او را ندادند انگار!
پرسپولیس (دوره اول): حبیب کاشانی به دوران خانه‌نشینی او پایان داد و در یک مراسم تودیع و معارفه کم‌نظیر، دایی را به جای کرانچار سرمربی پرسپولیس کرد. سال اول به خوبی گذشت، اما در فصل دوم مشکلات شدیدی به وجود آمد. 5شکست پیاپی لیگی و باخت در هر دو داربی رفت و برگشت باعث شد دایی تحت فشار قرار بگیرد. او عقیده داشت روزنامه باشگاه و برخی از نزدیکان کاشانی چوب لای چرخش می‌گذارند. در نهایت پرسپولیس قهرمان جام حذفی شد، اما دایی در اعتراض به وضع مدیریت باشگاه روی سن نرفت. او می‌گفت: «بازیکن من مدال ندارد، اما نزدیکان آقایان می‌آیند و مدال می‌گیرند.» اختلاف آنها به تولد یکی از طولانی‌ترین برنامه‌های تاریخ نود منجر شد؛ برنامه‌ای که استقبال خوب طنزپردازان را هم به دنبال آورد و تنور «خنده‌بازار» را گرم کرد!
راه‌آهن: دایی روی نیمکت راه‌آهن عملکرد خوبی داشت، اما نوع جدایی او از این باشگاه و بازگشتش به پرسپولیس در شرایطی که هنوز قرارداد داشت، کلی سروصدا و اختلاف به وجود آورد. او اواخر کار با رییسی‌کیا، مدیرعامل وقت باشگاه درگیر شد و در نهایت راه‌آهنی‌ها با افشای دیرهنگام مبلغ قرارداد دایی با این باشگاه، تیر خلاص را به رابطه خودشان با شهریار شلیک کردند.
پرسپولیس (دوره دوم): محمد رویانیان که در زمان حضور دایی در راه‌آهن به شدت با او مشکل پیدا کرده بود، در آغاز لیگ سیزدهم ناگهان به شهریار پیشنهاد عقد قرارداد سه ساله با دستمزد بسیار بالا داد. دایی هم قبول کرد و آمد. سال اول با نایب‌قهرمانی گذشت، اما تغییرات دولت و به تبع آن وزارت ورزش، رویانیان را از پرسپولیس جدا کرد. شروع لیگ چهاردهم با چند نتیجه ضعیف، بهانه کافی را دست مدیران جدید پرسپولیس داد که عذر دایی را بخواهند. حضور همزمان او و درخشان در درفشی‌فر و البته چشمان پر از اشک دایی، بی‌گمان یکی از تراژیک‌ترین قاب‌های فوتبال معاصر ایران را خلق کرد.
صبای قم: از همان ابتدا گفته می‌شد مالکان و حامیان مالی صبا که هوادار استقلال و قلعه‌نویی هستند، بیشتر دل‌شان می‌خواسته امیر را روی نیمکت تیم‌شان ببینند، اما جور نشده است. با این وجود نتایج خوب صبا در ابتدای فصل، جایگاه دایی را تثببت کرد. با افول صبا در نیم‌فصل دوم، ناگهان اختلاف‌ها هم بین طرفین آغاز شد. این اواخر دو طرف طوری علیه هم حرف می‌زنند که آدم خدا را شکر می‌کند فصل رو به پایان است، وگرنه معلوم نیست چه اتفاقی رخ می‌داد! با این اوصاف بعید است برای فصل آینده بتوان دایی را سرمربی صبا دید. به این ترتیب او احتمالا از یک تیم دیگر هم به شکلی مشابه جدا می‌شود؛ به شیوه‌ای نه‌چندان مطلوب و خوشایند!

منبع: بانک ورزش