کشف قبر زنی ثروتمند در شهر سوخته

باستان شناسان شهر سوخته در این محوطه تاریخی قبری سردابه ای شکل را یافتند که 112 سفال و یک خمره رنگارنگ کنار اسکلتش دفن کرده بودند آن ها می گویند که اسکلت کشف شده متعلق به زنی ثروتمند بوده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، در پانزدهمین فصل از کاوش های باستان شناسی شهر سوخته به سرپرستی منصور سیدسجادی، باستان شناسان به یافته های جالبی دست پیدا کردند که هم بخشی از سوالات پژوهشی آن ها را پاسخ می دهد و هم سوالات دیگری برایشان بوجود می آورد.

در روزهای پایانی فصل پانزدهم کاوش در محوطه باستانی شهر سوخته، تعدادی از خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی نیز دعوت شدند تا از نزدیک فعالیت های باستانی و یافته های باستان شناسان را ببینند. بازدیدی بسیار کوتاه از بقایای شهری با تمدن 5 هزار ساله.

شهر سوخته را با چند کشف بسیار مهم می شناسند. یکی از آن ها قبور و اسکلت هایی است که در گورستان آن کشف شده انگار مردگان این شهر قرار است تا هزاران سال بعد هم فکر باستان شناسان را به خود مشغول کنند. این گورستان یکی از پر سوال ترین محوطه های تاریخی برای باستان شناسان است.

یکی از قبوری که در فصل پانزدهم کشف شد، قبری سردابه ای شکل و متعلق به یکی از ثروتمندان شهر است

شهر سوخته 151 هکتار است که 25 هکتار آن را گورستان و 80 هکتارش را محوطه مسکونی تشکیل می دهد و بقیه آن محوطه صنعتی و محله بناهای یادمانی و عام المنفعه است.

در گورستان شهر سوخته تا کنون حدود 35 تا 40 هزار قبر پیدا شده که تخمین زده می شود 60 هزار اسکلت در آنها باشد. آنطور که منصور سجادی باستان شناسی که سال های سال در این محوطه باستانی کار کرده می گوید 70 درصد اسکلت های این قبور دارای کفن بوده اند اما نه آن کفنی که ما در دوره معاصر می شناسیم بلکه پارچه ای به دور بدن بوده و یا زیر اندازی و یا لباسی که از آن ها تکه های کوچکی کنار اسکلت ها باقی مانده است.

یکی از قبوری که در فصل پانزدهم کشف شد، قبری سردابه ای شکل و متعلق به یکی از ثروتمندان شهر است. سردابه ای بودن قبر یعنی اینکه فرد فوت شده را داخل محوطه ای قرار داده و در آن را می بستند.

یکی از دلایل ثروتمند بودن این قبر و صاحبش سردابه ای شکل بودن آن است نکته دیگر مربوط می شود به جاسازی 112 شی و ظرف برای غذا، نوشیدنی و نذری های صاحب اسکلت.

کنار این قبر یک سرمه دان هم وجود دارد و تکه ای پارچه که نزدیک سر او می توان مشاهده کرد. اما وجود همین سرمه دان و البته ظرف پلی کروم رنگارنگ به راحتی می تواند باستان شناسان را مطمئن کند که این قبر متعلق به یک زن است.

همانطور که مریم رمضانی استخوان شناس و ژنتیک باستان شناس این هیات باستان شناسی نیز می گوید: اسکلت دفن شده در این قبر متعلق به یک زن حدودا 38 تا 40 ساله با 155 سانتی متر قد بوده است که دندان آسیایش را نیز از دست داده و دچار سایش زیادی در دندان هایش بوده است. قرار است خاک زیر لگن و بخش های دیگر اسکلت را نیز نمونه برداری کرده و روی آن آزمایش های میکروب شناسی انجام دهند.

نحوه قرار گرفتن ظروف داخل قبر مورد بررسی دقیق باستان شناسان قرار می گیرد چون حتی نوع قرار گرفتن آن ها کنار یکدیگر هم می تواند اطلاعات مفیدی درباره صاحب اسکلت به باستان شناسان بدهد. از این رو تمام زوایای این قبر عکس برداری می شود. حتی خاکی که داخل ظروف است را نگه داشته و از آن نمونه برمی دارند تا تحت آزمایش های مختلف قرار گیرد. چون خاک این ظروف می تواند پرده از محتویات آن ها، نوع غذا و خوراکی های هزاران سال پیش بردارد.

در فصل پانزدهم باستان شناسی در محوطه شهر سوخته حدود 85 اسکلت پیدا شده که در میان آن ها زنان سهم بیشتری را در میزان مرگ و میر داشته اند. در این میان تعداد زیادی کودک دو ساله هم پیدا شده که به دلایل مختلف از دنیا رفته اند. منتها برای بررسی علت مرگ و میر آن ها باید مطالعات انگل شناسی انجام شود. با این حال تا اینجا باستان شناسان از بررسی تخریب بخشی از جمجمه و استخوان مردگان دریافته اند که امراض پوستی یکی از شایع ترین بیماری ها در شهر سوخته بوده است.

منصور سجادی سرپرست هیات باستان شناسی شهر سوخته درباره نحوه تدفین اجساد در این شهر نیز می گوید: درهای قبور سردابه ای معمولا به جهت طلوع و یا غروب آفتاب باز می شد و اگر فردی در شب دفن شده باشد صورت او را به زمین برگردانده و اگر سر ظهر دفن شده باشد او را طاق باز گذاشته اند بنابراین از نوع تدفین می توان گفت که آن فرد در چه ساعتی از روز دفن شده است. چون همیشه سعی می کرده اند چشم مرده رو به خورشید و نو باشد گویا مردم این شهر به نور و آتش دلبستگی داشته اند. به همین دلیل در قبرهای سردابه ای عودسوز هم می گذاشتند و تا زمانی که محدوده قبر اکسیژن داشته این عود می سوخته است.

سجادی به عودسوز منحصر به فرد کشف شده در آخرین قبر اشاره می کند و می گوید: این عودسوز دارای آینه ای کوچک برای گرم نگه داشتن بوده است. این یکی از اشیای مهم قبر تازه کاوش شده به حساب می آید.