هوای تازه/ در حسن چون پیمبر و در زهد چون علی

آخرین خبر/ ا سجده‌هاش زینت سجاده‌ها شده است

سجاده‌ی عبادتش عرش خدا شده است
مجموعه‌ی تمام صفات پیمبران

آئینه ی تمام نمای خدا شده است
در حسن چون پیمبر و در زهد چون علی

در مهربانی و کرمش مجتبی شده است
از برکت حضور نفیس و مبارکش

پنجاه و هفت سال جهان با صفا شده است
هم افتخار قوم بنی هاشم از عرب

هم افتخار مردم ایران ما شده است
ارباب بود و از سر لطف و فروتنی

هم سفره‌ی غریب و یتیم و گدا شده است
محصول کیسه‌ی سر دوشش به نیم شب

نان و پنیر خانه‌ی صد بینوا شده است
از برکت صحیفه‌ی سجّادیه ست که
باب نجات بر همه ی خلق وا شده است

بیمار مصلحت شده اما به دست خویش
بیماری تمام جهان را دوا شده است

در معرکه نبوده ولی راز دشمنان
با ذوالفقار خطبه‌ی او برملا شده است

***
هم پای روضه های همه گریه کرده و
هم روضه خوان واقعه‌ی کربلا شده است:

دیده ست در میانه‌ی گودال، پیرهن
از تیر و نیزه بر تن خون خدا شده است

با دست‌های بی رمق او به پیکر
سلطان دین، به جای کفن بوریا شده است

همراه کاروان و سران به نیزه‌ها
با عمه هاش راهی شام بلا شده است

بر نیزه دیده اصغر و پرسیده ازخودش
این سر چگونه بر سر آن نیزه جا شده است؟

قد خمیده اش اثر ارث مادر است؟
یا از فشار سلسله این گونه تا شده است؟

سی سال بعد کرببلا...، در مدینه هم
از گریه هاش محشر کبری به پا شده است

هم کربلا و کوفه و هم شام، این امام
مجموعه‌ی تمامی این روضه‌ها شده است

مجتبی خرسندی