درخشش مروارید کم‌یاب و کوبه‌ای‌ها در تهران

تالار وحدت در ادامه‌ی اجرای گروه‌ها در جشنواره موسیقی فجر، میزبان دو اجرای درخشان بود، هرچند تناسب چندانی با یکدیگر نداشتند.

به گزارش خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، شامگاه 28 بهمن‌ماه و در هشتمین شب از اجراهای جشنواره موسیقی فجر، تالار وحدت در سانس نخست، میزبان دو گروه موسیقی بود.

ابتدا «بلکه سیسکو» از کشور آفریقایی «مالی» با پوششی بسیار ساده و سازی بسیار عجیب روی صحنه آمد و بدون هیچ مقدمه‌ای شروع به نواختن کرد. سیسکو نوازنده‌ی توانمند ساز «کورا» است. صدای «کورا» به‌گونه‌ای است که به‌نظر می‌رسد چند ساز با هم در حال نواخته شدن هستند.

سیسکو با مهارت زیادی که در نواختن این ساز دارد، توانست چند قطعه را بدون آن‌که نتی در مقابلش داشته باشد، به بهترین شکل بنوازد و البته مورد تشویق مخاطبان هم قرار گرفت.

برخلاف تصور رایج درباره پوشش و موسیقی در کشورهای آفریقایی که رنگ‌های تند و جنب‌وجوش را به یاد می‌آورد، این نوازنده‌ی مهمان در جشنواره موسیقی، لباسی یک‌دست سفید بر تن داشت و از سازش نیز نوایی آسمانی به گوش می‌رسید.

پس از اجرای کوتاهی که سیسکو داشت، گروه کوبه‌ای تهران روی سن آمد و حاضران نیز که به‌نظر می‌رسید بیشترشان برای شنیدن موسیقی ایرانی به تالار وحدت آمده بودند، از آن‌ها با ایستادن و تشویق کردن، استقبال کردند.

نخستین قطعه‌ی این گروه با صدای آشنای زنگ و ضرب زورخانه آغاز شد و همراه آن مرشد «مهرگان گرامی حقیقی» این‌گونه خواند: به نام خداوند جان‌آفرین/حکیم سخن در زبان آفرین.

سپس یک آهنگ با ریتم تند نواخته شد و در ادامه، صدای دف «حسین رضایی‌نیا» آغازگر قطعه‌ی سوم شد. «همایون نصیری» نیز با نواختن سازهای ضربی قطعه چهارم را آغاز کرد.

«مرشد مهرگان» بار دیگر زنگ و ضرب زورخانه را به صدا درآورد و همراه آن شعری را درباره‌ی ایران خواند. دست‌های «کامبیز گنجه‌ای» روی تنبک هنرنمایی خیره‌کننده‌ای در ششمین قطعه‌ی این کنسرت داشت و دو قطعه پایانی این برنامه نیز با نواختن دایره زنگی و ناقارا توسط «وحید اسداللهی» آغاز شدند.

پس از آن‌که اعضای گروه کوبه‌ای کار خود را به پایان رساندند و از صحنه خارج شدند، با ادامه یافتن تشویق حاضران، دوباره روی سن آمدند.

رضایی‌نیا پیش از اجرای قطعه پایانی، در سخنانی گفت: این نخستین‌بار است که ما پنج نفر به‌عنوان گروه کوبه‌ای تهران دور هم جمع شده و کنسرتی را برگزار کرده‌ایم. من افتخار می‌کنم که در خدمت این هنرمندان هستم.

با به صدا درآمدن زنگ زورخانه، آخرین بخش از برنامه‌ی گروه کوبه‌ای تهران هم نواخته شد.

به گزارش ایسنا، هریک از سازهای این گروه را می‌شد نماینده یک منطقه از ایران دانست که همگی با محوریت ضرب زورخانه به صدا درمی‌آمدند؛ دف به نمایندگی از خطه کردستان، سازهای کوبه‌ای به سازهای جنوبی نزدیک بودند و ناقارا هم نماینده‌ای از موسیقی منطقه آذربایجان بود.

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
لوله یاب دستگاه منهول یاب سیستم کابل یاب سیم یاب