نقدی بر فیلم "اژدها وارد می‌شود" ساخته مانی حقیقی

کافه سینما/ اژدها وارد می‌شود مانی حقیقی، با فرم بصری و روایی نامتعارف و رادیکال‌اش، انتظارات مخاطب را به بازی می‌گیرد و الگوهای رایج داستان‌گویی را به چالش می‌کشد. این فیلمی است که با طرح و توطئه و فضاسازی جنون آمیزش، به یک پذیرایی غریب می‌ماند و تلاش می‌کند تا از واقعیت آشنازدایی کند. حقیقی برای این فیلم‌اش از شیوه روایی جریان سیال ذهن استفاده کرده و با خلق اتمسفری مالیخولیایی و وهم آلود، ما را همراه با شخصیت‌هایش به درون جهانی اگزوتیک می‌کشاند و درگیر داستانی معمایی و پر از تعلیق می‌کند.
داستانی که نقش‌آفرینان اصلی‌اش یک مامور ساواک، یک زمین‌شناس و البته صدابردار فیلم خشت و آینه (ابراهیم گلستان) هستند! اژدها وارد می‌شود پر از خرده داستان‌های رازآلود است که از دل هم بیرون می‌آیند و فیلم را پیش ‌می‌برند. داستان‌های دیوانه‌واری که مرز میان واقعیت و خیال را از میان برمی‌دارند. گویی هر آن‌چه در فیلم می‌بینیم خرافه‌ها و دروغ‌های جذاب و گاه هراس آلودی‌اند که با دقت در کنار هم چیده شده‌اند.
فیلم حقیقی از معدود آثار سال‌های اخیر سینمای ایران است که لذت کشف را برای مخاطب‌اش به ارمغان می‌آورد. اصلا این فیلمی است در مورد کشف کردن. درباره ماجراجویی‌های جسورانه آدم‌هایی که بی‌محابا به سراغ آشکار ساختن رازی مخوف می‌روند که زیر زمین پنهان شده است. فیلمی پر از استعاره و ایهام که از بینامتنیت بهره می‌برد و البته نشانه‌هایش از جهان جنون‌آمیزش بیرون نمی‌زنند.
اژدها وارد می‌شود اثری است که با اتکا به فضاسازی‌ها و ترکیب‌بندی‌هایش، جهانی کابوس‌وار را به تصویر می‌کشد. فیلمی که چه با آن ارتباط برقرار کنیم و چه آن را سراسر جعلی و خودنمایانه بدانیم، نمی‌توانیم منکر ویژگی‌های بصری و روایی‌ بدیع‌اش شویم. در این‌جا با متفاوت‌نمایی طرف نیستیم. این یک فیلم متفاوت‌ است که نقطه قوت‌اش را با وجود ظاهر آشفته، از ساختار سنجیده‌اش می‌گیرد. فیلمی که با همه غرابت‌هایش، در نهایت داستان کاراگاهی خود را کامل می‌کند و به نتیجه می‌رساند. حقیقی موفق شده بار دیگر پس از پذیرایی ساده، یک فیلم پست مدرن موفق بسازد و بخشی از این دستاورد را بدون شک مدیون کار خوب و سطح بالای فیلمبردار و طراحان صحنه و لباس‌اش است که نقش مهمی در ارتقای کیفیت اثر داشته‌اند.
فقط کاش فیلمساز تا این اندازه مرعوب ایده‌هایش نبود و عشق به سینما را در تار و پود فیلم‌اش جاری می‌کرد. اژدها وارد می‌شود آن گرمای لازم را ندارد و جهان معنایی‌اش پس از رمزگشایی عمق کافی را پیدا نمی‌کند. از آن فیلم‌هایی که بعد از کشف وجوه پنهانش، شاید دیگر تاثیر اولیه خود را نداشته باشد.


منبع: کافه سینما