میرزا، دیروز، امروز، فردا

قصه تکراری میرزا که اگر به استان دیگری تعلق داشت، چه کارها که برای پاسداشت نام و قیامش نمی کردند، امسال هم در سالروز شهادتش هرچند که با رنگ و بوی اربعین حسینی (ع) همراه بود واقعیتی از آنچه کم توجهی به این شخصیت ملی و هویت گیلانی و ایرانی است، به نمایش گذاشت که حتی در سخنان سخنرانی غیربومی در مراسمی که بر سر مزارش برپا شده بود، نمکی دیگر بر زخم دوستدارانش شد!
امسال هم مثل سال های گذشته نام و یاد میرزاکوچک این سردار قیام جنگل که به قول رهبری نظام آنچه کرد، مینیاتوری از جمهوری اسلامی امروز در آن روزگار غربت و استبداد زده بود، بی هیچ هیاهو و کنگره و فراگیری برنامه های بزرگداشت در غربتی دیگر گذشت! و اگر هم همایش بزرگداشت شهدای روحانی استان نبود شاید همین یادآوری هم که در آستانه سالروز سربه دار شدنش با درآمیختگی نامش با این همایش نبود، کسی نامی از او نمی برد هرچند که او نیازی به این بزرگداشت ها ندارد و آنچه مهم است این نیاز جامعه امروز در پی بردن به هویت ملی خود است که این سردار هم بخشی از هویت ملی این سرزمین به شمار می رود.
میرزا و میرزاهای این سرزمین بهانه اند تا شما دریابی که در کجای این سرزمین و با کدام پیشینه و فرهنگ ایستاده ای و این بودن تو، چه هزینه ها داشته است و تکرار و یادآوری این نام ها جز برای تو از دیروز تا امروز چیزی غیر از هویت گم شده ات نیست و چه افسوس که در این نابسامانی، سهم تخلف ها چنان سایه افکنده است که کسی را یارای پرسش نیست!
میرزای دیروز آنچه وظیفه می پنداشت، انجام داد و امروز ما تکلیف پاسداشت آن وظیفه را بر عهده داریم تا فردا ، تکرار گذشته های تلخ نباشد!
7294/2007

انتهای پیام /*

ویدیو مرتبط :
میشم اونیکه تو میخوای از فردا فردا فــــــــــــــــردا