توصیه آیت الله جوادی آملی درباره اعمال ایام مبعث

آیت الله جوادی آملی گفت: ماه پربركت رجب فضایل فراوانی دارد؛ شما كه اعتكاف داشتید و ایامی را با روزه گذراندید روزه بیست و هفتم ماه پربركت رجب را هم فراموش نكنید.به گزارش مهر، آیت الله جوادی آملی، استاد اخلاق حوزه علمیه با توجه به ایام پایانی و پر برکت ماه رجب گفت: ماه پربركت رجب فضایل فراوانی دارد؛ شما كه اعتكاف داشتید و ایامی را با روزه گذراندید روزه بیست و هفتم ماه پربركت رجب را هم فراموش نكنید كه معادل با روزه ایام سال است[۱] [و] آن دعای شب بیست و هفتم و روز بیست و هفتم را حتماً بخوانید ببینید كه در آن دعا، انسان خدا را سوگند می‌دهد و عرض می‌كند: «اللهم إنّی اسئلك بالتجلّی الأعظم فی هذه اللیلة» [۲] ؛ سراسر عالم تجلی حق است: «الحمد لله المُتَجَلّی لِخَلقِهِ بِخَلقه» [۳] اما هیچ تجلّی به اندازه تجلّی بعثت خاتم انبیا كه اولین و آخرین انسانها در پیشگاه او خاضع و خاشع‌اند نیست، لذا در دعای شریف بیست و هفتم رجب آمده است كه تو را به تجلی اعظمی كه در این شب اتفاق افتاده است مورد سؤال قرار می‌دهم و ازتو چیزی می‌طلبم.وی در ادامه خاطر نشان کرد: بعضی از بزرگان احتمال دادند كه شب قدر از همان بیست و هفتم شروع می‌شود [یعنی] بیست و هفتم ماه رجب است و نیمه ماه شعبان است و نوزدهم و بیست و یكم و بیست و سوم ماه مبارك رمضان؛ می‌گویند این پنج شب از اطراف علم اجمالی است كه احتیاط این است كه انسان این پنج شب را دریابد تا توفیق ادراك لیله قدر را پیدا كند.آیت الله جوادی آملی در ادامه سهل بودن اعمال خیر را با استناد به آیات شریف قرآن مورد توجه قرار داده و گفت:شما بزرگوارانی كه اهل اعتكافید می‌بینید كه روزه گرفتن برای دیگران بسیار سخت است اما برای شما بسیار آسان؛ سه روز از دیگران فاصله گرفتن به فكر و ذكر و مطالعه و تأمل پرداختن برای دیگران سخت است ولی برای شما آسان چرا که خداوند در قرآن فرمود: ﴿فأَمّا مَنْ أَعْطی وَاتَّقی ٭ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنی ٭ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری﴾[۴] ؛ اگر كسی چند قدم بیاید ما انجام كارهای خیر را بر او آسان می‌كنیم؛ پس می‌بینید به آسانی سه روز روزه می‌گیرد [و] خیلی آسان است برای او [در حالی كه] دیگری اگر بخواهد روزه بگیرد برای او دشوار است.--------------------------------------------------------------سخنرانی آیت الله جوادی آملی در خطبه نماز جمعه سال ۷۵[۱] ـ مستدرك الوسائل، ج ۶، ص ۲۸۹.[۲] ـ البلد الأمین، ص ۱۸۳.[۳] ـ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۰۸.