حکمت/ سخن امام باقر(ع) درباره يازده نشانه شيعه واقعي

مشرق/ جابر گويد: حضرت امام محمد باقر عليه السلام به من فرمود: اى جابر آيا براى تشيع همين بس است که کسى ادعا کند محبت ما اهل بيت را؟ سوگند به خدا که شيعيان ما نيستند مگر افرادى که تقواى خدا پيشه گيرند و او را اطاعت کنند.
شيعيان ما شناخته نمى‏شوند مگر به تواضع و خشوع دل، و نگاهدارى امانت، و به زياد ياد خدا کردن، و به زياد روزه گرفتن، و نماز خواندن، و احسان به پدر و مادر نمودن، و مراعات فقراى از همسايگان را نمودن، و از حال آنها با خبر بودن، و از حال مسکينان و قرض داران و يتيمان با اطلاع بودن، و به آنها رسيدگى کردن، و در گفتار از راستى تجاوز نکردن، و تلاوت قرآن کردن و زبان را از گفتگوى با مردم مگر چيزهائى که راجع به خير آنها است‏ بازداشتن، و افراد امين و مورد اعتماد اقوام خود بودن در همه چيزها.
جابر گويد: عرض کردم اى فرزند رسول خدا ما در امروز کسى را به اين صفت که بيان مى‏فرمائى نمى‏شناسيم.
حضرت فرمود: اى جابر آراء و مذاهب فکر تو را خراب نکند و تو را در شک در نياورد.آيا براى انسان همين قدر کافى است که بگويد: من على را دوست دارم و ولايت امر او را قبول دارم و در عين حال عمل به دستورات او نکند؟ و اگر کسى بگويد: من رسولخدا را دوست دارم - با آنکه معلوم است که رسول خدا از على بهتر است - در صورتى که عمل به سنت رسول خدا نکند اين محبت و دوستى براى او فائده‌‏اى ندارد.
بنابراين تقواى خدا را پيشه سازيد، و به آنچه خدا فرموده عمل بنمائيد. بين خدا و کسى قرابت و خويشاوندى نيست، محبوبترين بندگان در نزد خدا پرهيزکارترين آنهاست، و عامل‏ترين آنها به دستورات خدا.
اى جابر سوگند به خدا بنده‌‏اى نمى‏تواند به خدا نزديک گردد مگر به فرمانبردارى از اوامر او، و با ما چنين قدرت و اختيارى نيست که کسى را از آتش برى سازيم، و هيچ بنده‌‏اى بر خدا نمى‏تواند حجتى اقامه کند.
کسى که مطيع خدا باشد او دوست ماست، و کسى که گناه کند او دشمن ماست، و کسى را قدرتى نيست که به ولايت ما برسد مگر به عمل صالح و اجتناب از افعال ناپسند.

متن حديث:
و از کتاب «کافى‏» نقل است‏با اسناد خود از جابر بن يزيد جعفى (ره) از حضرت امام باقر عليه السلام که:
قال لى: يا جابرا يکتفى من ينتحل التشيع ان يقول بحبنا اهل البيت؟ فوالله ما شيعتنا الا من اتقى الله و اطاعه و ما کانوا يعرفون الا بالتواضع و التخشع و الامانة و کثرة ذکر الله و الصلاة و الصوم و البر بالوالدين و التعهد للجيران من الفقراء و اهل المسکنة و الغارمين و الايتام و صدق الحديث و تلاوة القرآن و کف الالسن عن الناس الا من خير و کانوا امناء عشايرهم فى الاشياء.
قال جابر: فقلت: يا ابن رسول الله ما نعرف اليوم احدا بهذه الصفة!
فقال عليه السلام: يا جابر لا تذهبن بک المذاهب، حسب الرجل ان يقول احب عليا و اتولاه ثم لا يکون مع ذلک فعالا؟ فلو قال: انى احب رسول الله - فرسول الله خير من علي - ثم لا يتبع سيرته و لا يعمل بسنته ما نفعه حبه اياه شيئا، فاتقوا الله و اعملوا لما عند الله، ليس بين الله و بين احد قرابة، احب العباد الى الله عز و جل اتقاهم و اعملهم بطاعته، يا جابر فوالله ما يتقرب الى الله تبارک و تعالى الا بالطاعة، و ما معنا براءة من النار و لا على الله لاحد من حجة، من کان لله مطيعا فهو لنا ولى، و من کان لله عاصيا فهو لنا عدو، لا تنال ولايتنا الا بالعمل و الورع.

«بحار الانوار، ج 15 کتاب الاخلاق ص 148»