مهم ترین رویدادهای تاریخی دنیا روز 18 آذر (9 دسامبر) + عکس

مهم ترین و خواندنی ترین رویدادهای تاریخی دنیا در روز 18 آذر شمسی مصادف با 9 دسامبر میلادی

امروز 18 آذر برابر با 9 دسامبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

رویداد ها:

73 سال پیش از میلاد – اسپارتاكوس قیام کرد

بپاخیزی اسپارتاكوس از نهم دسامبر سال 73 پیش از میلاد آغاز شد. وی از مردم تراس – منطقه ای در شمال دریای اژه و از نژاد یونانیان بود. اسپارتاكوس در ارتش روم یك سرباز كمكی (احتیاط) بود. «آپیان» نویسنده پیش از میلاد كه شرح بپاخیزی اسپارتاكوس را نگاشته روشن نساخته است كه به چه دلیل اورا به دسته گلادیاتور ها كه معمولا از میان نظامیان خارجی اسیر ارتش روم انتخاب می شدند اضافه كرده بودند. وی در سال 74 پیش از میلاد به گلادیاتورها اضافه شده بود.

كار گلادیاتور ها این بود كه دو به دو در برابر سران روم كه در جایگاه ویژه تماشاگران می نشستند و به منظور تفریح و سرگرم كردن آنان درمیدان گودی با اسلحه به جان هم بیافتندو یكی از دو حریف و یا هر دو آنان كشته شوند تا تماشاگران لدت ببرند!

اسپارتاكوس كه این عمل را غیر انسانی می دانست گلادیاتور ها را برضد حكومت روم متحد كرد و درجریان یك نمایش «كشتار» دست به شورش زدند و بندها را گسستند و در كوه وزوویوس كه یك آتشفشان خاموش بود پنهان شدند و از آنجا دست به تحریك سایر بردگان زدند و هنگامی كه عده آنان به هفتصد تن رسید از كوه فرود آمدند و با زور و مسلحانه دست به آزاد كردن بردگان دیگر زدند كه غنائم جنگها بودند. در آن زمان بردگان مولد ثروت بودند و برای اربابانشان كار تولیدی رایگان از جمله كشاورزی می كردند. قرار بود كه بردگان آزاد شده توسط گروه اسپارتاكوس جنگ كنان از طریق كوههای آلپ به زادگاههای خود باز گردند و بقیه عمر را آزاد زندگی كنند. آنان با این فكر خودرا به دامنه های آلپ رسانیدند و ضمن راه دو لشكر رومی را كه سد راهشان شده بودند شكست و فراری دادند. در گذرگاههای آلپ چون عده آنان نزدیك به هفتاد هزار تن بود، ساکنان محل نگران و وحشت زده شدند و گذر گاههارا بستند. اسپارتاكوس كه می خواست برده های آزاد شده زنده به كشورهای خود بازگردند تصمیم به خروج از روم با کشتی گرفت و به جنوب ایتالیا بازگشت و در سر راه خود نیروهای رومی را كه مانع حركت آنان بودند شكست داد كه این وضعیت بر دولت روم كه نتوانسته بود در طول دو سال و اندی قیام بردگان را سركوب كند گران آمد و كراسوس (ماركوس لیسینیوس كراسوس) یكی از سه عضو شورای عالی حاكم بر امپراتوری روم داوطلب جنگ با بردگان شد. وی در سنای روم برای قانع كردن سناتورهای به تامین هزینه یك لشكركشی بزرگ گفت كه اسپارتاكوس سه هزار سرباز اسیر رومی را سر بریده است كه بعدا معلوم شد دروغ گفته و این سربازان تنها خلع سلاح شده بودند و بعدا به رم باز گشتند.

 وی سپس با شش لشكر (لژیون) از راه زمین (شمال) و یك لشكر با كشتی و از راه دریا قرارگاه اسپارتا كوس را كه پیام داده بود اگر اجازه خروج ار ایتالیا به او و سایر بردگان همراه وی داده شود سر جنگ نخواهد داشت محاصره كرد و در جنگی كه در سال 71 پیش از میلاد میان طرفین روی داد اسپارتاكوش كشته شد و قیام بردگان شكست خورد. كراسوس برای ترسانیدن سایر بردگان كه فكر قیام از مغزشان نگذرد شش هزار تن از همدستان اسپارتاكوس را كه اسیر شده بودند در جاده ای كه به شهر رم ختم می شد به دار (صلیب) زد كه همانجا از تشنگی و گرسنگی و درد ناشی از آویزان بودن به تدریج مردند كه چنین صحنه ای در طول تاریخ مشابه نداشته است.

قیام اسپارتاكوس دومین قیام از این دست در دنیای باستان بود. نخستین قیام را كاوه (كاوك) ایرانی معروف به كاوه آهنگر بر ضد شاه ظالم آن زمان ایران رهبری كرده بود.

كراسوس در سال 53 پیش از میلاد به ایران حمله كرد كه در منطقه حران (كارهه) واقع در نقطه مرزی امروز تركیه و سوریه (شمال غربی عراق) و كنار رود فرات درجنگ باارتش ایران به فرماندهی سپهبد سورنا كشته شد و سربازان او و همچنین پسرش نیز نابود شدند كه این بزرگترین شكست رومیان از ایرانیان بود.

794 – هارون الرشید یك دولتمرد ایرانی را وزیر خود كرد

هارون الرشید خلیفه توانمند عباسی نهم دسامبر سال 794 میلادی یحیی برمكی را كه یك ایرانی و در علم مدیریت و تدبیر كشور داری و شهرت امانتداری سرآمد دیگران بود به وزارت خود برگزید تا به تمشیت امپراتوری او بپردازد. هارون كه مردی هوشمند بود پی برده بود كه بقاء امپراتوری پهناور او بستگی به وجود یك وزیر لایق و باكفایت دارد كه بر امور اداری و مالی نظارت دقیق داشته باشد و كسی را بهتر از یحیی نیافته بود.

هشت سال بعد، هارون بر خاندان برمكیان كه قدرت و شهرتی به دست آورده بودند خشمگین شد. در این باره داستان سرایی بسیار شده است و مسئله از یك نقض عهد خانوادگی كه میان جعفر برمكی شوهر خواهر هارون و شخص خلیفه پدید آمده بود آغاز شده بود (جعفر که عباسه خواهر هارون را به عقد نکاح خود درآورده بود، طبق تعهدی که به هارون سپرده بود نباید این دو باهم عروسی می کردند که نقض عهد شده بود!) و در سال 802 میلادی هارون جعفر را اعدام كرد و یحیی را به زندان افكند. هارون به این كار هم قانع نشد و چند ماه بعد دستور قتل عام برمكیان را صادر كرد؛ و جز یحیی كه در زندان بود و او نیز در همانجا درسال 805 میلادی از گرسنگی در گذشت، بقیه کشته شدند.

مطالعه نوشته مورخان در باره اوضاع دوران طولانی خلافت عباسیان از جمله تاریخ طبری، نه صدها بل هزارها نمونه از این دست اعدامها و كشتارها را نشان می دهد كه برای سران عرب (وقت) امری عادی بود. «خلیفه» یک روز یك نفر با اعزاز تمام در كنار خود می نشانید و حتی داماد خویش می كرد و دو روز بعد دستور می داد او را با خشن ترین روش بكشند و ….

1856 – روزی كه نیروهای انگلیسی پای بر بوشهر گذاردند

در جریان جنگ انگلستان با ایران بر سر هرات، نهم دسامبر 1856 (18 آذر) آن دسته از نیروهای انگلیسی که از هند عازم بوشهر شده بودند پای به گوشه ای از این بندر قدیمی ایران گذاردند که فاقد دفاع موثر بود. ورود آنان به بوشهر پس از گلوله باران شدن چندین روزه این شهر بندری، بندرگاه و سواحل اطراف آن توسط ناوگان اعزامی انگلستان صورت گرفته بود. بوشهر روزها گلوله باران می شد. با وجود پیاده شدن تفنگداران انگلیسی در ساحل بوشهر، مقاومت مردم معمولی در كوچه ها، خانه ها و حومه شهر ادامه داشت به عبارت دیگر؛ تعرّض انگلیسی ها به منطقه بوشهر به آسانی خوزستان نبود و تصرف آن تا یکم ژانویه 1857 تکمیل نشد.

دولت لندن پس از چند اخطار که ایران شهر هرات و مناطق تاجیک نشین غرب افغانستان امروز را واگذار کند، یکم نوامبر 1856 به دولت تهران اعلان جنگ داده بود و شش روز بعد نیروهای انگلیسی مستقر در هند با سی کشتی نیروبر و هفت رزمناو عازم جنگ با ایران شدند. این نیرو مرکب از چند لشکر انگلیسی ـ هندی و گروهانهای مهندس و مین گذار بود که در مدرس و بمبئی (مومبای) بودند. این عملیات را سرلشکر «سر جیمز آوت رام James Outram» طرح ریزی و فرماندهی می كرد.

این اعلان جنگ و متعاقب آن لشکرکشی درپی بی اعتنایی تهران به اخطارهای انگلستان كه نیروهای نظامی خودرا از هرات و غرب افغانستان خارج سازد صادر شده بود. انگلیسی ها که نگران پیشروی روسها [در اجرای آرزوی پتر کبیر] تا خلیج فارس و اقیانوس هند بودند پس از امضای یک قرارداد آشتی و پُر از وعده و وعید با دوستمحمد خان (پشتون) در سال 1855 در پیشاور، سیاستشان را بر این پایه قراردادند [و هنوز هم بر این مدار قرار دارد] كه هرگز امکان تحقّق توصیه پتر کبیر به روس ها داده نشود و نخستین گام، ایجاد یك افغانستان [اسما] مستقل ولی تحت نفوذ لندن كه حایل میان متصرفات آسیایی روسیه و هندوستان انگلستان باشد و نیز تضعیف هرچه بیشتر استعداد نظامی دولت تهران و بسط فساد دولتی در ایران بود.

 به باور مورخان، انگلیسی ها در تعقیب همین سیاست در دسامبر 1952 و زمانی که هنوز آیزنهاور رئیس جمهور منتخب آمریکا بود با اصرار به او قبولاندند که دولت مصدق باید به هر ترتیب و هرچه زودتر برکنار شود و استدلال کرده بودند که بقاء این دولت به روی کار آمدن هواداران مسکو در ایران منجر خواهد شد و اگر ایران در کنار مسکو باشد این دولت بر همه خاورمیانه نفتخیز و آسیای جنوبی مسلط خواهد شد و عرصه را بر بلوک غرب تنگ خواهد کرد و طرح جورج کِنان (محاصره شوروی و اقمارش ـ Containment) عملا به اجرا در نخواهد آمد. مورخان و اندیشمندانی که در دسامبر 2001 (و در دهمین سالماه فروپاشی شوروی) نظرشان درباره علل این بزرگترین رویداد تاریخ بشر [با ارسال پرسشنامه] استعلام شده بود تایید کرده بودند که با رویداد 28 امرداد تهران (کودتای آگوست 1953) و پس از آن ورود ایران به اتحاد نظامی با غرب، دولت مسکو نتوانست برخاور میانه مسلط شود و راه رشد اقتصاد غرب را ببندد و لذا سرانجام جنگ سرد را باخت و به تدریج از درون فروپاشید.

 

یك نقاش انگلیسی تصویر این یكطرفه را از صحنه جنگ «خوشاب» ترسیم كرده است كه تنها سواره نظام انگلیسی را در حال حمله به ایرانیان نشان می دهد!

1965 – زد و خوردهای مرزی عراق و ایران سال 1344

نهم دسامبر سال 1965 (18 آذر 1344) در تهران اعلام شد كه دو روز پیش از این چند واحد نظامی عراق یك پاسگاه مرزی ایران را زیر آتش قرار داده و این حمله كه در آن از اسلحه سنگین هم استفاده شده تلفاتی به بار آورده است. دولت وقت ایران به دلیل ورود فیصل السعود پادشاه وقت كشور سعودی به ایران كوشید چند روز سكوت كند و سپس شدیدا به دولت عراق اعتراض كرد كه 21 دسامبر دو پاسگاه مرزی دیگر ایران مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت و آسیب دید و یك روز بعد توپخانه عراق چند روستای ایران را از داخل خاك عراق به گلوله بست و 24 دسامبر روستاهای مرزی دیگری در خاك ایران مورد حمله هوایی عراقی ها قراگرفت و همزمان اخراج ایرانی تبارها و ایرانیان از آن کشور ازسرگرفته شد که دولت مجبور بود به این معاودین مسکن و کار بدهد.

استقبال محمدرضا پهلوی از شاه فیصل السعود

بیست و هفتم دسامبر وزیرامورخارجه وقت درباره حملات عراق به نواحی مرزی ایران به سنای ایران توضیح داد و این مسائل را زاییده قرارداد سال 1937دانست كه دولت انگلستان آن را به ایران تحمیل كرده بود. مرزهای عراق با ایران را انگلستان ترسیم كرده و بمانند مرزهای سایر كشورهایی كه در كنترل انگلستان بودند (ازجمله مرز شمالی هند با چین که به جنگ 1962 دو کشور انجامید و مرز هندوستان ـ پاکستان ـ با افغانستان و تقسیم قبایل پشتون میان دو کشور که بحرانی است و …) و در همه جا استخوان لای زخم قرارداده تا مسائل ادامه داشته باشد و منابع كشورها قربانی اختلافات شود و پیشرفت نكنند.

یك روز پس ازتوضیحات وزیر امورخارجه وقت در سنا، دولت ایران به عراق هشدار داد چنانچه باز هم از مذاكره برای حل مسئله شط العرب امتناع كند و به زد و خوردهای مرزی و اخراج ایرانی تبارها ادامه دهد، ایران برای احقاق حقوق خود به راههای دیگر از جمله بکاربردن سرباز متوسل خواهد شد و متعاقب آن به واحدهای ارتش یكم (غرب كشور) و نیروی دریایی آماده باش داده شد و سربازان جای ماموران انتظامی را در پاسگاههای مرزی با عراق گرفتند. عراق نیز متقابلا به تقویت نیروهای مرزی خود دست زد و در بغداد بر ضد ایران تظاهرات صورت گرفت و ….

1292 – سالگرد درگذشت سعدی

به نوشته قریب به اتفاق كرونیكلر ها، مشرف الدین مصلح ابن عبدالله ــ سعدی شیرازی ــ نهم دسامبر سال 1292 میلادی در زادگاه خود شهر باستانی شیراز وفات یافته است. یكی ــ دو تن دیگر درگذشت سعدی را سال 1290 میلادی ذكر كرده و نوشته اند كه وی بسال 1210 میلادی در شیراز به دنیا آمده بود. او كه درنوجوانی شیراز را برای ادامه تحصیل در نظامیه بغداد (دانشكده ای كه خواجه نظام الملك توسی ساخته بود) ترك كرده بود تا سال 1256 (46 سالگی) به زادگاه خود بازنگشت و در این مدت از عراق امروز، سوریه قدیم (شامل لبنان و جنوب غربی تركیه)، مصر، حجاز و قسمتهایی از آناتولی دیدار كرده و در طرابلس لبنان به دست صلیبیون اسیر شده بود كه او را به نوشته خودش «به كار گل بداشتند» یعنی عملگی در ساختن بناء به او تحمیل شده بود، كه در اینجا توسط یك تاجر بازخرید و آزاد شد. سعدی كه این نام او از اسم سعد ابن زنگی حكمران وقت فارس گرفته شده است در سال 1257 بوستان و سال بعد گلستان را به پایان رسانید.

نظم و نثر سعدی كه تا آن زمان چنین سبك و روشی سابقه نداشت فصاحت زبان فارسی را به اعلا درجه رسانید. این استاد سخن فارسی نثری روان و شیرین دارد. حكایات و ابیات سعدی آكنده از پند و اندرز برای اصلاح مردمان است. وی در عین حال یك صوفی بود. نمونه هایی از اندرزهای منظوم او از این قرارند:

   روزی كه زیر خاك، تن ما نهان شود         وآنها كه كرده ایم یكایك عیان شود….   *****چو دخلت نیست، خرج آهسته تر كن            كه می گویند ملاحان سرودی ….   *****   شنیدم كه در وقت نزع روان             به هرمز چنین گفت نوشیروان    كه خاطر نگهدار و درویش باش             نه، دربندآسایش خویش باش    نیاساید اندر دیار تو ، كس             چو آسایش خویش خواهی، و بس    

سعدی یك انساندوست واقعی و كامل بود. درباره انساندوستی او، ذكر این شعر كافی است:    بنی آدم اعضای یكدیگرند            كه در آفرینش ز یك گوهرند    چو عضوی به درد آورد روزگار            دگر عضوها را نماند قرار

     وی همچنین گوید:    اگر پادشاهست، وگر پینه دوز            چو خفتند، گردد شب هر دو روز

    ایران كه در قرون قدیم به مدت 12 قرن یك ابرقدرت نظامی ــ سیاسی بی چون و چرا در جهان بود، در قرون وسطا هم از نظر اندیشه، دانش و ادبیات تنها بزرگ جهان بشمار می رود كه در این زمینه همتا نداشته است و سعدی یكی از ستارگان آسمان این دوران ایران بود ــ دورانی كه اروپا درجهل وظلمت دست و پا می زد و شرق تا آن سوی روسیه گرفتار تاخت و تاز مغولان و طوایفی از این دست بود. این دوران نا آرام و بی ثبات كه مانع اقدام گروهی می شد، ایرانیان را متوجه خلاقیت انفرادی خود كرد كه پیشرفت در علم و ادب نتیجه تلاش فردی است.

سعدی یك شخصیت جهانی است كه در اروپا بسیاری از مردم این نام را بر فرزندان پسر خود می گذارند. نام اول یك رئیس جمهوری فرانسه قرن گذشته «سعدی» بود. در اینترنت، سعدی در صدها سایت وصف شده است.

مقبره سعدی

1905 – قوه مقننه فرانسه قانون جدا بودن دولت از دین (State Secularism) را تصویب کرد که به موجب آن دولت فرانسه نمی تواند یک دین را بر دین دیگر ترجیح دهد، دین رسمی داشته باشد و کمک مالی کند. انقلاب فرانسه در سال 1789 چنین اقدامی کرده بود.

1370 ش – معرفی عراق به عنوان متجاوز از سوی سازمان ملل متحد

یازده سال پس از آغاز جنگ هشت ساله تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران و سه سال پس از صدور قطعنامه 598 شورای امنیت و اتمام جنگ و با تلاش‏های پی‏گیر سیاسی مسؤولان نظام جمهوری اسلامی، حقانیت ایران در دفاع مشروع به اثبات جامعه جهانی رسید. خاویر پرز دكوئیار، دبیر كل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طی یك گزارش رسمی به شورای امنیت اعلام كرد كه عراق در 31 شهریور 1359 به ایران حمله كرده و متجاوز است. اعلام اینكه در جنگ تحمیلی، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، یك پیروزی بزرگ سیاسی است. این دفاع و نبرد، در حالی ادامه و پایان یافت كه جهانیان، بانی جنگ را می‏شناختند و حتی به كمك او شتافته بودند. آنان زمانی به خود آمدند كه سلاح‏های ارسالی به عراق، علیه خودشان به كار گرفته شد و عراق، منطقه خلیج فارس را درگیر جنگی مهیب و عظیم كرد. متجاوز بودن عراق، گرچه بسیار دیر اعلام شد، اما از پیروزی‏های مهمی است كه در تاریخ كشورمان به عنوان واقعه‏ای بزرگ ثبت شده است.

خاویر پرز دكوئیار (سوم از چپ) و سایر اعضای هیئت تصمیم گیری سازمان ملل متحد درباره جنگ ایران و عراق

1840 – تأسیس كاخ كرملین در مسكو، مركز سیاست روسیه

1857 – آغاز جنگ “مَدرَس” بین استعمارگران انگلیس و فرانسه

در نهم دسامبر 1758م جنگ سیزده ماهه مَدْرَس كه یكی از پر تلفات‏ترین جنگ‏های استعماری میان انگلیس و فرانسه در هندوستان بود، با حمله قوای فرانسه به بندر مدرس كه در اشغال انگلیسی‏ها بود، شروع شد و فرانسه با سه هزار سرباز در مقابل نیروی بیست و دو هزار نفری انگلیس قرار گرفت. در نهایتْ فرانسه در ژانویه 1761، به دلیل نرسیدن نیروی كمكی تسلیم انگلیس شد و بدین ترتیب، زمینه برای تثبیت سلطه استعماری انگلیس بر شبه قاره هند هموارتر گردید.

1954 – در هجدهم آذر سال 1332 خورشیدی ریچارد نیكسون معاون وقت رئیس جمهوری آمریكا برای دیدار با شاه وارد تهران شد.

1963 –  (1342خورشیدی) احمد نفیسی شهردار اسبق تهران بازداشت شد. در نیم قرن گذشته بسیاری از شهرداران تهران تحت تعقیب قضایی قرار گرفته اند!

احمد نفیسی

2000 – دادگاه عالی فلوریدای امریکا برای حل اختلاف نامزد های انتخاباتی امریکا – جورج دبلیو بوش و ال گور – رای داد که 45 هزار رای مورد اختلاف دوباره با دست شمارش شود که دیوان عالی کشور آمریکا بعدا این اقدام را متوقف ساخت و بوش را برنده انتخابات اعلام کرد!

نمایی از مناظره زنده جورج دبلیو بوش و ال گور

۱۳۷۶ ش – برگزاری هشتمین کنفرانس سران کشورهای اسلامی در تهران.

۱۳۸۴ ش – انجام قرعه‌کشی برای جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ که تیم ملی ایران در گروه D با تیم های مکزیک، آنگولا و پرتغال در یک جمع قرار گرفت.

برانکو ایوانکوویچ (سرمربی وقت فوتبال ایران) در کنار سرمربیان سایر رقبا

مناسب ها:

روز جهانی مبارزه با فساد

یک کنوانسیون سازمان ملل پس از بحث بسیار و بررسی آمارها و شنیدن دلایل و عقاید اصحاب نظر، 31 اکتبر 2003 نگرانی خودرا از گسترش فساد دولتی در گوشه و کنار جهان اعلام داشت که دمکراسی، حکومت قانون، اخلاقیات و شئون انسانی را تضعیف و در نتیجه، ثبات و امنیت در جوامع را که بعضا ناشی از افزایش بی اعتمادی است متزلزل می سازد و از دولتهای عضو سازمان ملل خواست که با وسائل موثر به فساد اداری و سوء استفاده از اموال عمومی، رشوه در هر شکل آن، نپوتیسم (رعایت فامیل)، اعمال نفوذ و تبعیض که زاینده جرائم دیگر و ناامنی است پایان دهند. این کنوانسیون همچنین از دولتهای عضو خواست که به یکدیگر برای کشف و دستگیری و استرداد مفسدین، با استفاده از همه تکنیک ها و وسائل کمک کنند. کنوانسیون همچنین تصویب کرد که طرح ایجاد سازمانها و دادگاههای بین المللی به منظور حذف فساد اداری (دولتی) از جوامع بشری و یافتن و مجازات مفسدین را پیشنهاد کند.

این کنوانسیون روز «نهم دسامبر» هرسال را روز مبارزه با فساد International Anti – Corruption Day اعلام کرد که از آن پس برگزار می شود و در آستانه این روز، بنیادها و سازمانهای غیر انتفاعی ازجمله Transparency International که چگونگی ارتکاب فساد، حجم فساد و سطح مبارزه با فساد را در کشورهای مختلف دنبال می کنند آمارهای مقایسه ای خودرا منتشر می سازند و کشورهارا طبق این آمارها [که برآورد خودشان است] ردیف بندی می کنند. Corruption در استعمال لغت (یوسیج) عمدتا به مفهوم فساد عمومی بویژه «فساد اداری ـ دولتی ـ اقتصادی» است.

زادروزها

    ۱۴۴۷ – چنگ‌هوا هشتمین امپراتور دودمان مینگ.    ۱۵۹۴ – گوستاو آدولف دوم شاه سوئد.    ۱۶۰۸ – جان میلتون شاعر و نویسنده انگلیسی.    ۱۷۱۷ – یوهان یواخیم وینکلمان تاریخ‌نگار هنر و دیرینه‌شناس هلنیست برجستهٔ آلمانی.    ۱۷۴۸ – کلود لویی برتوله شیمی‌دان فرانسوی.

کلود لویی برتوله

    ۱۸۴۲ – پطر کروپوتکین فیلسوف آنارشیست روس.    ۱۸۶۸ – فریتس هابر یکی از شیمیدانان آلمانی برندهٔ جایزهٔ نوبل.    ۱۸۸۲ – خواکین تورینا آهنگساز و نوازنده پیانو اسپانیایی.    ۱۸۸۳ – ژوزف پیلاتس مبدع و مخترع و مروّج نوعی روش آمادگی جسمانی بود، که به نام خود او، پیلاتس نامیده شد.    ۱۸۸۹ – هانس کولهماینن ورزشکار مرد رشتهٔ دو و میدانی اهل کشور فنلاند.    ۱۹۰۶ – گریس هاپر ریاضی‌دان اهل نیویورک که به‌عنوان نخستین بانوی نرم‌افزار و نخستین مادر و مدرس برنامه‌نویسی رایانه شناخته می‌شود.

گریس هاپر

    ۱۹۱۶ – کرک داگلاس بازیگر آمریکایی.    ۱۹۱۷ – لئو جیمز رینواتر فیزیکدان آمریکایی بود که در سال ۱۹۷۵ برای پیدا کردن ارتباط میان حرکت جمعی و حرکت ذره، و ایجاد نظریه‌ای درباره ساختار هسته اتم موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد.    ۱۹۱۹ – ویلیام لیپسکام شیمیدان امریکایی.    ۱۹۲۶ – هنری وی کندال فیزیکدان آمریکایی است که در سال ۱۹۹۰ همراه با جروم ایزاک فریدمان و ریچارد ای تیلور موفق به کسب جایزه نوبل در فیزیک شد.

    ۱۹۲۹ – جان کاساوتیس هنرپیشه، کارگردان و فیلمنامه‌نویس آمریکایی.    ۱۹۳۴ – جودی دنچ بازیگر بریتانیایی تئاتر، سینما و تلویزیون.    ۱۹۴۵ – مایکل نوری بازیگر تلویزیون و سینمای آمریکایی.

کرک داگلاس

    ۱۹۴۶ – سونیا گاندی سیاست‌مدار هندی، رهبر کنگره ملی هند    ۱۹۴۷ – تام دشل سیاست‌مدار کهنه کار کنگره آمریکا.    ۱۹۵۳ – جان مالکوویچ بازیگر آمریکایی و نامزد دو جایزه اسکار.    ۱۹۵۴ – فیل براینت فرماندار کنونی ایالت می‌سی‌سی‌پی از حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا.    ۱۹۵۶ – ژان-پی‌یر تیوله نویسنده و روزنامه‌نگار قرن بیستم میلادی اهل فرانسه.

سونیا گاندی

    ۱۹۶۳ – ماساکو همسر ولیعهد کنونی کشور ژاپن و بزرگترین فرزند و پسر امپراتور، ناروهیتو.    ۱۹۶۴ – پال لندرز نوازنده آلمانی.    ۱۳۲۷ – مسعود جعفری جوزانی، کارگردان و فیلم‌ساز ایرانی    ۱۹۶۶ – کریستن جیلیبرند سناتور ایالت نیویورک در سنای ایالات متحده آمریکا.    ۱۹۶۷ – جاشوا بل ویولونیست آمریکایی.

مسعود جعفری جوزانی

    ۱۹۶۸ – کرت انگل کشتی‌گیر حرفه‌ای، بازیگر و قهرمان المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا اهل آمریکا.    ۱۹۶۹ – بیسنته لیزارازو بازیکن سابق تیم ملی فوتبال فرانسه و عضو سابق باشگاه بایرن مونیخ آلمان.    ۱۹۷۰ – کارا دیوگاردی آهنگساز، خواننده، ترانه‌سرا و مجری تلویزیون اهل نیویورک آمریکا.    ۱۹۷۲ – ریکو آیلسورت بازیگر سینما و تلویزیون آمریکایی.

کرت انگل

    ۱۹۷۷ – ایمجین هیپ خواننده بریتانیایی است که نامزد دریافت جایزه گرمی شد.    ۱۹۷۹ – چن هائو هنرپیشهٔ سینما و تلویزیون، مانکن و خواننده چینی.    ۱۹۸۰ – سایمون هلبرگ کمدین و بازیگر آمریکایی.    ۱۹۸۱ – مردی فیش تنیس‌باز اهل کشور ایالات متحده آمریکا.    ۱۹۸۳ – داریوش دوتکا بازیکن فوتبال اهل کشور لهستان.

بیسنته لیزارازو

مرگ‌ها

    ۱۴۳۷ – زیگیزموند، امپراتور مقدس روم پادشاه مجارستان، کرواسی، بوهم، ایتالیا و آلمان و از ۱۴۳۳ تا سال مرگش امپراتور مقدس روم بود.    ۱۵۶۵ – پیوس چهارم یکی از پاپ‌های کلیسای کاتولیک رم.    ۱۶۴۱ – آنتونی فان دیک نقاش پرترهٔ بلژیکی.    ۱۶۶۹ – کلمنت نهم یکی از پاپ‌های کلیسای کاتولیک رم.

زیگیزموند، امپراتور مقدس

    ۱۷۹۸ – یوهان رینهولد فورستر لوتریانیسم و پژوهشگر تاریخ طبیعی اسکاتلند اهل کشور آلمان.    ۱۹۳۷ – گوستاف دالن کارخانه‌دار و برنده جایزه نوبل فیزیک سوئدی در سال ۱۹۱۲ به خاطر اختراع شیرهای خودکار، که در فانوس‌های دریایی و راهنماهای شناور به کار می‌رود.    ۱۹۵۵ – هرمان ویل ریاضیدان، فیزیکدان نظری و فیلسوف آلمانی و از اعضای انجمن سلطنتی.    ۱۹۶۴ – ادیت سیتول شاعر و منتقد انگلیسی.    ۱۹۷۰ – آرتیوم میکویان از بنیانگذاران شرکت هوافضایی میگ.

آنتونی فان دیک

    ۱۹۹۳ – دنی بلنچ‌فلوور بازیکن و مربی سابق فوتبال اهل ایرلند شمالی.    ۱۹۹۶ – ماری لیکی باستان‌شناس و مردم‌شناس بریتانیایی.    ۲۰۰۵ – رابرت شکلی نویسندهٔ یهودی آمریکایی سبک علمی-تخیلی.    ۲۰۰۸ – یوری گلازکوف فضانورد اهل کشور شوروی.    ۲۰۱۲ – پاتریک مور ستاره‌شناس آماتور انگلیسی بود که در مقام نویسنده و تهیه‌کننده برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی در زمینه ستاره‌شناسی شهرت یافت.    ۲۰۱۲ – نورمن وودلند مهندس مکانیک که با عنوان مخترع بارکد شناخته می‌شود.

پاتریک مور

ویدیو مرتبط :
مهم ترین رویدادهای ورزشی هفته