وعده‌های خاک خورده و نفس‌های تنگ اهواز...

خاک، این مهمان ناخوانده و ناگوار شهر، خانه‌نشین ریه‌های مردم اهواز شده است و پرده‌پرده چهره‌ها را بی‌روح‌تر می‌کند. آسم، اسپری، نفس تنگی و هزار درد بی‌درمان دیگر را تنها وقتی می‌توان درک کرد که در خاک هوا تیمم کرده باشید و برای نفس کشیدن شب را در بیمارستان بستری شوید.

اینجا کار از ماسک هم گذشته و نفس کشیدن سخت‌تر از نفس نکشیدن است ولی هنوز هم در بحبوحه انتخابات شعارهایی به گوش می‌رسد که می‌گویند اهواز هم باید نفس بکشد، انگار باز هم مسئولان به مردم نیاز دارند و... ولی مردم اهواز خسته‌اند.

12 سال از خفگی اهواز می‌گذرد ولی گویی خاک جلوی چشم مسئولان را گرفته و کسی رنگ‌پریدگی شهر را نمی‌بیند. شاید مسئولان با ماسک‌هایی که در سال‌های گذشته بر صورت خود گذاشتند هنوز هم می‌توانند نفس بکشند ولی اینجا مردم اهواز اکسیژنی برای تنفس ندارند و صدای تکرار شعارهای خاک‌خورده گذشته، نفس کشیدن را برای آنها سخت‌تر کرده است.

صدای مردم اهواز را اینجا کسی از زیر خاک نمی‌شنود و تنها خاک است که هنوز روی وعده‌های خاک‌گرفته تصمیم‌گیران می‌نشیند و هوا را سنگین‌تر و بغض، مردم اهواز را خفه می‌کند. این‌که زیر سقف جلسات ماسک بزنیم و بخواهیم از حقوق مردمی که زیر خاک مدفون شده‌اند دفاع کنیم، یعنی هیچ‌وقت به هیچ‌جا نمی‌رسیم.

سال‌ها است که شعارهای رنگارنگ در ذهن ما خاک می‌خورند ولی کاش کسی بود که به اهواز و مردمانش فکر می‌کرد تا بتوان در این شهر بدون ماسک، آسم و هزار بیماری و درد دیگر، فقط و فقط نفس کشید...یعنی اندک اکسیژنی برای زنده ماندن.

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
حاج محمود کریمی - تو میزنی نفس نفس بروی خاک کوچه ها