مرز حلال و حرام رقص

یکی از موضوعات مبتلابه جامعه ما رقص یا به تعبیری حرکات موزون است. ابتدا عرض مینمایم بنده علاقه ای به رقص نداشته و سررشته ای نیز در این موضوع ندارم اما بی علاقه گی به رقص مانع از آزاد اندیشی در این خصوص نمی شود.نکات ذیل در خصوص این فعالیت قابل بیان است:۱- رقص فعالیتی است که در بین تمام اقوام و ملل به اشکال مختلف رواج دارد و به جغرافیای خاصی محدود نیست.۲- رقص منحصر به دوره تاریخی خاصی نیز نبوده در طول تاریخ شاهد انجام این فعالیت هستیم.۳- رقص منحصر به انسان ها نبوده در پرندگان و چهارپایان و ماهی ها و دیگر حیوانات نیز شاهد آن هستیم و تصاویر جالب آن را در مستندات تلوزیونی شاهد بوده ایم.۴- فعالیتی با این گستره یک فعالیت فطری است (مانند موسیقی و فراتر از آن) و نمی توان با یک حکم کلی آن را حرام دانست. (در مورد موسیقی نیز برخی راحت با حرام دانستن کلی آن صورت مسئله را پاک می کردند درحالی که فقهای متاخر با برخورد علمی مرز میان حلال و حرام را مشخص کرده و رعایت موضوع را میسر ساختند وگرنه در دوره کنونی امکان حذف کلی موسیقی از زندگی مقدور نیست)۵- به نظر می آید در صورت برخورد سلبی با موضوع رقص، جامعه ما از حفظ داشته های خود ناتوان شده و صرفا چشم به روش ها و الگوهای دیگر جوامع خواهد دوخت و در آینده شاهد حضور بی رقیب سبک هایی از رقص خواهیم بود که تناسبی با فرهنگ و سنت ما ندارند (چیزی شبیه آنچه در حوزه موسیقی تجربه می نماییم)۶- دین هیچگاه با اصل یک موضوع فطری مخالف نیست، برای آن حدود تعیین می کند اما هیچ وقت کلا مخالفت نمی کند زیرا امور فطری ساخته خالق یکتا است اگر هیچ فایده ای نمی داشت که نمی آفرید. دیدگاه مخالفت کلی با اموری چون غضب و شهوت را شاهد بوده ایم که علمای اسلامی با منطق صحیح به رد اینگونه ادعاها پرداخته اند. لازم است فقهای آزاداندیش به میدان بی آیند و با نظرات دقیق خود مرزهای حلال و حرام در این فعالیت مبتلابه جامعه را تعیین نمایند.