ضرورتی برای ادامه ی حیات در کره زمین

بشر طی قرون اخیر برای رسیدن به رفاه بیشتر، روز به روز به سمت صنعتی شدن حرکت کرده است. نظام سرمایه داری نیز برای سود بیشتر در این زمینه بسیار فعال بوده است.لازمه صنعتی شدن و رفاه، مصرف هرچه بیشتر منابع طبیعی و ذخایر معدنی و انرژی بوده است. از آنجا که منابع طبیعی،اعم از انرژی ،آب ،هوا و معادن کره ی زمین محدود می باشد، اگر این روند تداوم یابد روزی خواهد رسید که کره ی زمین دیگر زیستگاهی مناسب برای بشر نخواهد بود. در دهه های اخیر تا حدودی این زنگ خطر به صدا در آمده است. مصرف فزاینده ی انرژی باعث آلودگی هوا در بسیاری نقاط جهان شده و نفس کشیدن را برای انسان سخت کرده است. منابع آب شیرین نیز در حال تحلیل رفتن و کم شدن و آلودگی است. بسیاری از عرصه های جنگلی از بین رفته و بیانان های بسیاری ایجاد شده، جانوران بسیاری منقرض گردیده اند. دریاها و خشکی ها آلوده به انبوه زباله ها شده است.برای متوقف کردن این روند رو به نابودی، ایده های مختلفی مطرح شده است. یکی از ایده ها استفاده از تکنولوژی برتر و انرژی های پاک که منجر به مصرف کمتر انرژی می شود، است. البته تا حدودی این تکنولوژی های برتر می تواند مسکنی بر این درد جانکه زمین باشند. ولی درمان درد نیست. بشر برای اینکه از این مهلکه جان سالم به در به ببرد، چاره جز اصلاح الگوی مصرف ندارد. روشن است که برای بشر که دهه ها بلکه قرن هاست به مصرف گرایی خو کرده و در واقع مصرف گرایی فرهنگ بشریت شده، بسیار سخت و دشوار است که این فرهنگ را کنار بگذارد. ولی هیچ چاره ای جز این نیست.باید در مصرف، اعم از کالا، مواد غذایی، آب و انرژی دست به صرفه جویی اساسی بزنیم. اگر همچنان بخواهیم هر روزه از کالاهای شیک و نو و مدرن استفاده کنیم باید بدانیم که برای ساخت این کالاها انرژی و مواد اولیه لازم است. که این ها از کره ای دیگر نمی آید بلکه از همین زمین خودمان است. باید از حداکثر عمر وسایلی که داریم استفاده کنیم. هر روز به فکر نو کردن وسایل نباشیم. عدم استفاده از تکنولوژی عیب به حساب نیاید. قدری هم پیاده برویم.رشد جمعیت هم باید متوقف شود. کره زمین ظرفیت بیش از این ندارد (البته در بسیاری از کشورها این امر اتفاق افتاده است) طبیعی است تغییر فرهنگ مصرف گرایی با مقاومت بسیاری از طرف شرکت های تولید کننده مواجه خواهد شد که لازمه آن این است که عزمی جهانی برای این امر به وجود بیاید و همه مردم دنیا دست به دست هم دهند و مصرف را پایین بیاورند تا بتوان به آینده زمین امید وار بود.