گفت‌و‌گو با دانشجویانی که پیاده به پابوس امام رضا(ع) آمدند

امسال 3000 دانشجو از نیشابور تا مشهد را پیاده به پابوس حضرت رضا(ع) آمدند. این دانشجویان در چند سالن اقامتی در مشهد اسکان داده شدند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، امروز ۳۰ صفر در سالروز شهادت امام رضا به اقامتگاه این دانشجویان رفتیم تا با آن‌ها گفت‌وگو کنیم.

یکی از دانشجویان جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه سبزوار که به این پیاده‌روی رفته بود در گفت‌گو با خبرنگار ایسنا گفت: حس آرامشی که در حرم امام رضا(ع) به آدم دست می‌دهد هیچ جا تجربه نکردم، احساس می‌کنم اینجا که هستم انگار ضربان قلبم هم منظم‌تر می‌زند. بعد از چند سال برای اولین بار حرم آمدم و وقتی از باب‌الجواد مقابل بارگاه رضوی قرار گرفتم انگار زندگی برای چندلحظه‌ای متوقف شد و تا یک ساعت به هیچ چیز جز حرم و امام رضا(ع) فکر نمی‌کردم.

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی برق از دانشگاه شاهرود گفت: ما آدم‌ها همیشه از دردهایمان با امام رضا(ع) می‌گوئیم حتی گاهی با وقتی به خواسته‌ای نرسیدیم با امام قهر می‌کنیم، اما هیچ وقت نشده که وقتی پیش حضرت می‌رویم موفقیت‌هایمان را شمارش کنیم. بگوئیم مطمئن هستم که تو کمکم کردی و دانشگاه قبول شدم، بگوئیم تو خواستی که من توفیق حضور در حرم پیدا کنم و...

به سراغ جمعی از دانشجویان رشته ادبیات آمدیم، دانشجویی که در این جمع بود گفت: من اصالتاً قائم‌شهری هستم سه سالی است که دانشگاه فردوسی مشهد درس می‌خوانم پارسال، از پیاده‌روی کاروان دانشجویان از نیشابور خبرهایی شنیدم اما خیلی دیر مطلع شدم و به پیاده‌روی نرسیدم اگر امسال درسم تمام شود احساس می‌کنم جدایی از حرم امام رضا(ع) خیلی سخت است، همیشه وقتی به حرم می‌آیم برای آقا این شعر را زمزمه می‌کنم:

قرار بود دلم را حرم نگه داری / یقین که با دل‌تان خوب تا نکرده دلم

ببین دوباره دلم بین جلوه‌ها گم شد / ولی هنوز دلت را رها نکرده دلم

جواب این‌که ز عشقش چرا ندادی جان؟ / به عاشقیش هنوز ادعا نکرده دلم

مرا که سخت فقیرم، به خویش وا مگذار / هراس دارم از این‌که خدا نکرده دلم...

که از حریم شمایم خدا جدا نکند / و از خدای جز این‌ام دعا نکرده دلم

یکی دیگر از دانشجویان این جمع گفت: در میان راه که پیاده می‌آمدیم این شعر را برای دوستانم می‌خواندم:

روز و شب، کار من فقط این است : حرف او، با پرنده‌ها گفتن

پر زدن در نگاه گنبد نور / زیر لب یا رضا رضا گفتن

بالهایم پر از نوازش اوست/ چون شب و روز بر سر حرمم

راستی خوش به حال من، آری/ بچه ها، من کبوتر حرمم ...

دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی که از کرمانشاه آمده بود، گفت: من در کودکی یک بار به مشهد آمدم که البته از آن سفر هم چیز زیادی خاطرم نیست. خیلی دوست داشتم به حرم امام رضا(ع) بیایم اما امسال این اشتیاق با شروع محرم بیشتر شد تا اینکه بالاخره به آرزوی خود رسیدم.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا پیاده به حرم آمدی، افزود: تنها به عشق امام رضا به حرم آمدم. ان‌شاا... سال‌های آینده نیز در این پیاده‌روی شرکت می‌کنم. فکر می‌کردم توان کیلومترها پیاده‌روی را ندارم اما انگار امام رضا(ع) خودش کمکت می‌کند.

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
هوایی شدم برم پابوس امام رضا