شاسی‌بلندهای فراموش‌شده (قسمت اول)

پدال/ ممکن است که تب تند ایجاد شاسی‌بلندها به زمان‌های اخیر بازگردد و برای بسیاری نیز این‌چنین است. اگرچه که ریشه‌های این‌گونه خودروها به جنگ جهانی دوم و خودروی جیپ بازمی‌گردد، اما این خودروها واقعاً تا دهه‌ی 90 این‌چنین محبوبیتی نداشتند. حتی با آن تاریخچه‌ی نسبتاً کوتاه، به‌هرحال تعداد شگفت‌انگیزی از مدل‌ها بودند که با موج‌های جدید صنعت خودروسازی از یادها فراموش شدند. چه تعداد از این شاسی‌بلندها را به یاد می‌آورید؟
آکورا SLX (2000-1996)
برخی از خودروسازها زمانی که بازار می‌خواهد تحرک سریعی داشته باشد، کند عمل می‌کنند. زمانی که سگمنت شاسی بلندها در دهه‌ی 90 داغ شد، آکورا از دومین نسل ایسوزو تروپر برای خلق مدل SLX استفاده کرد. این خودرو از تجهیزات لوکسی چون صندلی‌های چرم گرم شونده، سانروف بزرگ و یک قطب نمای دیجیتال غیرعادی با ارتفاع‌سنج، فشارسنج و دماسنج سود می‌برد. آکورا،SLX را همانند یک رنجروور نشان داد که پیشنهادهای بزرگی به خریداران می‌داد و مصرف‌کنندگان می‌توانستند با این خودرو از آفریقا تا اکثر رستوران‌های لوکس دنیا سفر کنند.
این خودروی تقریباً 2.5 تنی از پیشرانه‌ی 6 سیلندر 3.2 لیتری استفاده می‌کرد که تنها 190 اسب بخار قدرت داشت و به‌روزرسانی‌های واپسین ازجمله افزایش قدرت به 215 اسب بخار نیز کمک چندانی نکرد. سیستم تعلیق نرم خودرو نیز هندلینگی غیرقابل‌قبول ایجاد می‌کرد. دو سال اولی که خودرو تولید شد در لیست سیاه کانسومر ریپورتز قرار گرفت و آکورا پرونده‌ی این خودرو را بست. پس‌ازآن آکورا مدل MDX را به بازار فرستاد که پرفروش‌ترین خودروی این خودروساز لقب گرفت.
آکورا ZDX (2013-2009)
با معرفی ب ام و X6 در سال 2008، ما با یک پازل مواجه شدیم. اینجا شاسی‌بلندی ساخته‌شده که کمتر کاربردی است، بهایی گران‌تر از X5 دارد و نمایی کاملاً عجیب دارد. بعدها نیز ب ام و X4 به بازار آمد و بنز را نیز به تکاپو انداخت؛ و در سال 2009 آکورا واقعاً اولین خودروسازی بود که کار ب ام و را دنبال نمود و ZDX را ساخت. X6 هنوز در میان ماست اما ZDX کجاست؟
آکورا پس از فروش تنها 5600 دستگاه از این خودرو، فروش آن را در سال 2013 متوقف نمود. از نظر سخت‌افزاری مشکلی نبود و پیشرانه‌ی 6 سیلندر 300 اسب بخاری به همراه سیستم برداری گشتاور و هندلینگ عالی با سیستم چهارچرخ محرک به‌خوبی انجام‌وظیفه می‌کردند. از نظر طراحی نیز به‌هرحال این خودرو جلب‌توجه می‌کرد. در تستی که سال 2009 بر روی خودرو انجام دادیم، گفتیم که شاید این خودرو به قدرت بیشتری نیاز داشته باشد شاید هم این خودرو از نظر خریداران عادی آکورا بسیار غیرمنتظره بوده است. همچنین بسیار نگران مدیرانی بودیم که به تولید این خودرو چراغ سبز نشان دادند.
کرایسلر آسپِن (2009-2007)
این خودرو که از مدل بسیار محبوب دوج دورانگو گرفته شده، فقط دو سال در خط تولید بوده است. کرایسلر این خودرو را به عنوان جانشین برای مدل‌های لوکس کادیلاک اسکالاد و لینکلن ناویگیتور به بازار فرستاد اما هرگز در بازار جایی برای خود پیدا نکرد. علیرغم قیمت پایین‌تر نسبت به اسکالاد و ناویگیتور، این خودرو توجهات کمی را جلب نمود و خریداران باهوش، دوج دورانگوی ساده‌تر را به آسپن ترجیح دادند.
تقریباً یک سال مانده به توقف تولید خودرو، کرایسلر تصمیم به تولید نمونه‌ی هیبرید این خودرو گرفت که همراه با جنرال موتورز، دایملر و ب ام و توسعه داده شده بود. کرایسلر پیشرانه‌ی 8 سیلندر Hemi را با دو واحد الکتریکی جفت نمود؛ اما پس از تولید تنها 800 دستگاه از این هیبریدی‌ها کرایسلر توقف تولید آن‌ها را اعلام نمود و آسپن را به خودرویی بدل کرد که اکثر مردم چیزی درباره‌اش نمی‌دانستند.
دایهاتسو راکی (1992-1988)
متأسفانه خریداران آمریکایی به‌جای مدل کوچک راکی، خودروهای بزرگ‌تر همانند شورلت تاهو/سابربن و فورد اکسپلورر را ترجیح می‌دادند و بعدها به این لیست اکسپدیشن نیز اضافه شد. نام پرطمطراق خودرو نیز کمکی به اصل ماجرا نکرد.
راکی دو در با دو سقف نرم و سخت در دسترس بود و از پیشرانه‌ی 4 سیلندر خطی با 94 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد و گیربکس 5 سرعته ی دستی نیز در نظر گرفته شده بود. علیرغم اعتبار خوب این کمپانی به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین کمپانی‌های ژاپنی و دریافت سرمایه‌ای عظیم از جانب تویوتا، دایهاتسو حضوری کوتاه‌مدت در بازار آمریکا داشت. این برند پس از چهار سال حضور به‌یک‌باره در سال 1992 ناپدید شد.
جی ام سی (Envoy XUV (2005-2004
Envoy در سال 2004 و به‌منظور ترکیب عالی یک شاسی‌بلند و یک پیکاپ پا به میدان گذاشت. این خودرو که بر پایه‌ی نسخه‌ی طویل‌تر Envoy XL بنا شده بود، تقریباً 90 کیلو سنگین‌تر شده بود که بخش اعظم آن به مکانیسم سقف تا شدنی آن بازمی‌گشت. پیشرانه‌ها نیز دو نسخه‌ی 4.2 لیتری 275 اسب بخاری و 8 سیلندر 5.3 لیتری 290 اسب بخاری بودند. این خودرو نیز شخصیت دینامیک بد XL را به ارث برده بود. باربند خودرو زمخت و سفت و از جنس پلاستیک بود.
بعدها مدیر توسعه‌ی تولید جنرال موتورز، هزاران مشکل برای این خودرو از جمله اطمینان حسگرها، روغن‌کاری پیشرانه، قابلیت دوام، چکه کردن آب و هزینه‌های زیاد خودرو را برشمرد. این مدیر ارشد تصمیم گرفت تا پیش از آغاز تولید برنامه را متوقف کند اما دیگر همکاران قول فروش 90 هزار دستگاهی در سال را دادند. هرچند، XUV فروش کلی 13 هزار دستگاهی را ثبت کرد و تنها پس از دو سال با بازار وداع گفت.
هوندا پاسپورت (2002-1994)
در اوایل دهه‌ی 90 میلادی، هرکسی اعم از خریدار، خبرنگار، فروشنده و حتی بی‌خانمان‌ها وقتی پا به نمایندگی‌های هوندا می‌گذاشتند سؤالی مشابه داشتند: شاسی‌بلند شما کجاست؟ بهترین جواب هوندا سیویک واگن با 4WD واقعی بود که پاسخی قاطع به سوبارو GL واگن محسوب می‌شد اما در برابر فورد اکسپلورر حرفی برای گفتن نداشت. هوندا از ایسوزو کمک گرفت و مدل پاسپورت را که تنها در نام و نشان با رودئو فرق داشت به بازار فرستاد.
نسل دوم در سال 2007 به بازار آمد و هوندا با نگاه به مدل آمیگوی ایسوزو آن را ساخت. بالاخره هوندا در سال 2003 مدل پایلوت را به تنهایی ساخت و از پلت فرم مینی ون اودیسه استفاده نمود.
(International Travelall (1975-1953
ممکن است که شما به کمپانی‌ای فکر کنید که یکی از اولین‌های بازار با یک شاسی‌بلند سه ردیفه بوده است. Travelall برای یک زمان موفق بود. این خودرو در سال 1953 معرفی و بر پایه‌ی پیکاپ فول سایز اینترنشنال ساخته شد و در مفهوم به سابربن شبیه بود. Travelall های ابتدایی دو در بودند اما درب عقب سرنشینان در سال 1958 اضافه گردید و تعداد درها به 3 رسید. سرانجام در سال 1961 تعداد درها به 4 رسید.
متأسفانه بحران سوخت سال 1973 اثر خود را بر Travelall با عطشی که داشت گذاشت. درحالی‌که سابربن به عرصه بازگشت اما Travelall احیا نشد.
ایسوزو آمیگو (1994-1990، 2000-1998)
آمیگو برای اولین بار در سال 90 و به عنوان نسخه‌ای کوتاه از رودئو و با سقفی نرم عرضه شد. در زمان عرصه این خودرو از دو پیشرانه‌ی 4 سیلندر 2.3 و 2.6 لیتری بهره می‌برد. این خودرو در سال 98 نفسی تازه کرد و با پیشرانه‌های 2.2 لیتری و 6 سیلندر 3.2 لیتر به میدان بازگشت اما از سال 2000 دیگر تولید نشد.
درحالی‌که برادر 4 درب یعنی رودئو تحت نام هوندا پاسپورت به فروش می‌رسید اما این خودرو یکه و تنها بود.
ایسوزو (Axiom (2004-2002
ایسوزو هرگز در ساخت کراس اوور ماهر نبود و شاید این یکی از دلایل محو شدن از بازار آمریکا بود اما کمپانی احساس نیاز به شاسی بلندهای اوایل سال 2000 را درک کرد. آن‌ها اسپورت واگن Axiom را با قرار دادن بدنه‌ای ساده‌تر روی شاسی رودئو ساختند. این خودرو همچنین پذیرای قلب آهنین 6 سیلندر 3.5 لیتری رودئو شد.
کانسپت Axiom که در فیلم Spy Kids مورد استفاده قرا گرفت و توجه زیادی را برانگیخت اما مدل تولیدی در سال 2002 حتی نام و نشانی از آن کانسپت را نداشت. دینامیک رانندگی تراک مانند و مصرف سوخت زیاد باعث شد تا خریداران تویوتا هایلندر و هوندا پایلوت را ترجیح دهند و پس از دو سال تولید،Axiom دیگر تولید نشد.
ایسوزو (VehiCROSS (2001-1999
در سال 2001 خط تولید ایسوزو تغییر کرد و ما نوشتیم که VehiCROSS عجیب‌وغریب رفت تا استراحت کند! با فروش کمتر از 5 هزار دستگاه، سخت است بگوییم که این خودرو به موفقیت دست‌یافته بود. برخلاف کراس اوورهای مدرن که نمایی کاربردی با زیر بندی خودروهای مسافری دارند،VehiCROSS از بدنه‌ای با سقف هلالی و شاسی قرض گرفته‌شده از تروپر استفاده می‌کرد. پیشرانه نیز همان قلب تپنده‌ی تروپر با 215 اسب بخار قدرت بود که عددی قابل‌احترام برای آن دوران محسوب می‌شد.





منبع: پدال