داستان های واقعی/ ماجرای انتظار آیت‌الله بهاء‌الدینی و اصرار صیاد

تسنیم/ یکی از روزها که در مسیر خوزستان به تهران در حرکت بود نظرش عوض شد و به همراهان گفت به حرم حضرت معصومه (س) برویم و قصد زیارت کرد. پاسی از شب گذشته بود اما اخلاص این مرد خدایی پایانی نداشت؛ بعد از عبادت و راز و نیاز در حرم حضرت معصومه(س) قصد برگشت به تهران را داشتند که شهید صیاد گفت: به منزل آیت‌الله بهاءالدینی هم برویم؛ یکی از همراهان گفت الان خیلی دیر وقت است شاید این عالم فرزانه در خواب باشد ولی ایشان خود حرکت کردند به سمت منزل این عالم بزرگوار و ما هم پشت سر ایشان راه افتادیم. در دل شب و تاریکی کوچه‌های باریک قم نزدیک منزل آن بزرگوار رسیدیم. قبل از رسیدن به درب منزل بدون اینکه حرفی بین ما رد و بدل شود، آیت‌الله بهاءالدینی از منزل خارج شده و درب منزل منتظر ما بود، برای من و همراهان موجب تعجب بود که ما که خبری نداده بودیم و ایشان از حضور ما در قم اطلاع نداشت، چگونه جلوی درب منزل منتظر ما بود؟ تا ما را دیدند صیاد را در آغوش گرفتند گویی سال‌ها همدیگر را ندیده‌اند. نجوایی خدایی در دل هر دو بود، انگار نه انگار که نیمه شب است! این عالم جلیل‌القدر ما را راهنمایی کردند به درون منزل؛ وارد شدیم، دیدیم که سماور این عالم روحانی روشن و در سینی چهار استکان آماده ریختن چای و چای تازه دم هم روی سماور است. یکی از همراهان(امیر آراسته) از ایشان پرسیدند ما خبر نداده بودیم که به حضور شما خواهیم رسید چطور از حضور ما مطلع شدید؛ تبسمی روحانی زد و گفت من صیاد را دوست دارم و این لحظه بود که با خودم گفتم مگر می‌شود بدون تماس، دل انسان‌ها با هم مرتبط باشد و ایمان آدمی به چه مرحله‌ای باید برسد که این قدر قوی شود که میهمان خود را در دل شب هم پذیرا باشد و میزبان و میهمان همدیگر را درک نمایند؟

بالاخره بعد از شنیدن رهنمودها و گفتاری از صیاد درباره موفقیت‌های جنگ از منزل ایشان بیرون آمدیم و مجدداً دم در از صیاد پرسیدم؛ آقا شما چطور متوجه حضور ما شدید؟ که باز لبخند این روحانی ما را بی‌جواب گذاشت و جواب را سال‌ها بعد فهمیدم که انسان‌های با ایمان و بااخلاص می‌توانند بدون ارتباط کلامی و سیمی یا بی‌سیمی با هم ارتباط دلی داشته باشند. اما این دل باید از جنس خدایی باشد که صیاد شیرازی این گونه بود.



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: تسنیم