در کارهای خانه مشارکت کنیم

سلامت نیوز: مشارکت یعنی اثر انگشت تو جایی بماند. یعنی نشانه‌ای از تو در یک کار جمعی وجود داشته باشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری آنلاین، مهارت‌هایی كه داریم و آن‌چه بلدیم هرچه‌قدر هم كه كوچك باشد در یك كار جمعی، مفید است.

دیروز صبح یادت هست كه برای پیداكردن یك تكه لباس چه‌قدر لابه‌لای وسایل خانه گشتی؟ این اتفاق خیلی تكرار می‌شود.

وقتش است؛ حالا می‌توانیم به شكل نامرئی اثر انگشتمان را روی وسایل خانه، دیوارها و... بگذاریم.

برنامه‌ای به نام هم‌یاری!

خانواده‌ای را می‌شناسم كه هر شب یك برنامه‌ی‌ مشخص دارند با رمز «هم‌یاری». هم‌یاری در واقع به معنای این است كه حواسمان به یكدیگر باشد و به هم كمك كنیم.

ماجرا از یك شب زمستانی آغاز شد كه هر یك از اعضای خانواده خسته، گوشه‌ای لمیده بودند و سرشان توی موبایلشان بود. مادر خانواده هم كه از همه خسته‌تر بود تند و تند شام را آماده می‌كرد و بدون این‌كه حواسش باشد با خودش زیرلب درددل می‌كرد كه كاش من هم الآن می‌توانستم مثل بقیه استراحت كنم و...

پدر شنید و برنامه‌ی هم‌یاری را تنظیم كرد. آن شب همه با هم در آماده‌سازی سفره، جمع‌آوری و شستن ظرف‌ها و جمع‌آوری فضای خانه كمك كردند.

از آن به بعد، هر شب 15 دقیقه برای كار جمعی در خانه وقت گذاشته می‌شود. جمع‌آوری وسایل، شست‌وشو و یا جمع كردن ظرف‌ها و حتی گاهی یك جاروبرقی و گردگیری مختصر هم انجام می‌دهند.

هرشب قبل از خواب، همه‌ی اعضای خانواده درگیر کار مشترکی می‌شوند که علاوه بر افزایش صمیمیت، روح همکاری را در آن‌ها تقویت می‌کند.

نامرئی شویم!

فكر كنید معجونی را سر كشیده‌اید كه شما را نامرئی كرده است.

در خانه‌ جا برای پاگذاشتن نیست و همه‌ی اسباب و اثاثیه به هم ریخته‌اند. الآن برای غافلگیر‌كردن مادرتان چه می‌كنید؟

البته كه ما مسئول وسایل شخصی خودمان هستیم و البته كه در قبال آن چه در محل زندگی‌مان می‌گذرد نمی‌توانیم بی‌تفاوت باشیم. كم‌ترین كار ما جمع‌آوری و مرتب‌كردن وسایل خودمان است و همراهی در جابه‌جایی وسایل خانه!

وقتی قبل از این كه كاری را از ما بخواهند، خودمان دست به كار شویم یعنی نامرئی شده‌ایم!

اتاقم مرتب نیست

بخواهیم یا نخواهیم بیش‌تر تصویرهایی كه از اتاق نوجوان‌ها منتشر می‌شود معمولاً اتاق‌های شلوغ و بی‌نظمی است كه هیچ‌چیزی سر جای خودش نیست.

البته حداقل این‌روزهای آخر سال كه بیش‌تر فضاهای خانه شبیه اتاق نوجوان‌هاست باعث می‌شود قدر نظم را و لذتی را كه از آن می‌بریم بدانیم.

«ثنا»‌ی 15‌ساله تا یك‌سال قبل اتاق مرتبی داشت. اما یك‌دفعه ورق برگشت و حالا برای پیداكردن یك لنگه جوراب در اتاقش باید نیم‌ساعت وقت بگذارد.

او می‌گوید: «وقتی دارم دنبال وسایلم می‌گردم به خودم قول می‌دهم این بار كه اتاقم تمیز شد دیگر مراقب باشم؛ اما دوباره وقتی از مدرسه برمی‌گردم خسته‌ام و وسایل را در اتاقم پرت می‌كنم و این‌طوری كم‌كم نامرتبی اتاق اضافه می‌شود.»

ثنا این روزها برای اولین‌بار در خانه‌تكانی به مادرش كمك كرد. به گفته‌ی خودش تمیز‌كردن اتاق او از مرتب‌كردن همه‌ی خانه سخت‌تر بوده و بیش‌تر زمان برده است. حالا ثنا می‌خواهد مثل 13‌سالگی‌اش و دوباره منظم باشد.

«پارسا»‌ی 16 ساله هم می‌گوید: «خب، اتاقم معمولاً مرتب نیست، اما این‌روزها كه همه‌ی خانه از تمیزی می‌درخشد، من هم سعی می‌كنم اتاقم دوباره نامرتب و كثیف نشود.» پارسا در جابه‌جایی وسایل به مادرش كمك كرده است.

البته اغلب پدر و مادرها معتقدند كه مهم‌ترین كار فرزندانشان فعلاً درس‌خواندن است، ولی ما نوجوان‌ها از این مسئله سوءاستفاده نمی‌كنیم و می‌دانیم كه هرنوجوانی در خانه براساس توانایی و برنامه‌ی كاری و درسی‌اش، می‌تواند زمان مشخصی برای مشاركت در این كار گروهی در نظر بگیرد.

به اشتراك بگذاریم!

این‌روزها همه‌چیز را به اشتراك می‌گذاریم! غذایی كه می‌خوریم، لباسی كه می‌پوشیم، مهمانی‌ای كه می‌رویم، كار و حتی مطالب علمی، آموزشی، وضعیت خانه‌مان در روزهای خانه‌تكانی و... را برای گروه‌های دوستانه یا فامیلی به اشتراك می‌گذاریم!

حالا اگر از فضای مجازی بیرون بیاییم در خانه‌ی كوچكمان می‌توانیم داشته‌ها و توانایی‌هایمان را به اشتراك بگذاریم و همراه شویم.

این كار تمرین خوبی برای مشاركت و همكاری است. ضمن این كه اغلب روان‌شناسان معتقدند همكاری و مشاركت باعث پیشرفت انسان‌ می‌شود و قدرتش او را افزایش می‌دهد.