هوای تازه/ خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد

کرب و بلا / خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد
برای شخص شخیصت بهشت تضمین کرد

خدا همین که تو را آفرید، ختم رسل
تمام عرش خدا را به شوق آذین کرد

خدا همین که تو را آفرید، در دستت
مس وجود مرا داد و ظرف زرّین کرد

خدا همین که تو را آفرید، در گوشت
شهادتین و اذان و اقامه تلقین کرد

خدا همین که تو را آفرید، تا محشر
تو را برای امیری به خلق تعیین کرد

که «لافتی» به جز «الا علی» نمی‌خواهد
زمین به غیر تو مولا ولی نمی‌خواهد

تویی وجود نبی یا نبی وجود تو بود
ملک به روز ازل گرم در سجود تو بود

تویی تو فاتح کعبه، تویی عروج خلیل
به روی دوش نبی نقطۀ فرود تو بود

حلال زاده شد آن کس که «وال من والاه»
حرام زاده شد آن کس که از جحود تو بود

فدای فاطمه آن بضعۀ رسول خدا
که بعد رحلت جانسوز او عمود تو بود

کسی که سوره شد و سیّد النسای خدا
اگر نبود علی جان! «لما خَلَقتُکُما»

مقدّرات زمین از نگات می‌ریزد
به آیه آیۀ چشمت سمات می‌ریزد

به دست بت شکنت ای خلیل دشمن کش
شکوه و شوکت لات و منات می‌ریزد

صفای کعبه به آن مستجار هیبت توست
که از شکاف سفیدش صِفات می‌ریزد

به کوچه کوچه کوفه مسیح منتظر ست
که ذرّه ذرّه گامت حیات می‌ریزد

نه در میانۀ صفّین بلکه پیوسته
ز چشمه سار نگاهت فرات می‌ریزد

سلام من به حسینت، به جسم بی سر او
که از سفینۀ نوحش نجات می‌ریزد

خدا کند که بمیرم میان هیئت او
خدا کند بشوم چون غبار تربت او

منبع: