توصیه ای زیبا در باب سوره حشر

تبیان/ این سوره که بیشتر ناظر به داستان مبارزه مسلمانان با جمعى از یهود به نام" یهود بنى نضیر" است و سرانام منتهى به بیرون راندن همه آنها از مدینه و پاکسازى این سرزمین مقدس شد، از سوره هاى مهم و بیدارگر و تکان دهنده قرآن مجید است، و تناسب بسیار نزدیکى با آخرین آیات سوره قبل دارد که وعده پیروزى در آن به" حزب اللَّه" داده شده است، و در حقیقت این یک نمونه روشن آن پیروزى است.

سوره حشر پنجاه و نهمین سوره قرآن جمع آوری شده مرسوم بعد از سوره مجادله و قبل از ممتحنه در جزء بیست و هشتم قرار دارد.
از نظر ترتیب نزول، یکصد و یکمین سوره قرآن با ۲۴ آیه که به اتفاق تمام مورخین و مفسرین در مدینه نازل شده و پانزدهمین سوره ای است که در مدینه نازل گردیده است.
محتواى سوره حشر را مى توان در شش بخش خلاصه کرد:
در "بخش اول" که تنها یک آیه است و مقدمه اى براى مباحث مختلف این سوره محسوب مى شود سخن از تسبیح و تنزیه عمومى موجودات در برابر خداوند عظیم و حکیم است.
در" بخش دوم" که از آیه 2 تا آیه 10 (مجموعا 9 آیه) است ماجراى درگیرى مسلمان را با یهود پیمان شکن مدینه بازگو مى کند.
در" بخش سوم" که از آیه 11 تا 17 را تشکیل مى دهد داستان منافقان مدینه آمده است که با یهود در این برنامه همکارى نزدیک داشتند.
" بخش چهارم" که چند آیه بیشتر نیست مشتمل بر یک سلسله اندرزها و نصایح کلى نسبت به عموم مسلمانان است و در حقیقت به منزله نتیجه گیرى از ماجراهاى فوق مى باشد.
" بخش پنجم" که فقط یک آیه است (آیه 21) توصیف بلیغى است از قرآن مجید و بیان تأثیر آن در پاکسازى روح و جان.
هر کس تمام سوره های مسبحات را پیش از خواب بخواند، نمی میرد تا اینکه حضرت قائم را درک کند و اگر بمیرد در جوار رسول الله خواهد بود
و بالآخره در بخش ششم که آخرین بخش این سوره است و از آیه 22 شروع و به 24 ختم مى شود قسمت مهمى از اوصاف جمال و جلال خدا و اسماء حسناى او را بر مى شمرد که به انسان در طریق معرفة اللَّه کمک شایان مى کند. (آیة الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ، ص ۴۷۹)
ضمنا نام این سوره از آیه دوم آن گرفته شده که سخن از" حشر" یعنى اجتماع یهود براى کوچ کردن از مدینه، و یا حشر مسلمین براى بیرون راندن آنها به میان آمده است، و از اینجا روشن مى شود که این حشر ارتباطى با حشر در قیامت ندارد. بعضى نام این سوره را سوره" بنى نضیر" گفته اند، چرا که قسمت عمده آیاتش پیرامون آنها است.
و بالاخره این سوره نیز یکى از سوره هاى مسبحات است، که با تسبیح خداوند شروع شده، و اتفاقا پایان آن نیز با تسبیح الهى است.
فضیلت تلاوت این سوره
براى این سوره فضیلت بسیار گفته شده از جمله در حدیثى از پیغمبر گرامى صلی الله و علیه و آله مى خوانیم:
من قرأ سورة الحشر لم یبق جنة و لا نار و لا عرش و لا کرسى و لا حجاب و لا السماوات السبع و لا الارضون السبع و الهوام و الریاح و الطیر و الشجر و الدواب و الشمس و القمر و الملائکة الا صلوا علیه، و استغفروا له و ان مات من یومه او لیلته مات شهیدا!:
" هر کس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و کرسى و حجاب و آسمانها و زمینهاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشید و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مى فرستند، و براى او استغفار مى کنند، و اگر در آن روز یا در آن شب بمیرد شهید مرده است"
و در حدیث دیگرى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: من قرأ اذا امسى الرحمن و الحشر وکل اللَّه بداره ملکا شاهرا سیفه حى یصبح: "هر کس سوره الرحمن و حشر را به هنگام غروب بخواند خداوند فرشته اى را با شمشیر برهنه مامور حفاظت خانه او مى کند"
بدون شک اینها همه آثار اندیشه در محتواى سوره است که از قرائت آن ناشى مى شود و در زندگى انسان پرتوافکن مى گردد.
توصیه ای زیبا در باب سوره حشر
" هر کس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و کرسى و حجاب و آسمانها و زمینهاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشید و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مى فرستند، و براى او استغفار مى کنند، و اگر در آن روز یا در آن شب بمیرد شهید مرده است"
عارف کامل آیة اللّه میرزا محمد على شاه آبادى توصیه زیبایی داشتند و آن اینکه:
«سه آیه آخر سوره مبارکه حشر را تلاوت کنید تا ملکه شما شود ؛ اولین اثرى که از آن مترتب می شود، پس از مرگ و شب اول قبر است. وقتى که آن دو ملک مقرب ازطرف پروردگار براى سؤال و جواب می آیند، در جواب «مَن ربُّک؟»
بگوئى: «هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ * هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ * هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» (آیات 22 تا 24 سوره حشر)
وقتى این طور پاسخ بگویى ملائکه الهى مبهوت و متحیر می شوند، چون این معرفى حق است به زبان حق، نه معرفى حق به زبان خلق.» (نقل از سایت دانشگاه تهران از قول آیت اللّه نصراللّه شاه آبادى،سال 1365)



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: تبیان