این صفت دلیل ایمان است!

قدس آنلاین/ رضا در اصطلاح عبارت است از ترک اعتراض بر مقدرات الهیه در باطن و ظاهر، قولاً و فعلاً به گونه­ ای که بنده مقامی بیشتر از آنچه خدا آن را قرار داده است، طلب نکند که این خود بالاترین درجه‏ تکامل است؛ زیرا تکامل داراى درجاتى است؛ چنانکه در این باره امام رضا (ع) فرموده است که ایمان –که اوج تکامل یک انسان است- دارای چهار رکن می‌باشد: توکل به خدا، رضا به قضاء او، تسلیم در برابر امر او، واگذار کردن امور به او.
اصولا رضا را باید ثمره‌ محبت و محبت را ثمره‌ معرفت دانست؛ زیرا آن کسی که شخصی را به خاطر کمالات و صفات خوشی که در او وجود دارد دوست می‌دارد به همان اندازه که بر مراتب معرفت و آگاهی وی نسبت به او افزوده می‌شود دوستی و دلبستگی به وی در او رو به فزونی می‌گذارد. اگر کسی با چشم بصیرت جلال و کمال الهی را بنگرد قهراً به خدا دلبستگی می‌یابد و حب او به خدا -با افزایش معرفت نسبت به او- فزاینده می‌گردد.
افرادی که به خاطر فزونی معرفت دارای ایمان هستند حب آنها نسبت به خدا استوارتر و فزون‌تر می‌باشد. وقتی شخص دوستدار خدا باشد هر پدیده و دست آوردی که از ناحیه‌ او می‌رسد نیکو و زیبا تلقی کرده و آن را پسند می‌کند، چنین موضع روانی در انسان بیانگر رضای او نسبت به خدای متعال است. بر این اساس رضا یک فضیلت شکوهمندی است که باید گفت تمام فضائل اخلاقی در آن خلاصه می‌شود، خداوند متعال مقام رضای شخص به خود را با رضای خود از آن شخص مقرون ساخته و از این رهگذر شکوه و عظمت آن را بیان نموده است، آنجا که می‌فرماید: رَضی الله عَنهم وَ رَضوا عنه؛ خدا از آنها راضی است و آنان نیز از وی راضی هستند.
نبی اکرم (ص) رضا را دلیل ایمان انسان معرفی کرده است، آنگاه که گروهی از یارانش را مورد سؤال قرار داد و فرمود: «نشانه‌ی ایمان شما چیست؟ عرض کردند: در برابر بلاء و گرفتاریها صابر هستیم و به گاه رفاه و خوشی خدای را سپاسگزاریم و به هنگام در رسیدن قضاء الهی از رضا برخورداریم. آن حضرت به آنان فرمود: سوگند به خداوندگار و صاحب کعبه که شما دارای ایمان می‌باشید».همچنین به امام صادق (ع) عرض کردند از چه طریقی می‌توان به ایمان مؤمن پی برد؟ فرمودند: از طریق تسلیم او در برابر خدا و رضای او در مقابل حوادث خوش و ناخوشی که به او روی می‌آورد.

بر این اساس رضایت و خشنودی خدا امری نسبی است، به این معنا که خداوند مجموعه قوانینی را برای تکامل و پیشرفت بشریت و سعادت و خوشبختی آنان فرستاده است، آن قوانین تشریعی که به صورت وحی و کتاب آسمانی و تفسیر و تفصیل آن توسط اولیای الهی و معصوم در اختیار انسان قرار گرفته، مجموعه ای از بایدها و نبایدها را تشکیل می دهد، انسان کامل کسی است که با اطاعت کلیه قوانین الهی، رضایت و خشنودی خدا را کسب کرده باشد.

منابع:
1-شهیدثانی، مسکن الفؤاد: 82، 84.
2-فضل الله، فی رحاب اهل البیت، ج 4: 147.
3-حجتی، مروری بر پاره‌ای از سیرت و رهنمودهای حضرت رضا (ع): 469-470.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar