سفرنامه/ انگلیسی مدیون زبان فارسی است

خراسان/ آبراهام جکسن جهانگرد آمریکایی که در سال های پایانی قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم به ایران سفر کرده، درباره زبان و ادبیات فارسی در سفرنامه اش نوشته است: این نکته بر همه مسلم است که ادبیات فارسی در ردیف مهم ترین آثار ادبی جهان قرار دارد و شاید بتوان گفت بزرگ ترین مایه دلبستگی ما به ایران از جهت ادبیات فارسی است. از حیث زمان، تاریخ تألیف اوستا و تحریر سنگ نوشته های ایران باستان، لااقل متعلق به قرن ششم میلاد مسیح و شاید کهن تر از آن باشد. ادبیات پهلوی مربوط به دوره ساسانی است که از قرن سوم تا ششم میلادی دوام داشت و فارسی جدید متعلق به هزاره اخیر است. فارسی اخیر بر اثر جنبشی «رنسانسی» پیش آمد که حاصل احیای احساسات ملی قدیم بود و این دوره پس از اسلام از ادوار دیگر قطعاً مهم تر و جالب تر است. فرهنگ و تهذیب واقعی متضمن آن است که تا حدی فردوسی، سعدی و حافظ را بشناسیم. اشعار خیام به واسطه ترجمه فیتز جرالد جزو آثار «کلاسیک» ادبیات انگلیسی شده است. در این جا باید از شاعرانی مانند نظامی داستان سرا، جلال الدین بلخی متصوف و جامی عارف قرن نهم که آخرین شاعر بزرگ و به اصطلاح «کلاسیک» ایران به شمار می رود نام برد. زیرا رواست که عاشقان شعر و ادب این سخنوران را بشناسند... زبان فارسی کنونی ایران حتی برای دانش پژوهان زبان انگلیسی که در رشته ایران شناسی کار نمی کنند، جالب است. در مورد بعضی از لغت هایی که ما امروز در زبان انگلیسی به کار می بریم تا حدی مدیون زبان فارسی هستیم. کلمه بسیار مصطلح «وان» که به معنای ارابه بارکش یا واگن باری است، اختصاری است از واژه «کاروان» فارسی. یا لغت «بازار» از کلمات رایج انگلیسی است و خیلی از کلمه های دیگر فارسی که گنجینه زبان ما از آن ها آکنده شده است.

برگرفته از کتاب «سفرنامه جکسن: ایران در گذشته و حال» اثر آبراهام ویلیامز جکسن

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar