دعوای رسانه ای اصلاح طلبان و اصولگرایان

این روزنامه در یادداشت خود، حصر و نامه اخیر مهدی کروبی به رئیس‌جمهوری را مستمسکی برای پرداختن به دوران حیات امام (ره) قرار داد و چنین نوشت: «شما به همان دلیل یا مصلحتی در حصر هستید و محاکمه هم نمی‌شوید که در «دوران طلایی امام» آیات شریعتمداری، قمی، روحانی و... الخ محاکمه نشدند و در حصر ماندند... نامه‌پراکنی‌های شما هم به همان دلیل دیده و مسموع نخواهد شد، که نامه‌های آنها نشد... به‌راستی شما و آقای موسوی در آن دوره درباره پدیده «حصر» چگونه می‌اندیشیدید؟ اگر شما یادتان نیست، من به‌خوبی به یاد دارم که کتک‌کاری خود با طرفداران آقای شریعتمداری در مراسم ترحیم مرحوم اثنی‌عشری را با افتخار تعریف می‌کردید و از بابت همین دعوا، به آلاف و الوف رسیدید!» نویسنده ادامه می‌دهد: «من یادم هست که در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران، بازرگان و دوستانش را به باد ناسزا گرفتید که چرا خبرنگاران رسانه‌ها را برای مصاحبه به منزل آقای شریعتمداری می‌بردند؟ مگر مردم مسخره شما هستند که یک روز حصر را ارزش و روز دیگر ضدارزش می‌خوانید؟» نویسنده «جوان» در انتهای این یادداشت که نقطه مورد توجه آن است، چنین نوشته است: «مگر شما علاقه‌مند به بازگشت به دوران طلایی امام راحل نیستید؟ مگر به دریافت ده‌ها سمت از ایشان افتخار نمی‌کنید؟ امروز نظام جمهوری اسلامی شما را به همان دوران بازگردانده و تنها چشمه کوچکی از نحوه مواجهه با شوریدگان بر نظام در آن دوران را، به شما نشان داده است... باز خدا پدر این «سید» را بیامرزد که نجیبانه تنها شما را «نانجیب» می‌خواند، اگر در آن دوران طلایی بودید، با چند کلمه فرمان همه‌تان را آویزان می‌کردند».
سابقه‌دار
نویسنده یادداشت جوان البته دراین‌زمینه مسبوق به سابقه است. او در یادداشتی به تاریخ هجدهم تیرماه سال ٩٣ با عنوان «حصر خوب است اما فقط برای همسایه» كه در خبرگزاری اصولگرای «فارس» منتشر شد باز هم مواردی را مورد اشاره قرار داده بود که چهره امام را مورد تخطئه قرار می‌داد. نویسنده در آن یادداشت خود، باز هم از دوران امام با عنوان «دوران طلایی» یاد کرده و باز هم موضوع حصر را مورد توجه قرار داده بود. او در بخشی از این یادداشت چنین آورده بود: «بر راویان اخبار و ناقلان آثار و شاید طوطیان شکرشکن پوشیده نیست – و امیدواریم بر مدعیان علاقه به حضرت امام و دوران طلایی ایشان نیز پوشیده نباشد -که پایه حصر منتقدان از همان دوران طلایی و قطعا با علم و اطلاع حضرت امام نهاده شد. کسانی که مشمول این مجازات شدند عبارتند از: آیت‌الله سیدکاظم شریعتمداری که تاپایان عمر در حصر به سر برد و در همان شرایط درگذشت! آیت‌الله حاج‌آقا حسن قمی که نه حزب داشت و نه اردوکشی خیابانی کرده و نه از شیوخ عرب پول گرفته بود. او تنها به صدور چند اعلامیه اعتراضی مبادرت کرده بود، بااین‌حال سال‌ها در حصر خانگی گرفتار و حتی از دادن یک سلام از پشت بام منزل خود به حرم رضوی(ع) هم ممنوع بود. ممنوعیت حصر وی در دوران رهبری آیت‌الله خامنه‌ای برداشته شد. آیت‌الله سد صادق روحانی تنها به جرم بی‌اعتقادی به لیاقت و کفایت آقای منتظری، سال‌ها متحمل حصر گردید!... ممنوعیت حصر وی نیز، در دوران رهبری آیت‌الله خامنه‌ای برداشته شد». نویسنده این یادداشت که مخاطب اصلی آن رئیس دولت اصلاحات است، ادامه داده بود: الغرض! درتمام آن سال‌ها، «کیهانِ» آقای سیدمحمد خاتمی و وزارت ارشاد تحت مدیریت وی، نه‌تنها به این رفتارها اعتراضی نداشت و نه‌تنها تمامی اعلامیه‌ها و کتاب‌های ایشان را سانسور می‌کرد بلکه در موارد متعدد یک دوجین ناسزا هم نثار آقایان می‌فرمود!» او سخن خود را چنین به اتمام رسانده بود: «حقیر نمی‌داند که مَثل «مرگ خوب است، اما برای همسایه» از چه دوره‌ای به دایره تمثیلات وارد گشته، اما نیک می‌داند که مبدع آن احتمالا به داستان‌هایی از قبیل «حصر»، «ممنوعیت سخن و سفر» برخورده و ناگاه ذوق و اندیشه وی، فورانی درخور نشان داده و «عبرتی » و «علامتی» را برای آیندگان به ودیعت نهاده است. شاید او در خشت خام و برای آینده، منش و کارنامه «خاتمی‌هایی» را دیده که این به‌اصطلاح فعالان رسانه‌ای امروز در آئینه شهود نمی‌کنند. فاعتبروا یا اولی الابصار!»
قانون و سابقه حیات نو 
طبق ماده ٥٠٤ قانون مجازات اسلامی، چنانچه کسی به هر نحوی به امام و بنیان‌گذار انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری توهین کند، به حبس از شش ماه تا دو سال محکوم خواهد شد؛ یادآور می‌شود:
سردبیر روزنامه اصلاح‌طلب حیات نو در سال ٨١ به استناد این ماده بازداشت شد و روزنامه مزبور هم توقیف شد. دلیل توقیف روزنامه، انتشار کاریکاتوری در كنار یك گزارش بود كه به گفته دست‌انداركاران روزنامه به‌هیچ‌وجه ارتباطی به امام نداشت و تنها از برخی عناصر آن کاریکاتور استنباط شده بود که به امام توهین شده است. بر آن اساس، سردبیر روزنامه، علیرضا اشراقی، بازداشت و بعد محاکمه شد. هادی خامنه‌ای مدیرمسئول روزنامه هم در دادگاه ویژه روحانیت حاضر و محاکمه شد. مجلس خبرگان در واكنش به همین ماجرا بیانیه اعتراضی صادر کرد و طلاب در شهر قم در اعتراض به این موضوع  راهپیمایی كردند. 
سکوت اغلب اصولگرایان
فعالان سیاسی اصولگرا روز گذشته برخلاف موارد مشابه سعی کردند از هرگونه واکنش دربرابر این موضوع خودداری كنند. با وجود بازتاب گسترده مطلب روزنامه «جوان» در فضای مجازی و شبكه‌های اجتماعی، بیشتر اصولگرایان از محتوای روزنامه جوان ابراز بی‌اطلاعی كرده و می‌گفتند كه دسترسی هم به نسخه چاپی یا اینترنتی روزنامه جوان برایشان میسر نیست. مهدی طائب، حمیدرضا ترقی، حسن کامران، لطف‌الله فروزنده، مجتبی شاکری و... ازجمله این چهره‌ها بودند. محمدنبی حبیبی، دبیركل حزب مؤتلفه اسلامی هم گفت آمادگی اظهارنظر درباره یادداشت جوان را ندارم. حسن بیادی گفت عادت ندارد درباره اظهار نظر دیگران اظهار نظر کند و محسن رفیق‌دوست گفت: «حصر مسئله حساسی است و نمی‌شود به این راحتی درباره آن حرف زد. به من اجازه بدهید مطلب را بخوانم، شماره شما را دارم و فکر می‌کنم و تماس می‌گیرم». تماسی كه البته گرفته نشد. در این فضا، تنها بعضی چهره‌ها پاسخ دادند؛ ازجمله حجت‌الاسلام محمدتقی رهبر، امام‌جمعه سابق اصفهان. رهبر به «شرق» گفت: تعبیری كه در این یادداشت به كار رفته، تعبیر خوبی نیست. منظور نویسنده دوران امام و آن اتفاقاتی است كه متأسفانه برای آقای شریعتمداری افتاد. حتی آقای ری‌شهری كه قاضی بود رفت و با شریعتمداری گفت‌وگو كرد. او ادامه داد: منظور این است كه نظام با كسانی كه در برابرش بایستند برخورد می‌كند و الان برخوردی كه با این افراد شده نرم‌تر است از برخوردی كه قبلا با موارد مشابه شده بود. به نظرم نویسنده باید در به‌كاربردن كلمات تأمل بیشتری كند كه از آن مفهوم بدی برداشت نشود. به نظرم تعبیر ظریفی نبوده است. جعفر شجونی، دیگر فعال اصولگرا، اما از محتوای یادداشت حمایت كرد و گفت: این مملكت بی‌حساب و كتاب نیست؛ یعنی عنوان‌هایی دارد كه باید كار خودشان را بكنند. كروبی یا میرحسین كارهایی كردند كه شورای‌عالی امنیت كشور آنها را حصر خانگی كرده است. او ادامه داد: امام این‌قدر جمهوی اسلامی را دوست داشت كه به این افراد میدان نمی‌داد. روش رهبری درباره این افراد روش رأفت و مهربانی بوده. من نمی‌دانم اگر زمان امام بود ایشان چه برخوردی می‌كرد، اما می دانم كه امام رحم نمی‌كرد به چنین كسی. او را خرد می‌كرد. البته آن زمان هنوز این ارگان‌هایی مثل شورای عالی امنیت ملی جان نگرفته بود. الان هم حصر نظر شورای‌عالی امنیت ملی است، نه رهبری و ریاست‌جمهوری و...».
این نوع از نگارش اگر در روزنامه‌های اصلاح‌طلب دیده می‌شد به تعطیلی کشیده می‌شدند
اصلاح‌طلبان و خط امامی‌ها، اما معتقد بودند در این یادداشت به امام توهین شده است. درهمین‌باره، فاضل میبدی به «شرق» گفت: عده‌ای برای پیشبرد اهداف و مقاصد سیاسی خود حاضرند نگاه و روش امام را تحریف كنند. البته هركسی در اظهار نظر آزاد است، ولی اینكه برای تقویت نظر خود از امام رفرنس یا كد اشتباه بدهیم خیانت به امام و انقلاب است. متأسفانه رقابت سیاسی در مملكت ما به‌وی‍ژه عرصه مطبوعات براساس اخلاق تعریف‌شده، نیست.
او ادامه داد: این نوع از نگارش اگر در روزنامه‌های اصلاح‌طلب دیده می‌شد به تعطیلی آن روزنامه منجر می‌شد. اینكه بگوییم اگر در زمان امام بود برخورد تندتری می‌شد تهمت به امام و توهین به اسلام است. باید پرسید مگر شما در مقام قاضی نشسته‌اید كه چنین قضاوت می‌كنید؟ این چگونه ادبیاتی است؟ این روش‌ها یعنی ما دنبال حذف رقیب به هر قیمت هستیم.
غفاری: نسبت‌هایی که به امام دادند 
دروغ محض است
ها&