علت صلح‌‌ امام حسن(ع) با معاویه

فارس/ عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: امام حسن(ع) سپاه را پراکنده و افراد جان نثار و فدایی را اندک مشاهده کردند، بنابراین ناچار شدند با معاویه صلح کنند ولی مفاد صلح‌نامه‌ امام حسن(ع) به طور کامل به نفع مکتب تشیع، اهل بیت(ع) و شیعیان بود.
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد واعظ موسوی‌ امروز ضمن تسلیت سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) اظهار کرد: امام حسن(ع) نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) است، بنا به نقل معروف نیمه ماه رمضان سال سوم هجری در مدینه دیده به جهان گشودند، جد بزرگوارشان پیامبر اسلام(ص) اسم حسن به معنای نیکو و زیبا را برای ایشان انتخاب کردند.
القاب زیادی مانند سبط اکبر، زکی، مجتبی، طیب، تقی، ولی و حجت برای حضرت وجود دارد.
عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه آیاتی از طریق وحی بر پیامبر اکرم(ص) نازل می‌شد، امام حسن(ع) نیز از زبان جدش آنها را می‌شنید گفت: پیشوای دوم شیعیان این آیات را حفظ و آنها را در خانه برای مادرش قرائت می‌کرد.
امام حسن(ع) پس از رحلت جد و شهادت مادرش همراه و هماهنگ با امیرمومنان(ع) بود، از بیدادگران و ستمگران همواره انتقاد می‌کرد و از مظلومان و ستمدیدگان تا جایی که می‌توانست حمایت و پشتیبانی می‌کرد و در جنگ جمل رشادت‌های بسیاری داشت.
واعظ موسوی با اشاره به نیرنگ معاویه در جنگ صفین گفت: پیشوای دوم شیعیان از سوی پدر بزرگوارش برای سخنرانی، روشن‌سازی اذهان عمومی و بصیرت‌بخشی ماموریت پیدا کرد و حکم یاوران این جریان یعنی عمر و عاص را نادرست خواند.
وی خاطرنشان کرد: پس از شهادت امام علی(ع) مردم با امام حسن مجتبی(ع) بیعت کردند، ولی معاویه بیعت با امام را نپذیرفت و برای جنگ با او سپاه بزرگی از شامیان را فراهم آورد، امام آماده جنگ با معاویه شد ولی بیشترین یاران امام علاقه‌ای به جنگ نداشتند و معاویه نیز با تطمیع فرماندهان و لشکریان امام از یک سو و با شایعه‌پراکنی از سویی دیگر امام را در معرض صلح قرار داد.
گروهی از خوارج به خیمه امام حسن(ع) حمله کرده و آن حضرت را به سختی مجروح کردند و حتی برخی از افراد که داعیه طرفداری از امام داشتند، در بین سپاهیان امام بودند که به سراپرده امام حمله کرده و به غارت پرداختند.
با چنین وضعیتی امام حسن(ع) یاران خود را بی‌وفا، سپاه را پراکنده و افراد جان نثار و فدایی را اندک مشاهده کردند و ناچار شدند با معاویه صلح کنند ولی مفاد صلح‌نامه‌ای که امام حسن(ع) آن را امضا کرد، به طور کامل به نفع مکتب تشیع، اهل بیت(ع) و شیعیان بود.

عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به مفاد صلح امام حسن(ع) گفت: در این صلح‌نامه آمده بود معاویه به کتاب خدا و سنت پیامبر اکرم(ص) عمل کند و پس از خودش حق انتخاب جانشین را نداشته باشد و از دشنام دادن به علی(ع)، توهین، تحقیر و اذیت شیعیان دست بردارد و خاندان پیامبر اکرم(ص) و بنی هاشم از احترام برخوردار باشند، این امر به نفع تشیع بود، ولی معاویه با پیمان‌شکنی به شرایط صلح‌نامه عمل نکرد.