هیچ کس مثل پپ شکست نمی‌خورد

گواردیولا زمانی که شکست می خورد این کار را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد.اندریو رابرتسهمیشه دیدن شکست های پپ گواردیولا جالب است. چه مقابل چلسی با بارسلونا در سال ۲۰۱۲، یا مقابل بارسلونا سال گذشته با بایرن مونیخ و حالا هم چندی پیش مقابل اتلتیکومادرید. او زمانی که شکست می خورد و ناکام است این کار را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد.شکست مقابل تیم سیمئونه دقیقا شکست واقع گرایی به آرمان گرایی بود. این طبیعی است. تیم های پپ به سبکی بازی می کنند که مثلا در مقایسه با بازی تیم سیمئونه خیلی زیباتر و چشم نوازتر است. برعکس به سبک بازی تیم سیمئونه خسته کننده یا حتی زشت هم گفته می شود. اما به گواردیولا و سبکش بیشتر توجه کنید. او یک آرمان گرا است. آرسن ونگر هم همین طور. سال هاست که این دو با هم مرتبط هستند و بازیکن هم جا به جا می کنند. اما آرسن ونگر سال هاست که یک مربی ناکام است و به نظر پپ هم دارد پا جای پای او می گذارد. ونگر فکر می کند شغلش این است که هر بازیکنی را در پستی قرار دهد و بازیکن هم بهترین بازی اش را ارائه دهد و بتواند خودش را شکوفا کند. اما افرادی مانند سیمئونه، مانند یک رهبر ارکستر، دوست دارند همه چیز تحت فرمان و با نظر آن ها باشد. او حرکات تیم را شکل می دهد، قانون مشهور ۱۵ پاس یک نمونه از کارهای سرمربی اتلتیکو است. آن ها باید با هم حرکت کنند، در ارتباط بمانند و هرگز اجازه ندهند یکی از بازیکنان تضعیف شود. این چیزیست که در ذهن سیمئونه است و با این روش توانست پرسینگ شدید بارسلونا را از هم بپاشد. اما در این روش اگر بازیکنان با هم مرتبط نباشند اصلا نمی توان جواب گرفت. اگر از هم دور باشند هم همین طور. بازیکنان در این روش باید حریف و البته تمام بازیکنان دیگر هم تیمی شان را به خوبی بشناسند.وقتی بارسلونا رشد کرد همه مطمئن شدند که سرمربی توانای این تیم دستاوردهایی برایشان داشته است. همین شد که زمانی که پپ می خواست از بارسلونا برود همه هواداران ناراحت بودند. اما در واقع این یک محک جذاب و مهیج بود. حالا تیم های دیگر پپ چه خواهند کرد؟ البته این منصفانه نیست که بگوییم پپ به خاطر قهرمان نشدن در لیگ قهرمانان با بایرن ناکام بوده است. در تورنمنت معمولا فاکتورهای زیادی وجود دارد. مثلا در قرعه کشی و البته گاهی هم نتایج می توانند با یک تیم ظالم باشند. بایرن پپ در این دوره قربانی هر دوی این فاکتورها شد.او برای قهرمان شدن در لیگ قهرمانان به آلمان نرفته بود. بلکه برنامه این بود که به این تیم یک هویت مشخص بدهد. در این هدف او شدیدا موفق بود. چند مربی می توانند به سبکی که پپ این کار را کرد آن را انجام دهند؟ سیمئونه، پاکو خمس، مارسلو بیلسا، توماس توخل و شاید چندین مربی دیگر. اما پپ کامل ترین آن هاست.او بایرن را وادار کرد تا به سبک خودش بازی کند. مهم تر از همه حالا همه او را دوست دارند. وقتی پپ می بازد برخی فلسفه تیکی تاکای او را سرزنش می کنند. اما آن ها خوب نمی بینند. همین تیکی تاکا از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ برای کارشناسان بهترین روش بود. حالا تبدیل به راهی شده برای مسخره کردن پپ. حالا دیگر هیچ ارزشی ندارد. پاسکاری ها، مثلث ها، بازی ترکیبی هوشمند. همه این ها چیزهایی هستند که منسوخ شده و حالا سیمئونه شکل دیگر و البته بهتری از آن را در تیمش اجرا کرده است. تیم او اورگانسیم است. در سیستم اورگانیسم باید همه با هم حرکت کنند، باید نفس بکشند، بخورند و بجنگند، اما با هم. سیمئونه قبل از بایرن بارسلونا را حذف کرد.شاید دلیل موفقیت پپ و البته جدایی او از بارسا این بود که در این تیم او سه بازیکن داشت که برای او مثل سرباز و برای همدیگر نماد کوچکی از همین سیستم یکپارچه سیمئونه بودند. ژاوی، اینیستا و مسی. اما دوتا از این بازیکنان کم کم رو به تمام شدن می روند. در سیستم پپ این ها رهبران ارکستر بودند وموتور تیم را برای گلزنی روشن می کردند.روز سه شنبه، بایرن یکی از بهترین عملکردهایش در دوران مربی گری پپ را به نمایش گذاشت. اتلتیکو هم در سبک خودش مانده بود و بایرن با همان سبک آن ها را فشرده کرده بود وبه آن ها فشار می آورد. اما درست مانند اتفاقی که در آلیانتس در بازی مقابل رئال در سال ۲۰۱۴ افتاد، یا اتفاقی که در بازی مقابل بارسلونا افتاد، حالا هم در بازی مقابل اتلتیکو افتاد. بازیکنان پپ با برنامه ای به زمین رفتند و آن را اجرا کردند. اما تیم سیمئونه که ۹۰ دقیقه تحت فشار بود به هدفش رسید. موفق اتلتیکو بود تا پپ بدون قهرمانی اروپا از آلمان برود. از این نظر می توان او را یک ناکام نامید. اما در باقی مسائل پپ موفق بود، بدون شک.تا چند ماه دیگر گواردیولا به منچستر می رود. بازی روز چهارشنبه رئال مادرید و من سیتی نشان داد که او کار سختی هم پیش رو دارد. از بعضی جهات شبیه ماموریتی است که در بارسلونا داشت. اما بدون لاماسیا و بدون لیونل مسی. یک سال از حالا زمان می برد تا بفهمیم چه شده است. سال بعد می توان فهمید فلسفه پپ چطور است. اما چه موفق باشد چه ناکام، بارسلونا برای همیشه این را به همه می گوید:«او اول برای ما بود، برای همیشه هم برای ماست».