مقبره‌ الشعرا، چون نگینی زیبا بر پیشانی تبریز می‌درخشد

مقبرة الشعرا چون مادری مهربان، آرامگاه خیل عظیمی از شاعران و هنرمندان است، اما مردم تبریز مقبره الشعرا را بیش از هر چیز دیگری با نام "شهریار" می‌شناسند، شاعری که در وصف آن زبان قاصر است...

به گزارش خبرنگار دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه آذربایجان‌شرقی، اینجا با هوای دل انگیز خود و طبیعت سرسبز و هم‌چنین با مقبره‌ی نمادین خود، چه چیدمان جالبی را به خود گرفته است و چه گواراست نشستن در جوار این زیبایی‌ها و نظاره کردن این بنای تو در تو...

مقبرة الشعرا در خیابان ثقه الاسلام و در جوار "امام زاده سید حمزه" واقع شده است، به گفته‌ی کارشناسان، بیشتر از 400 شاعر و ادیب در این مقبره آرام گرفته‌اند.

در طول سالیان گذشته، مقبره‌ی اصلی این ادیبان بر اثر حوادث طبیعی و بخصوص زلزله، به طور کلی نابود شده بود که بنای "یاد بود" آن (بنای فعلی مقبرة الشعرا) در سال 1350 هجری شمسی، توسط اهالی فرهنگ، در راستای ساخت این بنا قدم برداشته شد و بنای سفید رنگ و نمادینی، درخور کرامت این شاعران فراهم آمد.

بر اساس تحقیقات انجام شده، مقبرة الشعرا در گذشته به نام‌های حظیرة الشعرا، حظیرة القضاه و قبرستان سرخاب نیز مورد اشاره قرار می‌گرفته است.

فضای بیرونی این بنا را پارکی زیبا احاطه کرده است، اما چنان که مشاهده می‌شود، چهره‌ی آشفته و درحال تعمیر قسمت خارجی مقبره، آن هم درست در روزهای نزدیک عید که توجه گردشگران بیش از بیش جلب این منطقه می‌شود، چشم هر بیننده‌ای را آزار می‌دهد.

با وجود این‌که اطراف مقبره کاملا حصارکشی شده و حتی حوض زیبای این مقبره، پوشیده شده است، اما هنوز هم این مقبره جذابیت‌های خاص خود را دارد که هر ساله خیل عظیمی از گردشگران داخلی و خارجی را به سمت خود می‌کشاند.

در محوطه‌ی این بنا، مجسمه‌ای از محمدحسین بهجت "شهریار" به چشم می‌خورد که به مناسبت عید نوروز، اطراف این مجسمه را سفره‌ی هفت سین زیبایی چیده‌اند و مکان خوبی را برای گرفتن عکس‌های یادگاری فراهم آورده‌اند.

در اولین قدم ورود به فضای داخلی آن، حضور چند گردشگر خارجی توجه مرا به خود جلب می‌کند، این افراد با این‌که شاید با فرهنگ و ادیبان ایران آشنایی کامل ندارند ولی چنان با شور و شوق فراوان و با افتخار بر اشعار ترکی شهریار می‌نگرند، گویی تمامی کلمات نوشته شده را درک می‌کنند؛ آری.. این فضا، این شعرها و این تابلوها، با زبان دل با مخاطب حرف می‌زنند و بی‌شک، هر بیننده‌ای توان درک معنای این جملات و تابلوها را دارد.

از در ورودی که جلوتر می‌روم، تابلو عکس‌ها و تابلو شعرهای استاد شهریار بیش از هر شاعر دیگری چشم نوازی می‌کند و شاید به این علت که شهریار از شاعران معاصر اهل تبریز بوده و هم‌چنین آخرین شاعر دفن شده در این مقبره است، توجه زیادی بر این شاعر مبذول شده است.

مقبره‌ استاد شهریار، درست‌ رو به روی در ورودی قرار دارد و تنها مقبره‌ای است که در این آرامگاه به چشم می‌خورد؛ آن چنان که در ابتدا گفته شد، مدفن شاعران قبلی در اثر حوادث طبیعی به طور کل نابود شده است.

بر خلاف قسمت‌های خارجی مقبره، جو داخلی آن بسیار آماده و پذیرای مهمانان نوروزی است، در میان این مقبره تابلوها و شناسنامه‌ای از شاعران مشهور این مکان به نمایش گذاشته شده است و هم‌چنین در سمت چپ فضای داخلی مقبره، نمایشگاهی از هنرهای دستی و کالای فرهنگی به چشم می‌خورد که این اجناس هنری، بر فضای هنری موجود در این مکان افزوده است.

از نمایشگاه هنرهای دستی که سه غرفه را به خود اختصاص داده است، خارج می‌شوم، روبه روی این نمایشگاه سه غرفه دیگر را نیز به تابلوهای زیبا، خطاطی‌های جذاب و هم‌چنین چند نمونه از آثار گردشگری استان آذربایجان‌شرقی به صورت عکس، اختصاص داده‌اند.

تابلوها، نقاشی‌ها و تمامی آثاری که دراین مکان دیده می‌شود، دسترنج هنرمندانی است که هنر را با سرانگشتان خود به منصه‌ ظهور رساندند، تابلویی که بیش از همه در خور تقدیر است، تابلویی است که با استفاده از سنگ‌ریزه‌های رنگی، به صورت ماهرانه چهره‌ی استاد شهریار را به تصویر کشیده است.

برای توصیف فضایی که در این مکان حاکم است، زبان قاصر است و بخصوص، صوت زیبایی که از شاعر گران مایه‌ تبریز "استاد شهریار" در این مقبره به گوش می‌رسد؛ فضا را بیش از بیش دلنشین کرده و مجال رفتن را از آدمی می‌گیرد.

علاوه بر گردشگران و مسافران، پای فرهنگ دوستان و شاعران نیز به این مکان باز شده است، جای سخن بسیار است اما گفته را در همین جا به پایان می‌برم که بیش از هر چیزی، نفس‌های استاد شهریار در این مکان جریان دارد..

نوشتار از: مهری هاشم‌زاده

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
نوروز در بزرگترین مقبره شعرا و عرفا مقبره الشعرا تبریز