شاه قیدوس دشمن حضرت مریم(س)


مستور/ شاه قیدوس همه را جمع کرده بود تا مقابل راه مریم پاکزاد(سلام الله علیها) بایستند.(1) خاندان عمران نبی(علی نبینا و آله و علیه السلام) را هم خبر کرده بود تا حلقه وار بایستند تا هنگام ورود مریم(س) به شهر، همگی با همدیگر نظاره گر دسته گل او باشند! حالا تمام شهر می دانستند که مریم(س)، دختر عمران(ع)، کسی که تحت سرپرستی نبیّ شهر، زکریا(ع) بود، فرزندی در شکم دارد. پدرش را کسی نمی شناخت. امّا انگشت های اتّهام به سوی زکریای نبیّ(ع) رفته بود. همان کسی که کلید اتاق مریم(س) را داشت. تنها کسی که به اتاق مریم(س) دسترسی داشت.(2) جماعتی چوب به دست را هم به دنبال او فرستاده بودند. احتمالاً حالا جایی در میان جنگل محاصره اش کرده بودند.(3)
حالا رهبران یهود و آل عمران و مردم شهر، ایستاده بودند و نزدیک شدن با وقار مریم(س) را می نگریستند. نگاه همه به مریم(س) بود و قنداقی که در بغل داشت؛ قدم هایش که می لرزیدند و سرش که به زیر افکنده بود.(4)

وقتی مریم(س) به قدر کافی نزدیک شد، باران تیرهای حرف بر سرش باریدن گرفت:
- «مریم! کار بسیار ناپسندى مرتکب شده‏ اى.»(5)
- «ای خواهر هارون! پدرت که مرد بدى نبود و مادرت [نیز] بدکاره نبود [پس تو چرا به چنین ننگی دست زدی؟»(6)

و حرف های دیگر. حرف های تلخ. حرفهای ناباورانه. مریم(س) سر به زیر انداخته بود و چیزی نمی گفت. آخر کسی گفت: «آری! من هم بودم امروز را برای روزه ی سکوت برمی‌گزیدم!» آنگاه مریم(س) با سر به فرزندش اشاره کرد.

یکی از رهبران روحانی جلو آمد و گفت: «چگونه با کودک در گهواره، سخن بگوییم؟!»(7)
آنگاه اتّفاقی خارق العاده افتاد. اتّفاقی که نه شاه قیدوس فکرش را می کرد و نه آل عمران. فرزند کوچک مریم(س) با صدای رسا، شروع به سخن گفتن کرد: «منم بنده ی خدا، اویی که به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است
و هر جا که باشم مرا با برکت ساخته و تا زنده ‏ام به نماز و زکات سفارش کرده است. او مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است. درود بر من، روزى که زاده شدم و روزى که مى ‏میرم و روزى که زنده برانگیخته مى ‏شوم.»(8)

تهمت زنندگان به مریم منزّه(س)
در طول تاریخ بنی اسرائیل، بارها و بارها از سوی یهودیان کج شده و مسیحیان منحرف، تهمت های ناروایی به حضرت مریم(س) زده شده است. برخی تهمت ها متوجّه پاکدامنی آن حضرت بود و برخی دیگر، ایشان را به خاطر آنکه بدون پدر، فرزند آورده بود، خدا می دانستند. هر دوی این تهمت ها در قرآن کریم بیان شده و تقبیح گشته است.(9)

در روایتی از امام باقر(علیه السلام) آمده است: «وقتى هفتاد زن به مریم (س) بى‏ا حترامى کرده و نسبت زنا دادند و گفتند: «مرتکب عمل زشتی شده ای،» خداوند عیسى (ع) را به سخن در آورد و او فرمود: واى بر شما که به مادر من تهمت مى ‏زنید. من بنده ی خدا هستم که به من کتاب داده شده و به خدا سوگند هر یک از شما را به سبب تهمتى که به مادرم زدید، حد مى‏ زنم.» راوی پرسید که آیا عیسی(ع) پس از آن، آنان را به خاطر چنین تهمتی تازیانه زد؟ حضرت فرمودند: «آرى به حمد و منّت الهى چنین کرد.»(10)

حال در زمانه ی ما نیز مسیحیان و یهودیان همچنان به تهمت ها و غلو خود درباره ی بانوی پاک، حضرت مریم(س) و فرزند ایشان حضرت عیسی(ع) ادامه می دهند. در چنین زمانی باید پرسید که هنگام بازگشت حضرت عیسی مسیح(ع) به زمین (که هم در عقیده ی یهودیان است، هم مسیحیان و هم مسلمان) چنین کسانی چگونه
پاسخگوی اعمال و رفتار خود نسبت به دو برگزیده ی خداوند خواهند بود؟!
خداوند در قرآن می فرماید:

«و [یاد کن‏] هنگامى را که خدا فرمود: «اى عیسى پسر مریم، آیا تو به مردم گفتى: من و مادرم را همچون دو خدا به جاىِ خداوند بپرستید؟» گفت: «منزّهى تو، شایسته ی من نیست که [در باره خویشتن‏] چیزى را که حقّ من نیست بگویم. اگر آن را گفته بودم قطعاً آن را مى‏دانستى. آنچه در نفسِ من است تو مى‏دانى؛ و آنچه در ذات توست من نمى ‏دانم، چرا که تو خود، داناى رازهاى نهانى.»(11)

و فرمود:
«خدا به خاطر کفر بنی اسرائیل بر دل هایشان مُهر زده و در نتیجه جز شمارى اندک [از ایشان‏] ایمان نمى‏ آورند و [نیز] به سزاى کفرشان و آن تهمت بزرگى که به مریم زدند.»(12)

پی نوشت:
1. کلینى، محمد بن یعقوب، «أصول الکافی»، ترجمه مصطفوى، تهران، علمیه اسلامیه‏، چاپ اوّل، 1369 ش. ج‏2، ص: 392.
2. حسن بن على، امام یازدهم علیه السلام، «التفسیر المنسوب إلى الإمام الحسن العسکری علیه السلام»، قم، چاپ: اول، 1409 ق. ص660.
3. ابن بابویه، محمد بن على، «علل الشرائع»، ترجمه ذهنى تهرانى، قم، چاپ اوّل، 1380، ج‏1 ؛ ص283.
4. مریم: 27.
5. همان.
6. همان: 28.
7. همان: 29.
8. مریم: 30-33.
9. مائده: 116 و نساء 156.
10. قطب الدین راوندى، سعید بن هبة الله، «قصص الأنبیاء علیهم السلام»، مشهد، چاپ: اول، 1409 ق. ص265.
11. المائدة : 116.
12. النساء : 156.


ویدیو مرتبط :
قرایتی / تفسیر آیه 24 و 25 سوره مریم، دلداری حضرت مریم