ماشین شناس/ بررسی «هاوال H9»، شاسی‌بلند کلان سایز شرقی

پدال/ همان‌گونه که شما خوانندگان عزیز بهتر آگاهید، از چندی پیش، ثبت‌نام از بلندقامتان «هاوال» در کشورمان آغاز گردیده است. این‌ها درمجموع، شامل چهار مدل متفاوت با یکدیگر هستند، ازجمله H2 ،H6 ،H8 و H9. در این میان، مدل H9 که با پسوند خوارزم (KHARAZM) عرضه می‌شود، بزرگ‌ترین و گران‌ترین نسخه در میان چهارگانه‌های مذکور است. نکته بارزی که در این شاسی‌بلند عظیم‌الجثه و دو دیفرانسیل چینی سخت جلوه گری می‌کند، استفاده از شاسی جداگانه در ساختار بدنه آن است، یعنی درست مشابه همان ساختاری که در برخی از شاسی‌بلندهای غول‌پیکر آمریکایی و ژاپنی به کار رفته و می‌رود. حال هاوال H9 قصد آن نموده که به مصاف بزرگانی همچون تویوتا پرادو، هایلندر، مزدا CX-9 و میتسوبیشی پاجیرو و… رود و با آنان به رقابتی سخت و خونین برخیزد. این در جای خود، جسارت و گستاخی بزرگی است و هیچ معلوم نیست که از چنگال این گرگان درنده جان سالم به‌در برد!

هاوال H9 برای نخستین بار، در اوایل سال 2014 میلادی و به صورت یک خودروی نیمه کانسپت به نمایش درآمد و در ماه نوامبر همان سال نیز، نسخه نهایی و تولیدی آن در نمایشگاه خودروی پکن به معرض دید عموم نهاده شد. هم‌اکنون، این خودرو تنها با یک پیشرانه چهار سیلندر 2 لیتری توربو عرضه می‌شود، پیشرانه‌ای که توان خروجی آن تنها معادل 215 اسب بخار است؛ اما هاوال H9 قرار است که در ماه‌های آینده، با چند پیشرانه متفاوت روانه بازار گردد. مهم‌ترین آن‌ها یک پیشرانه 6 سیلندر توئین توربو می‌باشد که در دو نسخه پرفشار HIGH PRESSURE) ) با توانی معادل 310 اسب بخار و نیز گشتاوری برابر با 650 نیوتن‌متر، و نسخه کم‌فشار (LOW PRESSURE) با توانی معادل 295 اسب بخار عرضه خواهد شد؛ و البته دیگری هم نسخه‌ای پرفشار از پیشرانه فعلی (2 لیتری توربو) می‌باشد، این نسخه از توانی معادل 241 اسب بخار برخوردار است. به لحاظ سیستم انتقال قدرت، این خودرو از یک گیربکس 6 سرعته تیپ ترونیک بهره می‌برد. همچون سایر رقبای آفرود، محور متحرک این خودرو به صورت 4WD می‌باشد که به اختیار راننده می‌تواند به حالت 2WD تغییر وضعیت دهد.
کمتر از سه ماه پیش، سایت «CARADVICE» استرالیا در متنی مبسوط و جامع این خودرو را مورد نقد و بررسی خود قرار داد، که آنچه در ذیل می‌آید برگردانی از آن متن است.

هاوال H9 را می‌توان اوج جاه‌طلبی یک کمپانی چینی دانست، کمپانی که از چند ماه پیش اقدام به عرضه سه شاسی‌بلند قوی در بازار استرالیا نموده است. از دیگر مدل‌های هاوال می‌توان به نسخه شهری هاوال H2 و نسخه میان‌سایز هاوال H8 اشاره نمود؛ و اکنون نیز هاوال چیز بزرگی را وعده داده است. این‌طور می‌توان گفت که هاوال H9 خودرویی بسیار بزرگ، لوکس و دارای توانایی‌های آفرودی است- مورد اخیر را شاسی نردبانی این خودرو تضمین می‌کند. ساختاری که با برد کوتاه و انواع حالات کششی تناسب دارد.
اما آیا این خودروی نسبتاً ناشناخته می‌تواند با رقبای خوب و معتبری همچون فورد اورست و یا نسخه شهری، و در عین بزرگ خانوادگی همچون تویوتا کلوگر (KLUGER) رقابت نماید؟
توضیح: تویوتا کلوگر (KLUGER) همان تویوتا هایلندر است که در استرالیا با این نام فروخته می‌شود.

ما در اینجا نسخه لوکس هاوال H9 را تست نمودیم، نسخه‌ای که بهای آن با احتساب مالیات‌های جاده‌ای معادل 50/990 دلار است که در نهایت، فراتر از رنج قیمتی خودروهای هاوال می‌باشد (بالاتر از 46/990 دلار نسخه پریمیوم هاوال H9)، ضمن اینکه، بهای فوق بسیار بالاتر از گران‌ترین خودروهای چینی است که تاکنون در اینجا بفروش رفته‌اند، مگر آنکه جسارت نموده و خودروی ولو XC90 را هم در دسته چینی‌ها جای دهیم. از نقطه‌نظر قیمت، این خودرو در مکانی بالاتر از نسخه میان رده ایسوزو MX-U LS-U و تویوتا فورچونر GXL می‌ایستد، و نیز بالاتر از مدل‌های نرم‌تری همچون هیوندای سانتافه الیت (ELITE) هفت نفره، به عبارت دیگر، هاوال دگرباره نه به‌عنوان یک مدعی قیمت‌شکن، بلکه بر اساس شایستگی‌های خود می‌خواهد به رقابت بپردازد.

شک و تردید کمی در مورد جذبه و ابهت هاوال H9 وجود دارد، همچون برادرش هاوال H8، چیزهایی بیش از یک مرسدس کوچک در آن وجود دارد. گویی، یک مرسدس GL کلاس تیره‌وتار پیش روی ماست که پله‌های کناری، منفذهای روی کاپوت و صفحات فلزی پانل درب‌های آن از بدنه پیاده شدند.

با ابعادی معادل 4856 میلی طول،1926 میلی‌متر عرض،1900 میلی‌متر ارتفاع و فاصله بین دو محور 2800 میلی‌متر، این خودرو از سایزی همانند با فورد اورست برخوردار است. حس ناشی از ابعاد وسیع این خودرو، به داخل کابین نیز راه یافته است، جایی که هم بزرگ بوده و هم به‌خوبی مجهز است.
طرح و کیفیت ساخت پوشش رویی داشبورد، هر دو، نسبتاً عالی هستند. داشبورد کامل و در عین حال ساده این خودرو به نحو خوبی با صفحه نمایش لمسی بزرگ 8 اینچی آن ادغام شده است؛ و متریال مورد استفاده در آن اعم از چرم، پلاستیک و حتی چوب مصنوعی کمی عجیب و غریب آن – که البته بهتر از نمونه موجود در هاوال H8 است – همگی بسیار خوب و ممتاز هستند، ضمن اینکه محیط داخلی آن با نور آبی ملایمی روشن شده و از زیر درب‌های خودرو نیز نور قرمز رنگی جهت پرتوافکنی بر آسفالت خیابان ساطع می‌شود.

تجهیزات لمسی بسیار خوبی در این کابین وجود دارند که ازجمله می‌توان به یک نگه‌دارنده نسبتاً نرم عینک آفتابی، دکمه‌هایی به رنگ نقره‌ای مشابه با مرسدس بنز و نیز یک دسته برای کروز کنترل، اشاره داشت. پوشش چرمی صندلی‌ها ممکن است به رنگ قهوه‌ای روشن متقارن و یا پولاریزه باشند، همان‌گونه که در خودروی تحت تست ما نیز چنین است. ضمن اینکه صندلی‌های این خودرو بسیار راحت بوده و به تنظیم 8 جهتی و گرم‌کن و سردکن و حتی به ماساژورهای چندمرحله‌ای مجهز هستند.

تجهیزات استاندارد این خودرو در جای خود نسبتاً پربار هستند. در کنار صندلی‌های مجهز، شما سنسورهای پارک پیرامونی، یک دوربین دید عقب، سیستم ورود بدون کلید هوشمند و استارت، سامانه هدایت ماهواره‌ای، سیستم صوتی از نوع اینفینیتی با 10 عدد بلندگو، سیستم روشنایی در روز با چراغ‌های جلو از جنس LED، سیستم تهویه مطبوع دو ناحیه‌ای به همراه تصفیه هوا را هم در اختیار دارید. ضمن آنکه، مواردی همچون 6 عدد کیسه هوا، شامل کیسه هوای پرده‌ای که سه ردیف صندلی‌ها را تحت پوشش خود قرار می‌دهد و گیره نگه‌دارنده سیستم ISOFIX هم در آن مشاهده می‌شوند. هاوال برای کسب 5 ستاره ایمنی از موسسه ANCAP (استرالیا) خیز برداشته است؛ اما در این بین، تجهیزاتی همچون کروز کنترل با هدایت راداری، سامانه ردیابی نقاط کور و نیز سامانه پارک خودکار خودرو در سرعت‌های پایین، کجا هستند؟ پس می‌شود گفت که این خودرو خیلی “پریمیوم ” نیست…
توضیح: نسخه‌های هاوال H9 سفارش ایران مجهز به 10 عدد ایربگ هستند.

گله و شکایت را محدود می‌کنیم. همچون هاوال H8 صفحه نمایش لمسی این خودرو به لحاظ پیشرفت و تکامل حرف آخر را در این زمینه نمی‌زند و از نظر وضوح و دقت نیز، صفحات ادوات مقابل راننده از انواع رده پایین بوده و فاقد کیلومتر شمار دیجیتالی هستند، به سخن دیگر: اشتباه و غفلتی بد. همچنین، رادیو DAB+ دیجیتالی نیز دیده نمی‌شود، گو اینکه زمانی که سامانه دوربین دید عقب فعال می‌شود سیستم صوتی این خودرو به طور کامل و به مدت زمان طولانی قطع می‌شود؛ ولی بعد از انجام عمل مربوطه، پیام‌های صوتی برنامه‌ریزی شده، دوباره تجدید می‌شوند.

یک تجهیز جذاب که به طور مجزا از صفحه نمایش و بالای داشبورد تعبیه شده است به شما فشار هوا، زوایای ورود و خروج خودرو، ارتفاع از سطح دریا و نیز دمای محیط را نشان می‌دهد، کمی شبیه به میتسوبیشی پاجروهای دهه 90.

محوطه کابین این خودرو، جایی است که هاوال در آن هدف بزرگی را نشانه رفته است. این یک خودروی هفت نفره واقعی است. صندلی‌های ردیف میانی آن یک جای پا و فضای سر عالی را، حتی با وجود سانروف عرضه می‌کنند، ضمن اینکه یک دید عالی از بیرون خودرو هم در دسترس است. در عین حال، صندلی‌های عقب آن گرم نیز می‌شوند و شما می‌توانید دمای سیستم تهویه را هم کنترل نمایید. خودروی تحت تست ما، مجهز به یک جفت صفحه نمایش تخت بود که بر پشت‌سری هر یک از صندلی‌های جلو نصب شده بودند (با 1500 دلار اضافه پرداخت)، هر دوی این صفحات مجهز به اتصال ورودی USB به سامانه سرگرمی و همچنین DVD DRIVE هستند. در این میان، کودکان هم خسته و ملول نخواهند شد، به ویژه آنکه سرنشینان عقب این خودرو هم می‌توانند جابه‌جایی الکتریکی سرنشینان صندلی‌های جلویی را کنترل نمایند؛ درست مثل همان کاری که شما می‌توانید در خودروی می باخ انجام دهید.

حتی صندلی‌های ردیف سوم هم در این خودرو درخور و مناسب هستند. صندلی‌های ردیف وسط این خودرو که به صورت 60:40 به سمت جلو و عقب می‌لغزند، دسترسی نسبتاً خوبی را برای ورود شما به این ردیف (سوم) فراهم می‌کنند، ضمن اینکه، در این ردیف، حتی برای سرنشینان بزرگ‌سال هم فضای کافی جهت یک سفری کوتاه وجود دارد. پشت‌سری