چهارراه سینما سعدی؛ ازدحام آدم و خودرو و خاطره!

زمانی نه‌چندان دور، نقطه‌ای جدا از شیراز بود اما حالا مرکز این کلان‌شهر است، پر از ازدحام دود و صدا، آدم و خودرو که از هر سمت احاطه‌ات کرده و به سرسام می‌کشاندت.

چهارراه سینماسعدی، برای شیرازی‌ها و تمام کسانیکه به این کلانشهر سفر کرده‌اند آشنا است، بیشتر به‌عنوان یک مرکز خرید. جایی که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن یافت می‌شود. بازار مکاره‌ای که روز به شکلی و شب‌ها به شکلی دیگر قصه‌ساز است.

عبور بی‌تفاوت و مداوم عابران از چهار جهت و در طول و عرض خیابان، همراه با آهنگ گوشخراش بوق اتومبیل‌ها و فریادهای دست‌فروشان و شاگرد مغازه‌هایی که اجناس خود را فریاد می‌زنند. پشت شیشه اکثر مغازه‌ها اعلانات تخفیف و کاهش قیمت را همواره می‌توان دید و شهروندانی که در آخرین روزهای پائیز 94، معبرهای باریک را پر کرده‌اند!

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، اواخر دهه 30 شالوده این خیابان گذاشته شد. خانه‌هایی که آرام آرام با فاصله‌ای نسبتا زیاد از خیابان زند ساخته شدند و جای باغ‌ها و مراتع و مزارع سرسبز را گرفتند و سینما و مغازه و باز هم مغازه و پاساژ و ....

سینما سعدی هم سال 1339 و در نقطه‌ای که دور از شهر بود احداث شد. شهری که بعد از خیابان زند، خانه‌ای نداشت! اما امروز، این مرکز پا به سن گذاشته فرهنگی و هنری، پر از تمام خاطرات خوب و بد، در میان واحدهای تجاری و مسکونی بدل شده به تجاری! گم شده است.

پای حرف کسبه خیابان سینما سعدی شیراز

یک مغازه پر از بوی عطر و شیشه‌های رنگ و وارنگی که هر کدام بوی خود را دارند، کوچک اما پرتردد با مشتریانی که می‌آیند و می‌روند.

نورانی، فروشنده مغازه عطرفروشی با گلایه از آنچه شهرداری می‌توانسته برای این چهارراه انجام بدهد و نداده است به خبرنگار ایسنا گفت: ببینید، این جوی و جدول و پیاده‌رو چه وضعیتی دارد، چندماه قبل پیرمردی هنگام پیاده شدن از یک خودرو درون جدول زمین‌خورد و ضربه مغزی شد!

این کاسب جوان اضافه کرد: پسر پیرمرد هم آمد امضا کسبه را جمع کرد و نوشت و رفت که به مسئولان از ناامنی این نقطه بگوید، اما آخر سر اتفاقی نیفتاد! یعنی تغییری در وضعیت این محدوده ایجاد نشد.

انگشت نشانه‌رفته عطرفروش را دنبال می‌کنم، یک کانال روباز، عریض و بدون حفاظ، افتادن در آن به‌معنای آسیبی جدی است. عابران همچنان از میان اتومبیل‌هایی که بی‌نظم پشت چراغ خطر ایستاده‌اند، زیگزاگ عبور می‌کنند و آن سوی خیابان، به‌دنبال یافتن محلی برای ورود به پیاده رو، در عرض خیابان ادامه مسیر می‌دهند.

خبری از پل عابر پیاده یا مسیری امن نیست. با سبز شدن چراغ، راننده‌ها بی‌مهابا، خسته از ماندن در ترافیک سنگین، پا روی پدال و دست روی بوق می‌گذارند و چه صحنه‌ای است بازی عابران و رانندگان...

غروب را که پشت سر می‌گذاری، آرام آرام سر و کله دست‌فروش‌ها هم پیدا می‌شود، یک زیر انداز پلاستیکی و اجناسی که روی آن چیده می‌شود و بخشی از عرض پیاده‌روی باریک می‌شود مایملک تجاری او! عابران بدون هیچ اعتراضی، مسیر را بالا و پائین می‌روند.

مشتریان دست‌فروش‌ها هم مسیر را تنگ‌تر کرده‌اند و جا برای نفس کشیدن هم نیست.

آقای زارع، صاحب یک فروشگاه بزرگ لوازم ورزشی است و از اینکه مغازه‌اش پشت به خیابان است احساس خوبی دارد.

وی گفت: چند بار هم به شهرداری و بعضی اعضای شورا گفته‌ام که باید خیابان به این بزرگی که مرکز خرید هم هست، به پیاده‌راه تبدیل شود. اینطور مردم راحت‌تر خواهند بود. کاری که در بسیاری از کشورها انجام شده است. خیابان‌هایی که مرکز خرید محسوب می‌شود را پیاده‌راه کرده‌اند.

آنقدر که ذرت مکزیکی در شیراز اشتغال ایجاد کرده، حتی در مکزیک هم سبب‌ساز کار و کاسبی نشده است! این را می‌توان با یک پیاده‌روی در محدوده مرکزی شیراز، خصوصا خیابان سینماسعدی درک کرد و به عینه دید! بعضی‌ از آنها هم الحق فروش خوبی دارند، مشتریان صف می‌کشند و هم بخشی از پیاده رو را اشغال می‌کنند و هم تبلیغی برای ذرت مکزیکی!

سر چهارراه سینماسعدی مغازه‌ای است که آبمیوه و ذرت مکزیکی را در کنار هم می‌فروشد! جاویدی، فروشنده این مغازه معتقد است که اوضاع کسب و کار اصلا خوب نیست و روزگاری در مقابل مغازه‌اش صفی طولانی از مشتری بود و اکنون گاه و بیگاه، تک مشتری‌هایی دارد.

جاویدی در مورد مشکلات محل کسب و کارش گفت: بزرگترین مشکل ما مربوط به بوق ماشین‌هاست. اصلا نمی‌دانید وقتی ترافیک می‌شود چه غوغایی راه می‌افتد، یک سمفونی بوق را می‌توان اینجا شنید.

این کسبه محله سینماسعدی اضافه کرد: کنار این خیابان ایستگاه تاکسی و اتوبوس نیست، به همین خاطر وقتی یک تاکسی یا اتوبوسی قصد سوار و پیاده کردن مسافر را دارد، طولانی شدن ترافیک را شاهد خواهی بود!

نیم‌ساعتی را در مغازه‌ او به گپ و گفت می‌گذرانیم و خبری ازمشتری نیست، انگار بازار به‌راستی کساد است. اینکه بر سر آب‌میوه‌ها و ذرت‌ها چه خواهد آمد، خود قصه‌ای است دیگر.

حلمی، فروشنده مغازه لوازم خانگی در حاشیه چهارراه معتقد است که خیلی اتفاق‌های خوب می‌تواند در این نقطه بیفتد که نمی‌افتد، مثلا ایجاد یک پارکینگ!

او یکی از دلایل ازدحام و ترافیک را توقف‌های غیرمجاز مشتریانی که برای خرید به مرکز شهر می‌آیند عنوان کرد و گفت: تعداد پارکینگ‌های موجود متناسب نیاز نیست، چون این نقطه هم مسکونی، هم تجاری و هم اداری است و بیشترین حجم تردد شهر را به‌خود اختصاص داده است.

حلمی، نورپردازی خیابان و زیباسازی آن را هم مورد نقد قرار داده و تاکید می‌کند که اگر مغازه‌ها چراغ‌هایشان را خاموش کنند، خیابانی تاریک خواهیم داشت.

عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شیراز در خصوص وضعیت این خیابان به خبرنگار ایسنا گفت: در آن بخش شهر قرار است همه کانال‌های روباز پوشیده شود و روند اجرایی هم از ماه‌ها قبل آغاز و بخش‌های زیادی هم اصلاح شده است.

سیداحسان اصنافی اضافه کرد: شخصا از بروز چنین مشکلاتی برای شهروندان بی‌اطلاع بودم، اگر این موضوع که شهروندی به دلیل سقوط در کانال آسیب‌ دیده باشد، جای تاسف دارد و ناراحت کننده است و شخصا موضوع را تذکر خواهم داد.

وی در خصوص ایجاد معابر امن برای عابران پیاده در این خیابان نیز گفت: مشاور گرفته شده تا امکان احداث گذرگاه‌های زیرزمینی مانند آنچه در میدان ولی عصر تهران وجود دارد بررسی و مطالعه شود. با ایجاد چنین گذری، ترافیک خیابان هم بهبود پیدا می‌کند!

او در خصوص ایستگاه تاکسی نیز گفت: جایگاهی به‌عنوان ایستگاه تاکسی در کنار چهارراه در نظر گرفته شده است ولی متاسفانه سواری‌های شخصی آن را اشغال می‌کنند و تاکسی‌ها به اجبار بخشی از عرض خیابان را برای سوار و پیاده کردن مسافران استفاده می‌کنند.

اصنافی البته به‌درستی معتقد است که شهروندان هم رعایت اصولی را که می‌تواند کمک کننده باشد نمی‌کنند، به‌عنوان مثال ایستادن در نقطه صفر تقاطع‌ها، حال آنکه با چند قدم پیاده‌روی می‌توانند در ایستگاه به شکلی مناسب، تاکسی گرفته و جابه‌جا شوند.

دبیر شورای اسلامی شهر شیراز گفت: جمعیت این کلانشهر یک میلیون و 500 هزار نفر و جمعیت تهران 8 میلیون نفر است اما در شیراز 24 هزار واحد پارک و در تهران 34 هزار واحد پارک احداث شده است، بنابراین تعداد پارکینگ در شیراز کم نیست بلکه یک مشکل فرهنگی وجود دارد و آن اینکه مردم می‌خواهند با اتومبیل تا جلو مرکز خرید مورد نظر بروند و حاضر نیستند از فضای امن و ایمن پارک ایجاد شده استفاده کنند و چند قدمی هم پیاده‌روی کنند!

اصنافی اضافه کرد: البته مشکل دیگر مربوط به کسبه است. بیشتر مغازه‌های اطراف چهارراه سینماسعدی، پارکینگ مغازه را به انباری تبدیل کرده‌اند و خودروهایشان را در پارکینگ عمومی یا حاشیه خیابان و کوچه‌های اطراف پارک می‌کنند، حال آنکه توقف در نقاط مجاز برای مدت زمان کوتاه است.

این عضو شورای شهر شیراز گفت: هم‌اینک ابتدای خیابان صورتگر هم یک پارکینگ طبقاتی مراحل ساخت را طی می‌کند، پارکینگ طبقاتی خیابان هدایت و پارکینگ طبقاتی چهارراه پارامونت هم در آن محدوده قرار دارد.

میان این ازدحام سراغی هم از کهنه ساختمان فرهنگی شیراز گرفتیم، ساختمانی که تمام شهرت این خیابان به واسطه وجود ذی‌جود آن است اما کمترین بهره را به لحاظ اقتصادی دارد!

مشتریان سینما حتی از مشتریان مغازه ذرت مکزیکی هم کمتر است، جایی که زمانی شاهد صف‌های طویل بود و رونقی بی‌نظیر داشت، حالا آنقدر سوت و کور است که همه عوامل روی صندلی‌هایی پشت شیشه‌های سکوریت به ردیف نشسته‌اند و نظاره‌گر خیابان و عابران و اتومبیل‌ها هستند.

امیر یزدانی، مدیر سینما سعدی که سال‌هاست در همین سینما شاغل است، گفت: اوایل که این سینما ساخته شد چون خارج شهر بود کسی برای تماشای فیلم به اینجا نمی‌آمد. مردم به سینماهای خیابان زند می‌رفتند. بعدها اینجا رونق گرفت و شد بهترین سینمای شیراز. همه خانواده‌ها برای دیدن فیلم به این سینما می‌آمدند. حالا هم خانواده‌ها این سینما را ترجیح می‌دهند.

وی گفت: تا اوایل دهه هشتاد، اوضاع فروش فیلم‌ها خوب بود. مردم هم دوست داشتند، فیلم‌های خوبی هم اکران می‌شد. بعد از آن اوضاع به هم ریخت و همانگونه به هم ریخته ماند. آنقدر فیلم‌های قاچاق زیاد شد که نگو. ماهواره‌ها هم که آمدند و شبکه‌های ماهواره‌ای دیگر شد قوز بالا قوز.

مدیر سینما سعدی اضافه کرد: امروز اما سینما خیلی وقت است که از رونق افتاده و البته وضع ما از دیگر سینماهای شیراز بهتر است یعنی روزی حدود 200 تماشاچی داریم اما ...

گزارش از طیبه رفیعی، خبرنگار ایسنای منطقه فارس

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
‫حاشیه های شب خاطره دفاع مقدس با حضور خامنه ای/خاطره‌ طنز بازیگر سینما‬‎