انتقاد روزنامه «رسالت» از سریال «کیمیا»

این سئوال پیش می آید که با این ساواک احمق و بی در و پیکر، چرا انقلاب این همه شهید داده و این مبارزات خونین مردمی به چه دلیل بوده است؟

بهرنگ ملک محمدی در «رسالت» نوشت:

فیلم ها و سریال های سیاسی و تاریخی که به دوره هایی خاص از تاریخ یک کشور می پردازند اصطلاحا درام دوران نامیده می شوند. کیمیا ساخته جواد افشار که این شب ها از شبکه 2 پخش می شود نیز از همین نوع آثار بوده و به دلیل تعداد قسمت هایش طولانی ترین سریال تاریخ تلویزیون نیز هست اما این موضوعات هیچ کدام دلیلی بر ساختار قوی آن به لحاظ تولیدی نیست.

سریال از سال 1357 شروع می شود و عمده قصه تاکنون چه در تهران و چه خرمشهر به فعالیت های مخفیانه و پخش اعلامیه و حتی درگیری های خیابانی مردم با نیروهای نظامی می گذرد اما یک نکته در این قسمت های پخش شده که ذوق بیننده را کور می کند لوکیشن این درگیری ها و جریانات است.

 عمده این اتفاقات در یک کوچه که همان محل سکونت خانواده فرخ پارساست می افتد و متاسفانه خیابان های آشنای تصاویر مستند به جا مانده از آن دوران بازسازی نشده و حتی به آن اشاره هم نمی شود و انگار خانواده پارسا به هر نقطه ای پا می گذارند همان جا درگیری اتفاق می افتد. این مبهم بودن مکان ها حتی در دیالوگ ها هم نمایان است و به هیچ کدام از وقایع یا مکان های آن روزها که پر تنش ترین ایام انقلاب هم بوده ورود نمی شود.

به همان میزان که خیابان های بزرگ و میادین اصلی شهر که می توانست با جلوه های ویژه وارد داستان شود تبدیل به کوچه های بدون هویت شده، فعالیت های ساواک هم  به دنبال کردن دخترهای دبیرستانی برای گرفتن اعلامیه محدود شده و هیچ اشاره ای به یک پدیده بزرگ همچون مبارزات مردم نمی شود و صرفا در حد چند تعقیب و گریز ابتدایی باقی می ماند. شهرام کامفر هم که یک سرگرد ساواک است صرفا به فکر خارج کردن شمش های طلا از ایران بوده و جالبتر آنکه مامور دست نشانده او در اوج انقلاب به همان کوچه می رود و خانه ای اجاره می کند تا مراقب رفت  و آمدهای خانواده پارسا که یک استوار تبعیدی شهربانی است، باشد!

این تقلیل انگیزه ها و وقایع به معمولی ترین حد ممکن چیزی جز ساده کردن انقلاب نیست و حتی در مراحل بعدی تلویزیون بعد از ورود شبکه های ماهواره ای و ساخت سریال های بالای صد قسمت سعی دارد با ساخت سریال های طولانی توجه مخاطب داخلی را جلب نماید اما توجه به این نکته ضروری است که این سریال ها  عمدتا ضعیف و سطحی هستند و قصه چندان مهمی ندارند و  به لحاظ تولید هم پر هزینه نیستند و آنها اگر بخواهند به سراغ انقلاب ها و تحولات اجتماعی شان بروند با بودجه سنگین، تحقیقات تاریخی مفصل این کار را انجام می دهند و حتی در مواردی با ساخت قهرمان های تخیلی، استعمار را هم توجیه می کنند و هرگز بزرگ ترین انقلاب مردمی در قرن بیستم را با قصه ای ضعیف در یک کوچه نشان نمی دهند!

ویدیو مرتبط :
انتقاد صداوسیما از روزنامه های اصلاح طلب