سرمقاله جهان صنعت/ مقدمه همکاری اقتصادی دوستی با جهان است

جهان صنعت/ « مقدمه همکاری اقتصادی دوستی با جهان است » عنوان نگاه نخست روزنامه جهان صنعت به قلم نادر کریمی جونی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

هم سفر حسن روحانی به فرانسه و ایتالیا و هم سفری که قرار است او در هفته‌های آینده به چند کشور دیگر اروپا انجام دهد، فرصتی مهم را برای اقتصاد و تجارت ایران فراهم آورده است.
در همین روزهای اخیر که مقدمات سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه فراهم می‌شد و حتی وقتی رییس‌جمهور مشغول دیدار با مقامات آن دو کشور بود، جناح مخالف دولت با ارائه مدارک و اسناد عجیب تلاش می‌کرد سفر روحانی را خدمتی بزرگ به فرانسه و ایتالیا قلمداد کند. آماری که در روزنامه‌های مخالف دولت به چاپ رسیده، نشان می‌دهد که این سفرها فقط در خدمت منافع اروپا بود و روحانی و همکارانش تمام توان خود را برای خارج ساختن اقتصاد کشورهای یادشده از ورشکستگی و زوال صرف کرده‌اند. براساس تحلیل این روزنامه‌ها و پشتیبان‌های آنها در مجلس شورای اسلامی و فعالان یقه‌سفید اقتصادی جناح مخالف دولت، همکاری روحانی با کشورهای اروپایی و اسناد همکاری به امضا رسیده در سفرهای اخیر ادامه همان خیانت پیشین دولت تدبیر و امید است و آب به آسیاب دشمن می‌ریزد.
آشکار است که این رویکرد با نظر عموم مردم که خواهان برقراری ارتباط بیشتر با جهان پیشرفته هستند و دنیا را در چند کشور افراطی آسیا یا آمریکای‌لاتین خلاصه نمی‌کنند، تفاوت دارد. این مساله که اقتصاد کشورهای اروپایی اکنون در وضعیت بسامان قرار ندارد و اروپایی‌ها از هر مشتری جدید استقبال فراوانی می‌کنند، نکته‌ای صحیح و واقعیتی انکارناپذیر است. اما در همان حال وضعیت اقتصادی ایران چگونه است؟ عدم نوسازی تجهیزات صنعتی و سخت‌افزار تولید و افزون بر آن دور شدن از دانش فنی روز دنیا در ابعاد گوناگون تولید و خدمات هزینه‌های تمام‌شده تولید کالا در ایران را به شدت غیراقتصادی و گران کرده است و از این بابت کالای تولیدشده در ایران نه فقط هیچ شانسی برای راه یافتن به بازارهای جهان ندارد بلکه در موارد متعددی کیفیت کالای ایرانی به‌گونه‌ای است که فقط تحمیل می‌تواند باعث فروش کالا شود. حتی دستگاه‌های دولتی و عمومی که مجبور به خرید کالای ساخت داخل هستند، در مواردی ترجیح می‌دهند کالای غیرایرانی را انتخاب و استفاده کنند. آیا محدود شدن به چند کشور آسیایی و آمریکای لاتین که در مقاطع زمانی گوناگون با بندبازی میان ایران و قدرت‌های بزرگ هم از ایران سوءاستفاده کرده و هم از قدرت‌های بزرگ کسب منفعت کرده‌اند، گزینه‌های مناسبی برای همکاری‌های بین‌المللی ایران هستند. جالب آن است که همین فعالان اقتصادی یقه‌سفید محافظه‌کاران در موارد متعددی خود به شرکت‌های اروپایی و آمریکا متصل شده و نه فقط رانت گزافی به دست آورده‌اند بلکه برای جامعه فخر فروخته‌اند که سختگیری‌های جهانی را پشت سر گذاشته و از آب‌های گل‌آلود به نفع ملت ماهی گرفته‌اند. نکته خنده‌دار در ادبیات این مخالفان دولت، فحاشی علیه دولتمردان اروپایی و آمریکایی و سرزنش و تحقیر شرکای اروپایی ایران است. چندان مهم نیست که در استراتژی نزدیک شدن ایران به اروپا، اتریش یا سوییس مورد توجه بیشتر قرار گیرد یا فرانسه، آلمان و ایتالیا چراکه در هر صورت روحانی به خاطر آنکه اقتصاد ورشکسته این کشورها را از مرگ حتمی نجات داده، مورد سرزنش قرار می‌گیرد و آن کشورها گرگ‌هایی در لباس میش که هدف نابودی جمهوری اسلامی ایران را در سر می‌پرورانند، توصیف می‌شوند. در این صورت هرگونه نزدیکی به اروپا خیانت و ضربه‌ای جبران‌ناپذیر علیه کشور محسوب خواهد شد.
اما ایرانیان باید یاد بگیرند که اگر قرار است با کشوری همکاری تجاری یا اقتصادی داشته باشند، این همکاری با فحاشی آغاز نمی‌شود. در رفتار عاقلانه اگر قرار است کمکی اعطا شود در وهله نخست کمک‌شونده باید تقاضا کند و کمک‌دهنده باید تقاضای مذکور را بپذیرد. این چرخه البته با روابط دوستانه آغاز می‌شود. راهبردنویسان اقتصاد ایران باید به یاد داشته باشند که ادعای بهره‌برداری سیاسی از همکاری‌های اقتصادی ادعایی نادرست و گمراه‌کننده است که رفتار محمود احمدی‌نژاد و همکارانش به خوبی نادرست بودن آن را نمایان ساخت. وقتی حجم اقتصادی و تجارت ایران حدود 7/0 درصد از اقتصاد دنیاست و جایگاه تهران در تجارت جهان در رتبه‌های آخر و پیش از کشورهایی مانند بنین، مالی و سنگال قرار می‌گیرد، ایران نمی‌تواند کشورهای قدرتمند آمریکایی و اروپایی را با این حجم اقتصادی ناچیز تهدید کند. به اضافه اینکه چنین توان ناچیزی اصولا قادر به تاثیرگذاری اقتصادی بر کشورهای توسعه‌یافته نیست.
به‌ویژه تجربه کشورهایی مانند چین نشان می‌دهد که چهره خصمانه گرفتن و رفتار طلبکارانه با دنیا روش مناسبی برای شروع همکاری با دنیا نیست. حتی اکنون که چین وزن قابل توجهی در اقتصاد جهان دارد بازهم از موضع خصمانه و طلبکارانه با جهان ارتباط برقرار نمی‌کند بلکه رهبران این کشور همواره به یاد دارند که توسعه و رشد اقتصاد کشورمان جز با همکاری‌های نزدیک و دوطرفه با دنیا میسر نمی‌شود و مقدمه ایجاد چنین همکاری‌هایی پدید آوردن درک متقابل و روابط دوستانه با تمام کشورهای جهان است.

منبع: جهان صنعت