عالمی که انسان نام گرفت/ جرعه ذکر - قسمت بیست و هشتم

آخرین خبر/ مهمترین و ضروری ترین علم آن است که برای حیات، نشاط و توانایی انسان، اساسی ترین مطالب را دارا باشد.به همین منظور قصد داریم مطالبی شامل سه بعد انسان شناسی (جسم‌شناسی، ذهن شناسی و روح شناسی)را با زبانی ساده تقدیمتان کنیم. باشد که راه گشا باشد.

لینک قسمت قبل 
لزوم ارتباط با فرشتگان:
قاعده‌ای کلی در عالم وجود دارد که «مقام پایین تابع مقام بالا است». سیر عوالم از علیا به سفلی این چنین است: لاهوت، جبروت، ملکوت، ناسوت. عالم سفلی همیشه تابع عالم علیا است. روح انسان از عوالم بالا است و پس از چند مرحله نزول، با لباس جسم به دنیا آمده است و اکنون که در دنیاست به واسطه‌ی قدرتی که در برقراری ارتباط با عالم بالا دارد، می‌تواند از فرشتگان آنچه را که خیر و هدایتش در آن است بخواهد، چرا که فرشتگان در عالم ملکوت هستند و بر عالم دنیا تسلط دارند.
چگونه با عوالم بالا ارتباط برقرار کنیم؟
زبان عربی کامل‌ترین زبان‌ها است. زبان اهل بیت ، زبان قرآن و زبان فرشتگان، چکیده‌ی این زبان است و بهترین زبان‌ها برای انسان همان زبان قرآن، ادعیه و اذکاری است که از امامان  به دست ما رسیده است.
آدمی می‌تواند به وسیله‌ی این ادعیه و اذکار، با فرشتگان ارتباط برقرار کند و برای خود و دیگران طلب خیر و دفع شر در دنیا و آخرت نماید. چون کارهای عالم ماده از جمله وزیدن باد، نزول باران، رشد گیاهان، رشد علوم و سیر تکوینی عالم به دست فرشتگان می‌باشد.
در مورد دعا آیات و روایات کثیری وجود دارد که به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
حضرت امیرالمؤمنین علی می فرمایند:إدفَعُوا أموَاجَ البَلاءِ بِالدُّعاءِ .
در روایتی از پیامبر عظیم الشأن اسلام  آمده است که: لَا یَرُدُّ القَضَاءَ إلّا الدُّعاءُ .
و همچنین امام صادق می فرمایند: عَلَیکَ بِالدُّعاءِ فَإنَّ فِیهِ‌شَفاءً مِن کُلِّ دَاءٍ .
طبق قانونی که گفته شد انسان به وسیله‌ی دعا با فرشتگان ارتباط برقرار می‌کند. فرشتگان دعای او را به عوالم بالاتر هدایت می‌کنند و آن خواسته در نهایت به اذن خدا تحقق پیدا می‌کند. البته دعای انسان خود ساخته بسیار مؤثرتر واقع می‌شود. انسان خود ساخته یعنی کسی که از عالم ناسوت (سُفلی) عبور کرده و به عوالم بالا سیر کرده است. اینکه گفته می‌شود انسان اشرف مخلوقات است، منظور انسان کامل است که می‌تواند به فرشتگان هم امر کند، البته این مطلب به این معنا نیست که دعای افراد عادی مستجاب نمی‌شود، بلکه هر انسانی با هر مقدار معصیت باز هم وظیفه دعا کردن دارد، چون نفس دعا کردن و لذت ارتباط با خدا، انسان را به مرور از انحرافات نجات می‌بخشد.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ . قرآن سراسر ذکر است و فهم آن مراتب دارد. ظاهر قرآن و آنچه که از ظاهر آن فهمیده می‌شود و همه با آن سر و کار دارند، اصطلاحاً تفسیر نامیده می‌شود. ولی بطن قرآن را که تأویل آن است، فقط امامان معصوم  می‌دانند و بعضی از علماء که از سرچشمه‌ی علم معصومین  نوشیده‌اند. در کلمات نورانی روایات داریم که هر کلمه از کلمات قرآنی 70 بطن و باز هر یک از آن بطون 70 بطن دارد.
یکی از راه‌های ارتباط ملائکه با انسان، استخاره با قرآن است. استخاره در لغت به معنی «طلب فهم خیر» است و معمولاً پس از خواندن ادعیه‌ی مخصوص و تفأل زدن به قرآن و استمداد جستن از آن صورت می‌گیرد. انسانی که با قرآن آشنایی دارد می‌تواند از مفهوم آیه‌ای که در استخاره آمده است بفهمد کاری را که در پیش دارد انجام بدهد یا خیر. در واقع استخاره نوعی مشورت الهی است. حتی بعضی معتقدند که صفحه‌ای از قرآن که با دست استخاره‌کننده باز می‌شود در واقع با دست ملک مخصوص باز شده است و از این طریق انسان را راهنمایی می‌کنند.
استخاره در حقیقت حرکت به فراتر از بعد مکان و زمان است و مشورت با کسانی است که عالم را کاملاً می‌فهمند و حرکت عالم به دست آنهاست. ارتباط با استخاره انسان را بی نیاز از بسیاری از پیشگویی‌ها و بسیاری از شاخه‌های علوم غریبه می‌کند. روش‌های استخاره با قرآن و تسبیح و... در مفاتیح و بعضی از کتب حدیثی شیعه وارد شده است.
برای استخاره اول وضو بسازد و سه بار فاتحة الکتاب و سه بار این دعا را بخواند: الّلهم إنّی توکَّلْتُ عَلیکَ و تَفَأّلْتُ بِکِتَابِک فَأرِنی ما هو المکتوب فی سرِّکَ المکنون فی غَیبِک اللّهمَّ أنتَ الحَق أنزِل عَلَینا الحقَّ بِحَقِّ الحقِّ بِرَحمتکَ یا أرحَمَ الرّاحمینَ - أستخیرُ بکَ یا الله


نواهای آسمانی:
یکی از مقولاتی که در توجه و ارتباط قوی‌تر با عوالم بالا می‌تواند به انسان کمک کند استفاده از اصوات و آواهای معنوی و آسمانی همچون صدای قرآن، اذان و... می‌باشد. لذا در این بخش برآنیم تا با بحثی کوتاه حول همین مبحث، مخاطبین عزیز را ضمن آشنایی اجمالی به بهره گیری از آن ترغیب نمائیم.
مزاج آوای معنوی:
آواهای معنوی دارای مزاجی گرم‌اند و به روح و جسم انسان انرژی و توان می‌بخشند، سلول‌های وجود انسان را با نظام زیست جهان همسان ساخته و به سمت مبدأ آفرینش حرکت می‌دهند. در نتیجه آن‌ها را از انرژی و قوای ویژه‌ای انباشت می‌نمایند.
ادعیه، مناجات‌های شبانگاهی و دعاهای جمعی، آواهایی هستند که تارهای وجود انسان را می‌نوازند، هر کلمه از آن‌ها بخشی از جسم و روان و روح ما را جلا می‌دهد، و بال‌های سنگین و به هم چسبیده‌ی ما را نشاط و سبکی و کم وزنی و بی‌وزنی می‌دهد و ما را به سوی پرواز آماده می‌کنند. راستی تاکنون به صدای دل‌نواز اذان توجه کرده‌اید، هنگام سحرگاهان در دل روستایی آرام در سینه‌ی کوه مردی که نوای الله اکبر را با آهنگی دل‌انگیز از نای به فضای نیلگون آسمان حوالت می‌دهد.
صدای مؤذن وقتی که نام دلربای محمد را به رسالت و نام زیبای علی را به ولایت شهادت می‌دهد و صدای مؤذن مسجدی که به شتاب کردن به سوی نماز و فلاح و رستگاری می‌خواند، به انسان امید می‌دهد که در ورای این ذرات غبار‌‌ و اوج کوهسارها و قله‌ها و در بالای آن سیارات و ستارگان و در عمق آب اقیانوس‌ها و در دل مولکول‌های قطره‌های باران وجودی است که تو را می‌پاید و هر زمان تو را به سوی خود می‌خواند، تو را دوست دارد و آلودگی از تن و روان تو می‌زداید و آنگاه تو برمی‌خیزی و به سوی او رو می‌کنی، دست‌ها و رو از غبار آلودگی‌ها و وابستگی‌ها می‌شویی و بر قامت آمادگی می‌ایستی و آن عظیم و بزرگ را تکریم می‌کنی. الله اکبر، الله اکبر، درست گوش کن به نوای الله اکبر که سر می‌دهی، بله نوای خود می‌بینی که در دل تو بزرگی، امید و گرمی می‌افشاند.
و آنگاه ادامه می‌دهی؛ دعاء و نماز را با نام او شروع می‌کنی، به نام او که رحمت گسترده‌اش همه را دربرگرفته است و به نام او که رحمت ویژه‌اش مشمول حال مؤمنان است، به نام او که پروردگار عالمیان است سپاسگزاری می‌کنم و او را عبادت می‌کنم و از او استعانت می‌جویم تا به راه راستی و درستی‌ام هدایت کند، راه نیکان و سروران، نه راه بدکاران و پلیدان، و نه راه گمراهان. این مفاهیم در قالب کلمات و جملاتی آهنگین و موافق با سرشت و روح انسان طراحی شده است.
هر بار که این کلمات را می‌شنوی روح تو بار می‌گیرد، غذا می‌یابد، فضایی در آسمان زیست برای خود تدارک می‌کنی که ورای فضای زیست کنونی است. سعی کن کلمات خویش را بشنوی، دقت کنی، و لمس کنی و باور کنی و در سلول‌های وجودت جای دهی تا سلول‌ها بار بگیرند و بشکفند و میوه دهند؛ میوه‌ی حیات، میوه‌ی ماندگاری، میوه‌ی جاودانگی. هر چقدر که این واژه‌ها عمیق‌تر بر عمق جان بنشینند و بیشتر جا خوش کنند، تو شکوفاتر می‌شوی و سرود بخت تو نوای خوشی سر می‌دهد و به تمام سختی‌ها و مشکلات جهان ریشخند خواهی زد. به ثروت‌ها از گوشه‌ی چشم می‌نگری که تو ثروتمندترینی. چون ورای وراها از آن توست، تفرج‌گاه توست، لذتکده‌ی وجود توست، این گرمی آنقدر زیاد و زیاد و زیاد است که باری همیشه سلول را پایدار نگاه می‌دارد. گرمی صدای مناجات، گرم ترین غذای هستی است و خدای بزرگ وقتی که صدای مناجات داوود را می‌شنود، حتی به کوه می‌فرماید تو نیز با وی هم زبان شو، و هم آوا به مناجات درآی. یا جِبالُ أوِّ بی مَعَهُ
آری هر چقدر آوای تو حزین‌تر، خضوع تو بیشتر، خلوص تو فزون‌تر، قلب تو نورانی‌تر، زبان تو گویاتر و سلول‌های وجود تو هم‌نواتر باشد، عناصر حیات با تو هم‌صداتر خواهند شد. آنگاه این تو نیستی که خدای را عبادت می‌کنی و استعانت می‌جویی، بلکه این همه‌ی موجوداتند که با تو هم‌آوا شده‌اند و آهنگی سراسری به دعاء و ثناء و درخواست سر داده‌اند. پس این فراخوان بزرگ که در حقیقت پس آهنگ یک صداست، گرم ترین فضاها را پدید می‌آورد و بیشترین توان‌ها و انرژی‌ها را از آسمان فرو می‌کشاند و بیشترین مخلوقات و انسان&zwn

ویدیو مرتبط :
خودخواهی انسان در عالمی به اندازه بی نهایت