«سکوت» دو کارگردان ایرانی در کن 2016

بانی فیلم: چند روز گذشته از سوی دفتر جشنواره کن خبر لذت بخشی به علی عسگری کارگردان خوش اقبال ایرانی که حالا درپاریس زندگی می کند، می رسد. خبری مبنی براینکه آخرین فیلمش  «سکوت» دربخش رسمی مسابقه فیلم های کوتاه انتخاب شده است.

به او می گویم این خبرمهمی است و شیرینی دارد! نمی شود همینطوری ازآن رد شد! قرار می شود همدیگر را ببینیم….

در منطقه نهم پاریس ، در محل رزیدانس سینه فونداسیون، با علی عسگری و خانم فرنوش صمدی که مدت هاست با هم درنوشتن سناریوها یش همکاری می کند، قرار می گذارم. بعد ازدوره کردن انواع و اقسام نوشابه ها، با سایربچه های این گروه سینه فونداسیون آشنا می شویم که هرکدام از کشوری آمده اند و حدود ۵ – ۶ ماهی مهمان این محل هستند و در این فاصله باید سناریوهای بلند خودرا گسترش دهند و زمینه ای برای یافتن تهیه کننده به دست آورند.

با این دو فیلمساز ایرانی سر صحبت خودمانی را باز می کنیم. خانم فرنوش صمدی می گوید که برای اولین با علی عسگری تصمیم گرفته اند فیلم مشترکی را کارگردانی کنند. باهم سناریو را نوشته اند و «سکوت» را در شهر رم ایتالیا، به زبان ایتالیائی، انگلیسی ساخته اند. از فرنوش می خواهم که خودش را معرفی کند:

«من متولد اصفهان هستم اما در آبادان بزرگ شدم. در ایران درس معماری می خواندم اما در کنار آن در انجمن سینمای جوان آبادان از سال ۸۷ – ۸۸ شروع به فعالیت در کار فیلم کوتاه کردم. سپس چند کارگردان ایرانی از جمله کامران شیردل مرا تشویق به این کار کردند. ما با خانواده به تهران رفتیم. در آنجا با چند کارگردان آشنا شدم. می خواستم معماری را رها کنم درسال ۱۳۸۹به ایتالیا رفتم. در دانشگاه هنرهای زیبای رم به تحصیل مشغول شدم. در آنجا با علی عسگری آشنا شدم و سپس شروع به همکاری برای نوشتن سناریوهای چند فیلم کردیم.

 ایده فیلم «بیشتر از دوساعت» در سال ۲۰۱۱ به ذهنم آمد وباهم این فیلمنامه را نوشتیم که در مسابقه جشنواره کن پذیرفته شد. بعدا فیلم «بچه» را نوشتیم که در جشنواره ونیز پذیرفته شد… آخرین همکاری ما همین «سکوت» است که این بار با هم کارگردانی کردیم. ایده های سناریوها از اطرافمان گرفته می شود. با هم مشورت می کنیم، کلنجار می رویم و داستان را پیش می بریم.»
از علی عسگری می پرسم، چطوریک فیلم را دو فیلمساز می توانند کارگردانی کنند؟ آیا مشکلی پیش نمی آید؟ البته برادران کارگردان زیاد داریم که با هم فیلم می سازند!

او می گوید : «ما مدت هاست همدیگررا می شناسیم واین کمک می کرد که شناخت خوبی از همدیگر داشته باشیم. البته برخی اوقات سر صحنه شک هائی به وجود می آید که حرف ونظر کدام یک از ما درست تر و بهتر است. در اینجاست که منتظریم که یک نفر تو را تائید کند یا رد کند، و در اینجا آن یک نفر دیگر خود ما بودیم. ما صحبت هایمان را قبل از رفتن سر صحنه کرده بودیم وبه نتیجه رسیده بودیم . موضوع این فیلم راجع به عدم ارتباط بین افراد و با زبانهای مختلف است و ما خودمان خارجی بودیم واین را خوب حس میکردیم. همین حس وحال، در فیلم القا شده است.

در دو کلمه می توانم بگویم که داستان فیلم مربوط به رابطه یک دخترکوچک با مادرش است که به بیمارستانی می روند تا دختربرای مادر حرف های پزشک را ترجمه کند. چون مادر به زبان ایتالیائی وارد نیست. در میان گفتگوها، دختر متوجه رازی درباره مشکل بیماری مادرش می شود، اما این قسمت را برای وی ترجمه نمی کند و از سالن مطلب دکتر بیرون می رود و… درواقع سکوت اختیارمی کند. داستان ادامه دارد…»

روبه سوی فرنوش صمدی می کنم که دارد با دقت به حرف های علی عسگری گوش می دهد. از او می پرسم حالا به عنوان کارگرانی که فیلمش به مسابقه جشنواره کن رفته چه حسی دارد؟

می گوید: «طبیعتا بسیار خوشحالم .وقتی آدم به عنوان سناریست فیلمش به جشنواره ای می رود، چندان دیده نمی شود، گوئی پدر یک فیلم کارگردان است و مادر آن، سناریست؛ پدرها دیده می شوند… من دوست دارم به عنوان کارگردان فیلم بسازم و این اتفاق که با علی این فیلم را کارگردانی کردیم  کارخوبی است.

خیلی خوشحالم. صحنه ها را باهم ساختیم، تصمیم گیری ها با هم بود. حتی صحنه ها را باهم بازی کردیم و کلا همکاری خوبی بود… کار دو نفری نتیجه خوبی داده است… این را هم اضافه کنم که در اینجا مایلم از آقای امیرنادری تشکر کنم، وی خیلی مرا تشویق کرد و وقتی سوژه این فیلم را در ایتالیا برایش تعریف کرده بودم، به من انرژی داد…».

فیلم «سکوت» جزو ۹ فیلمی است که در مسابقه کن است و کاندیدای نخل طلا در رشته خود است.

مدتی پیش که علی عسگری فیلم را نشانم داده بود، بسیار از آن خوشم آمده بود، ظرافت های میزانس، هوشیاری در پرداخت داستان و دیالوگ ها و… همه موید آن است، که وی همچنان خوش می درخشد و باید به دوسازنده این فیلم واقعا تبریک گفت.

ویدیو مرتبط :
گله آقای کارگردان از سکوت سینماگران