نقدی بر فیلم سینمایی «خشم و هیاهو»

میزان/ "خشم و هیاهو" به کارگردانی "هومن سیدی" یکی از آثاری بود که در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر به نمایش در آمد که در ادامه نقدی به امیررضا نوری پرتو که در مجله فیلم نگار منتشر شده را می خوانید:
در "خشم و هیاهو" هومن سیدی در پی یکی از جنجالی ترین رخ دادهای جنایی در دهه گذشته رفته و با اندکی تغییر در جزئیات، آن ماجرا را مو به مو باسازی کرده است با اینکه کارگردانی فیلم، فیلمبرداریش و حتی بازی ها از نکته های قابل قبول چهارمین اثر سینمایی سیدی به شمار می آیند، اما این فیلمنامه نویس ،کارگردان و بازیگر جوان و خوش فکر سینمای ایران در پرورش ایده اقتباسی اش کوششی چندان برای دراماتیک کردن خمیر مایه داستانی اش نکرده است .
اینکه به شیوه الگوی جهانی برخواسته از درام فیلم "راشومون" در بخشی از فیلمنامه روایت خسرو از ماجرای آشنایی اش با حنا تا ماجرای کشته شدن همسر خسرو به دست حنا را مرور می کنیم و سپس روایت حنا را که در خیلی از جزئیات متفاوت از روایت خسرو است می شنویم بر پایه مفهوم های تماتیک حقیقت و تردید در ذات واقعیت قابل توجیح هستند، اما لزومی ندارد که سبب نمایشی تر شدن هر چه بیشتر فیلمنامه ای شوند که عنصر کشمکش دراماتیک و پیش برنده در آن چندان به چشم نمی آید در ادامه نیز روند دادگاه که به اعدام حنا می انجامد تنها و تنها به لحن ژورنالیستی فیلمنامه و البته دیدگاه فیلمنامه نویس در مفهوم عدالت که می کوشد آن را پشت جبهه گیری بی طرفانه پنهان کند بیش از پیش دامن می زند.



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: میزان