دغدغه های سیدالشهدا(ع) همچنان روی زمین مانده است

گریه بر امام حسین و مصیبت های سیدالشهدا(ع) بسیار ارزشمند است و ممکن است گریه یک عزادار در مظلومیت امام حسین(ع) حاجت های او را برآورده کند و مریضش را هم شفا دهد ولی واقعیت این است که دغدغه های امام حسین(ع) همچنان روی زمین مانده است.
قرار بود فقط یک مصاحبه با حجت الاسلام علی سرلک کارشناس مذهبی و عضو هیات علمی دانشگاه هنر در این زمینه داشته باشیم و بررسی کنیم که چرا هر سال با شوری مضاعف، خیمه عزای سیدالشهدا(ع) را برپا می کنیم ولی هنوز رنگ و بوی حسینی در سبک زندگی و اخلاق مان نهادینه نشده و بهتر بگوییم چرا در جامعه ما جای خالی پیام های عاشورایی هر روز بیشتر حس می شود.
گرچه در این دو ماه عزا ، برخی شب ها به هیات ها می رویم و افتخار می کنیم به احترام عزای حسینی پیراهن های مشکی را از تن بیرون نمی آوریم ولی روزها که مشغول کسب و کار می شویم، دیگر خبری از هدف های حسینی نیست. زود عصبانی می شویم، به حق خود قانع نیستیم، احترام یکدیگر را نگه نمی داریم، تنگ نظر می شویم و خلاصه معنای ایثار و از خودگذشتگی در زندگی مان رنگ می بازد.

* چرا با شعله ور شدن هر ساله شور حسینی، سبک زندگی مان رنگ و بوی حسینی ندارد؟
* سرلک: به طور طبیعی انسان ها تابع تمایلات خود هستند. مسیر گرایش های عاطفی و کشش های درونی ما در دو راهی ها نیز با این تمایلات راه خود را پیدا می کند و آن مقدار از آگاهی های ما این فهم و وزن را ندارد.
مهمترین اتفاق در برنامه های عاشورایی و مراسم حسینی، مهندسی تمایلات است تا هندسه کشش ما دوباره به سمت جریان حقیقت جهان برداشته شود و لذا شور حسینی را هیچوقت نباید دست کم گرفت.
عزاداری های حسینی به طور قطع تاثیرگذار و اثربخش است ولی همانگونه که دغدغه و نگرانی سیدالشهدا(ع) در این زمینه بوده، باید ببینیم چگونه می توان این جریان را ارتقاء داده و به ظرفیت های نامکشوف برسانیم و به تعبیر روایات اهل بیت(ع) این حرارت بی پایان را چگونه به برکات بیشتر تبدیل کنیم.
عزاداری های ما از دو جنبه قابل بررسی است. یکی جنبه فردی، یعنی شور حسینی و عزاداری های ما بزرگترین دستمایه مراقبت حدود الهی در رفتار فردی و در انجام تعهدات دینی و همچنین رعایت حلال و حرام الهی و در ساحت تکالیف فردی ماست.
اما جنبه دیگر عزاداری موضوع نظام سازی است. یعنی رسیدن به تناسب های اجتماعی و ساز و کارهایی که شایستگی این را داشته باشد تا طی جریانی، نگاه ربانی را در خود شاهد باشد اما متاسفانه وضع کنونی جامعه در راستای دغدغه های عبادی و به ثمر رساندن زحمات اولیای خدا نیست.
وضع کنونی جامعه چرخه ای معیوب است که بزرگترین انگیزه های فردی و انقلابی نیز در آن ممکن است به اتفاق های ناهنجار و پدیده های نامبارکی همانند اختلاس، تبانی، پرخاشگری و دروغ گویی تبدیل شود.

* وظیفه ما به عنوان یک عزادار حسینی در این زمینه چیست؟
* سرلک: چاره کار اصلاح وضع موجود و حساسیت به موقع و جدی مردم به شعائر دینی است.
وضعیت کنونی جامعه متاسفانه بگونه ای شکل گرفته که بسیاری از مردم به سمت مسایل مادی و غیرالهی سوق داده می شوند ، به همین دلیل شاهد ناهنجاری ها و منکرهای زیاد از جمله وقت کشی ها، حق کشی ها ، نارضایتی ها و پدیده های شوم دیگر در جامعه هستیم.
بزرگترین کار در این زمینه باید از سوی اندیشمندان دلسوز و حساس نسبت به اهداف امام حسین (ع) صورت گیرد آنان باید در راستای مدل نظام سازی فعالیت کنند که رهبر معظم انقلاب نیز بر آن تاکید دارند ،تاکنون در این زمینه غفلت شده است.
ممکن است تصمیم های بسیار خوبی توسط افراد مومن در جامعه گرفته شود ولی به دلایل مختلف در مرحله اجرا نتیجه عکس دهد و لذا باید برخی بخش ها در جامعه اصلاح شود تا نتایج تصمیم گیری ها نیز خوب جواب دهد، در شبکه آبرسانی پوسیده هرچقدر هم آب گوارا جاری کنید، خروجی آن زلال نخواهد بود.
نتایج عزاداری ها و شور و شعور محرم و صفر باید در زندگی تک تک مردم نمودی عینی بیابد و عزاداران و ارادتمندان به خاندان اباعبدالله الحسین (ع) خود را موظف به رعایت توصیه های آن شهید بزرگوار بدانند و اگر در این بین بخشی از جامعه نیز دچار لغزش و خطاهای اقتصادی و فساد شوند، نباید در اصل حرکت اصلاحی مردم و مسوولان مومن خللی ایجاد کند.
در این بین افراد فرهیخته که هیچ دلبستگی و کرنشی در مقابل دنیای مادی ندارند، می توانند با برنامه ریزی درازمدت فضیلت هایی همچون انصاف، درست کاری، ایثار، از خود گذشتگی و ده ها فضیلت دیگر را ترویج داده و آنها را در جامعه نهادینه کنند.

* جایگاه شعارهای حسینی در جامعه کجاست؟
* سرلک: شعار «هیهات منا الذله» امام حسین(ع) را می توان به عنوان یکی از مهمترین معیارها در جامعه اسلامی محک زد. یعنی بر اساس این شعار باید از ذلت نفس و ذلت استکبار بیرونی در محیط فردی پرهیز کرد و به تقویت اراده پرداخت ولی زمانی که در مناسبات اجتماعی و نظام های اجرایی قرار می گیریم، با مشکلات و جرائمی مانند تفاخر، تکاثر، تبانی، ارتشا، احتکار، ضعیف کشی و مانند آن برخورد می کنیم.
به قول شاعر «اول ای جان دفع شر موش کن، بعد از آن در جمع گندم کوش کن» زمانی که انقلابی ترین افراد در چرخه های معیوب و ویرانگر قرار می گیرند، در صورتی می توانند انقلابی بمانند و در برابر نظام های غلط کم نیاورده و از آرمان هایشان دست نکشند که روحی بسیار قوی داشته باشند.
به اعتقاد بنده این مساله را می توان گردنه ای بزرگ برای نظام دانست و در این بین روسای جمهوری می توانند در طراحی نظام های اجرایی که با آرمان های حسینی و آرمان های مهدوی تناسب داشته باشد، نقش بسیار مهمی دارند.
البته همه کسانی که پای پرچم امام حسین(ع) سینه می زنند، هیچگاه نمی توانند بی تفاوت باشند و باید پای اصلاح این مساله بایستند. یعنی حتی یک بازاری که مراسم عزاداری برپا می کند، باید برای اصلاح نظام بازار از نهادهای مربوطه مطالبه کند که تا چه اندازه دغدغه آرمان های حسینی را دارند.
یک بازاری که زیر خیمه امام حسین(ع) عزاداری می کند، نباید به نذری دادن و هیات گرفتن اکتفا کند و در شبکه ای از روابط اقتصادی قرار گیرد که پول مشکوک از نظر حلال و حرام بودن به منزل خود ببرد و این مساله، همان موضوعی است که سیدالشهدا(ع) در روز عاشورا فرمود شکم هایی که از حرام پرشده، گوش شنیدن سخنان آن حضرت را ندارد.
بنابر این هیچ انسان عزاداری نمی تواند بر سر سفره امام حسین(ع) گریه کند ولی نسبت به حلال بودن لقمه خود نگران نباشد و کسی نمی تواند بگوید «من مسوول محدوده خودم هستم».
گریه بر امام حسین(ع) و مصیبت های سیدالشهدا بسیار ارزشمند است و ممکن است گریه در مجلس امام حسین(ع) حاجت یک نفر را برآورده کند و مشکل شخصی را نیز حل کند و فرزندش نیز شفا بگیرد ولی دغدغه های امام حسین(ع) همچنان روی زمین مانده است.
گاهی برای برطرف کردن این دغدغه باید از مال و آبروی خود بگذریم و محرومیت هم بکشیم. در زیارت وارث می خوانیم که اصحاب امام حسین(ع) هر چه داشتند، فدا کردند و حتی خون خود را به صحنه مبارزه آوردند.
در این دوران ممکن است برخی افراد مانند عبیدالله حر جعفی باشند که فقط حاضرند شمشیر و اسب خود را برای مبارزه با ظلم یزیدی تقدیم امام حسین(ع) کنند و امروز فقط با مال و ثروت، امام زمان خود را یاری کنند در حالی که سیدالشهدا(ع) به عبیدالله حر جعفی فرمود اشتباه می کند. چون انتخابش باید همه جانبه باشد و اگر با همه وجود، حسین(ع) را انتخاب نکرده گویا هیچ چیزی را انتخاب نکرده است.
اکنون دوره ای است که انقلاب را دیده ایم و رهبری بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را به عنوان ولی فقیه تجربه کرده و با زعامت رهبر معظم انقلاب آشنا شده ایم و لذا نمی توان به کم اکتفا کرد بلکه اهل تفکر و نخبگان جامعه باید با امیدواری، جامعه را از منکرات دور کنند وگرنه امام حسین(ع) و امام زمان(عج) با اینگونه عزاداری ها همچنان تنها خواهند ماند و به هرحال حق ما بعد از تقدیم 300 هزار شهید و شهدای گمنام این نیست که به توسل و اشکی مختصر اکتفا کنیم.
فراهنگ**1003** 1568

انتهای پیام /*

ویدیو مرتبط :
دغدغه های رسول خادم،۱۵ ماه مانده به المپیک