وضعیت تماشاخانه‌های خصوصی، از بی حرمتی در فاطمیه تا نابسمانی صنفی

خبرگزاری تسنیم_ محراب محمدزاده

فرار از مالیات و و اقدامات تجاری در پوشش تماشاخانه خصوصی.

اجرای اثر نمایشی فقط با پول، کیفیت و هویت فرد اجرا کننده نمایش اهمیتی ندارد.

ایام فاطمیه هم باید باید اجرا برویم، مهم نیست به حرمت شهادت حضرت فاطمه‌(س) تمامی سالن‌ها تعطیل است، چون ما سالن خصوصی هستیم.

پول بدهید هر کاری می خواهید انجام دهید.

اگر فروش نمایش خوب باشد باید به غیر از اجاره روزانه پول بدهید.

درصد همان 30 به 70 است اما 30 درصد فروش بلیت‌ها که به تماشاخانه اختصاص دارد، نباید از 500 هزار تومان به‌ازای هر اجرا کمتر باشد.

اگر سی درصد بلیت ‌فروشی از این مبلغ بیشتر باشد، تماشاخانه ما‌به‌التفاوت آن را دریافت می‌کند اما اگر درصد کمتر باشد و یا به همان میزان باشد گروه تئاتری موظف است کف فروش را پرداخت کند.

سهم تماشاخانه نباید از 200 هزار تومان در هر نوبت اجرا کمتر باشد.

اگر تئاتری که گروه اجرا می‌کنند، با شخصیت سالن و نوع نمایشی که گروه ... در این سالن پیش می‌برد، هماهنگ باشد، از آن گروه نمایشی، درصد می‌گیریم.

دریافت کف فروش و درصد به‌صورت همزمان که اگر درصد تماشاخانه بیشتر از کف فروش بود، درصد را در نظر می‌گیرند اما اگر کمتر بود، کف فروش را دریافت می‌کنند، ظلم به اهالی تئاتر است.

تمام درصدهایی که گرفته می‌شود به جز پول اجاره سالن ها برای هر شب است که حتی ایام تعطیل را برخی سالن ها حساب می کنند.

***

جملاتی که در بالا آمد صحبت‌هایی است که این روزها در میان هنرمندان در رابطه با تماشاخانه‌های خصوصی شنیده می‌شود، صحبت‌هایی که نشان‌گر عدم رضایت آن‌ها از این وضعیت است. تماشاخانه‌هایی که گویا قوانین خاص خودشان را دارند و به هیچ نهادی اجازه دخالت در کارشان را نمی‌دهد تا جایی که حتی در ایام فاطمیه می‌خواهند نمایش کمدی روی صحنه ببرند که البته هم چون دیگر اتفاقات تئاتر این خود هنرمندان معتقد و آگاه هستند که نمی‌گذارند بی‌تدبیر آگاهانه یا غیر آگاهانه افراد افکار عمومی را جریحه دار کند و تصویر تئاتر در میان مردم را مخدوش سازد.

تماشاخانه‌های خصوصی این روزها محل آمد و شد بسیاری از هنرمندان و مخاطبان تئاتر است،‌ تماشاخانه‌هایی که تصور اولیه آن با آنچه خواهیم دید بسیار تفاوت دارد. این تماشاخانه‌ها، گاهی تا 4 اجرا در روز را نیز پشتیبانی می‌کنند. برخی هنرمندان نسبت به این سالن‌ها انتقاداتی دارند و در عین حال باز هم در این سالن‌ها اجرا می‌روند و برخی نیز به کل عطایش را به لقایش می‌بخشند.

کهبد تاراج یکی از هنرمندان منتقد است که چندی پیش در رابطه با وضعیت سالن‌های خصوصی گفته‌ بود:«متأسفانه به‌دلیل نبود نظارت، شرایط امروز همچون دلالی در ورزش شده است. تماشاخانه‌ها روی تک‌تک بلیت‌های سالن حساب باز می‌کنند و از گروه‌ها هم درخواست پول دارند در حالی که هنرمندی چون من اگر پولی برای پرداخت داشت به سالن خصوصی تماشاخانه بسنده نمی‌کرد»

از سوی دیگر کوروش نریمانی در مصاحبه‌ای گفته بود:«سالن‌های خصوصی حضور بازیگر چهره را شرط اعطای سالن‌ گذاشته‌اند.» این‌ها همه در حالی است که اغلب هنرمندان معتقد هستند وجود تماشاخانه‌های خصوصی اتفاق خوشایندی است، اما اگر قرار باشد این سالن‌ها بدون نظارت به کار خود ادامه دهند آینده خوبی برای تئاتر متصور نیست.

اتفاقات تماشاخانه‌های خصوصی که تقریبا از چهار سال پیش خیلی جدی‌تر آغاز شد امروز به مرحله‌ای رسیده که برخی از این سالن‌ها پایبند قوانین عمومی نیز هستند و برای رسیدن به مقصود خود هنرمندان را نیز تهدید می‌کنند. در این میان اما جلسه‌های سال گذشته مدیر مرکز هنرهای نمایشی برای نظا‌م‌مند کردن اتفاقات این تماشاخانه‌ها تا حدودی حساسیت‌ها را کاهش داد، اما با بروز اتفاقات اسفند ماه اخیر و اقدام ناخوشایند یکی از تماشاخانه‌های زیر مجموعه سازمان میراث فرهنگی کمی مسئله را پیچیده‌تر کرده است. در جلسه شفیعی با مدیران تماشاخانه‌های خصوصی قرار شد که تماشاخانه‌ها درای صنف شوند، هرچند که تئاتر ایران از وضعیت صنفی دل خوشی ندارد اما می‌تواند امیدوار بود که هر با اتفاق هر فرد نابالغ و گریزان از قانونی به سمت مدیریت یک تماشاخانه منصوب نشود و نظارتی بر عملکرد این تماشاخانه‌ها باشد.

آنچه مسلم است تماشاخانه‌های خصوصی برای ارتقا و ترویج تئاتر میان مردم بسیار ضروری و لازم هستند، مانند سینماهایی که در این عرصه موفق بوده‌اند، اما مسئله پایبندی به قانون و احترام به اعتقادات و شأن عمومی مردم نیز مسئله مهم دیگری است که باید انتظار داشت هم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر آن توجه کند و هم مدیران این تماشاخانه‌ها رعایت آن را بر خود واجب بدانند و سعی در تخطی از قانون و احترام به مردم نکنند.

انتهای پیام/