کفش هایی زیبا که برای راه نرفتن ساخته اند!

تابناک با تو/ به فروشگاهی رفته بودم که کفش بخرم. قبل از من خانمی حضور داشت و فروشنده هم چون پروانه دور او می چرخید تا هر طور شده، اجازه ندهد دست خالی برود.
سرانجام از بین تعداد زیادی کفش عرضه شده، خانم یکی را انتخاب کرد و پوشید و با آن قدم زد. فروشنده در حالی که آهسته با او همگام شده بود، پرسید: چطوره خانم؟
خانم با اندکی تردید پاسخ داد: خوبه، اما باهاش سخته راه برم.
فروشنده با شنیدن این جمله در حالی که لبخند پیروزمندانه ای بر لب داشت، جلو رفت. گفت: این قبول، اما در عوض یادت نره خانم که این کفش تریپ داره!
او هم بدون معطلی اعلام رضایت کرد و گفت: خوبه، می برم.
چنان گیج و مبهوت شده بودم که به کل فراموش کردم چرا پای به این مغازه گذاشته ام.
انتخاب کفش مناسب، به عنوان پای افزار، نقش بسیار اساسی در مراقبت از مفاصل پا هنگام راه رفتن دارد.

کفش های موجود در بازار را می توان در سه گروه کلی قرار داد؛

١ - کفش های ورزشی

متناسب با رشته های مختلف ورزشی، کفش متناسب با آن را می توان یافت.
روشن است اگر به رشته ی خاصی از ورزش علاقه مندیم، باید حتما کفش متناسب با آن رشته را انتخاب کرد تا ورزش بتواند سلامت ما را بیمه کند. در غیر این صورت، ما تنها با این کار سرعت تخریب مفاصلمان را افزایش داده ایم.

با اینکه تکنولوژی در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته، هنوز تمام کفش های ورزشی بند دار است!

چرا؟

تا با محکم بستن بند، کفش کاملا و محکم به پا بچسبد و در نتیجه هنگام ورزش، توان و انرژی همه ی عضلات، صرف حرکات ورزشی شود.

شما می دانید هر کفشی پس از مدتی جا باز می کند و به اصطلاح گشاد می شود.
واضح است در این حالت بند کفش به کمک می آید و با محکم بستن آن، کفش کاملا به پای ما می چسبد و لق نمی خورد.
در صورتی که بند کفش را محکم نبسته باشیم، بخشی از انرژی موجود در عضلات کف پا صرف نگه داشتن پا در کفش می شود و بنابراین علاوه بر کاهش کارایی، خستگی زودرس نیز به سراغمان خواهد آمد.

باید بدانیم تخت این کفش ها باید انعطاف پذیری لازم را داشته باشد تا بتواند بخشی از ضربه ای را که از زمین به پا وارد می شود، خنثی کند.

ثابت شده که بسته به سرعت راه رفتن، سه تا پنج برابر وزن بدن با هر گام، از زمین به بدن ضربه می زند.
فرض کنید شخصی هفتاد کیلوگرم وزن دارد. در بهترین حالت، با هر قدم، چیزی حدود دویست کیلوگرم از زمین به پای او فشار می آورد و حال اگر این مقدار را در تعداد قدم ها در طول روز، هفته، ماه و سال ضرب کنیم، متوجه می شویم که تحمل بدن ما در قبال رفتار ما چقدر زیاد است.

اما اگر شما کفش مناسب بپوشید، بین 30 تا 40 درصد ضربه ی وارد شده را خنثی می کند.

حال یک بار دیگر با محاسبه و ضرب و جمع، ارقام را مقایسه کنیم. متوجه می شویم که چقدر در حفظ سلامتی بدن خود کوتاهی می کنیم.

اما انعطاف پذیری تخت کفش بر حسب مرغوبیت آن، برای مدت معینی تعریف شده و بعد از آن، حتی اگر ظاهر کفش سالم باشد، شما حق پوشیدن آن را ندارید.

در سال های اخیر در غرب، برای تخت کفش های کار و ورزشی به ویژه کفش کوه، تاریخ مصرف معین می کنند.

چنانچه کفشی در فروشگاه تا زمان پایان تاریخ مصرف به فروش نرود، فروشنده حق فروش آن را ندارد. اینجاست که بعضی از تاجران محترم ما که تنها و تنها به سود مادی فکر می کنند، آن ها را با قیمت بسیار اندک می خرند و چون ظاهر آن هم کاملا نوست، به قیمت بالا و با منت 30 در صد تخفیف، به مردم ناآگاه ما می فروشند.

به همین دلیل پایان انعطاف پذیری آن، پایان عمر کفش خواهد بود، حتی اگر ظاهر آن سالم باشد.
نیازی به گفتن نیست که جالب ترین شغل، وجود مغازه های تعمیر کفش در کشور ماست، چرا که کفش در صورت خراب شدن به زبان بی زبانی می گوید:
ای صاحب و ای سرور من! باید مرا از خدمت مرخص کنی چون از این پس نمی توانم همراه خوبی برایت باشم و اگر بیش از این مرا به کار بگیری، به تو آسیب خواهم زد و شرمنده ات خواهم شد.
البته همه ی این مشکلات به محدودیت های مالی مربوط نیست، بلکه متأسفانه به آموزش غلط و به طور کلی فقر فرهنگی ما مربوط است.

مثال؛

به دلیل درد پا به پزشک مراجعه می کنیم و او ضمن معاینه، توصیه می کند که کفشی مناسب با قیمتی مثلا دویست هزار تومان یا بیشتر بخریم تا بیش از این پای ما آسیب نبیند.

اما ما بدون معطلی، از بی پولی می نالیم که توان خرید این کفش ها را نداریم. در ادامه ی درمان، دکتر برای ما M.R.I می نویسد تا بتواند بهتر میزان آسیب را بررسی کند،
با اینکه هزینه ی انجام آن حدود دویست هزار تومان یا بیشتر است فورا از دکتر می پرسیم: ببخشید دکتر، رادیولوژی خوب کجاست؟

درست است که بیشتر ما، گرفتار محدودیت ها و مشکلات مالی هستیم، اما مهم تر از آن، به ما آموزش فرهنگی مبنی بر اولویت بندی هزینه ها را نداده اند.
به همین دلیل، پول برای انجام M.R.I داریم، ولی در همان زمان پول برای خرید کفش مناسب که سلامت ما را تضمین می کند نداریم.

٢ - کفش های فانتزی

از اسم آن پیداست که این کفش ها برای راه نرفتن ساخته و تولید شده است. متأسفانه امروزه حجم زیادی از کفش های موجود در ویترین فروشگاه های کفش را این گروه تشکیل می دهد که شامل:
الف. کفش های پاشنه بلند بیش از ۴ سانتی متر،
ب. کفش های جلو باریک،
پ. کفش های با تخت بسیار نازک،
ت. کفش هایی که روی آن خیلی کوتاه است و بخش زیادی از پا بیرون است،
ث. اکثر کفش های پشت باز به جز صندل که به نام کفش تابستانه معروف است،
ج. کفش هایی که سطح اتکای آن نسبت به کف پا باریکتر است،
چ. تمامی کفش هایی که به نام صندل یا دمپایی می شناسیم.

اگر برای راه رفتن یا استفاده در محیط کار، یکی از کفش های بالا را انتخاب کنیم، حاصلی جز آسیب به پا نخواهد داشت.
متأسفانه بدن مدت ها این فشار را تحمل می کند و زمانی درد، خود را نشان خواهد داد که باور آن برای بسیاری از ما راحت نخواهد بود، زیرا می گوییم: من از این کفش مدت هاست که استفاده می کنم و با آن راحتم.

٣- کفش کار

منظور از کار در اینجا کارهای اداری، دانشجویی و دانش آموزی و به طور خلاصه، کارهای روزانه است که در روز بیش از ٧ تا ٨ ساعت می پوشیم. در یک تعریف کلی، کفش کار باید چنین ویژگی هایی داشته باشد؛

الف) چهارچوب و اسکلت آن باید شبیه کفش های ورزشی باشد.
ب) ظاهر آن به کفش های فانتزی نزدیک باشد.

به عبارت دیگر، کفشی که ما در اغلب ساعات روز در محیط کار و یا هنگام خرید باید بپوشیم، دو خصوصیت زیر را باید داشته باشد:

الف) بنددار باشد به طوری که با بستن بند آن، هنگام رفتن امکان لغزش پا در کفش نباشد.

لغزش پا در کفش هنگام راه رفتن دو نتیجه را در بر دارد؛
کوتاه مدت
خستگی زودرس

دراز مدت

آسیب رسیدن به استخوان های کف پا و انحنای غیرطبیعی انگشتان.

ب) پاشنه ی کفش انعطاف پذیر باشد.

انعطاف پذیر بودن پاشنه ی کفش، دقیقا شبیه وسیله ای به نام کمک در موتور سیکلت یا ماشین است.

همان طور که نقش کمک در آنها، جلوگیری از انتقال ضربه به سرنشین است، پاشنه ى انعطاف پذیر کفش نیز بخش زیادی از فشار وارده از زمین به بدن را خنثی می کند.

با این توضیحات، واضح است که چرا حجم زیادی از کفش های موجود در ویترین فروشگاه ها را کفش های فانتزی تشکیل می دهد؟

اگر آگاهی ما در مورد کفش در زمان خرید کافی باشد، خودبه خود، تولید کنندگان و نیز فروشندگان کفش را به سمت عرضه ی کفش هایی سوق می دهیم که در حفظ سلامت ما می تواند نقش مهمی داشته باشد.

مردم ما به دلیل نبود آموزش کافی، در زمان خرید تنها به
√ ظاهر کفش،
√ اندازه کفش،
فکر می کنند. بدیهی است که سازندگان کفش، هم بر همین اساس و برای سود بیشتر، عمدتا روی ظاهر کفش سرمایه گذاری می کنند و کاری به باطن کفش که سلامت مصرف کننده در گرو آن است، ندارند.

تنها راه تغییر عرضه ی کفش، به سوی تولید کفش های مناسب، آگاه شدن مردم نسبت به خصوصیات کفش سالم و مناسب است. در این صورت تولید کنندگان هم مجبور به تغییر خط تولید می شوند.

نکته ی مهم

به تازگی بخشی از تولید و عرضه ی کفش، به کفش هایی اختصاص یافته که ظاهر آن ها تمام ویژگی های کفش مناسب را دارد، ولی متأسفانه به دلیل استفاده از مواد نامرغوب، پاشنه ی آن ها، انعطاف پذیری لازم را ندارد و می تواند موجب بروز آسیب به پا شود.

کلام آخر

تنها مصرف کنندگان هستند که بیشترین آسیب را می بینند و در عین حال، بی گناه ترین افراد هم هستند. نه تنها از سازمانی به نام حمایت از مصرف کننده خبری نیست، بلکه آموزش و افزایش آگاهی مردم هم وجود ندارد. ما به دلیل ناآگاهی از عوارض کفش هایی که می خریم، مشتاق به انتخاب کفش های مجلسی و خشک و خشن هستیم در حالی که می بینیم، مسئولان و مدیران چون اوباما، وقتی برای خرید یا تفریح و یا ... می روند در انتخاب کفش دقت نظر دارند. برای نمونه عکس هایی از این دست می آوریم.


منبع: تابناک با تو