سینمای ایران با توبه نصوح آغاز نمی شود

وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - نفی و انکار سینمای پیش از انقلاب توسط مجید مجیدی و دفاع رندانه و جانانه جمشید مشایخی از دستاورد گذشتگان مثل بمب در فضای مجازی منفجر شد و صدای آن به گوش خیلی ها رسید. بدون شک تعداد کسانی که از سخنانِ جناب مشایخی سرِ ذوق آمده اند به مراتب بیشتر از کسانی است که حرف های آقای مجیدی را پسندیده اند. علت هم دارد.

آقای مجیدی در این مقام- یعنی نفی و انکارِ بی چون و چرای گذشته- نماینده تریبون ها و قرائت های رسمی است و جناب مشایخی توده های مردم را نمایندگی می کند. در این یادداشت کوتاه نمی خواهم ادعای آقای مجیدی را رد کنم. البته رد ادعای ایشان چندان کار دشواری هم نیست. به قول علما تصور آن موجب تصدیق است.

کافی است کسی اندک آشنایی ای با تاریخ سینمای این سرزمین داشته باشد تا بداند پیش از آقای مجیدی و دوستانش نیز لیل و نهاری بوده است و تاریخ سینمای این سرزمین با توبه نصوح و بایکوت آغاز نشده و هنوز هم پر طرفدار ترین فیلم به شهادت مخاطبان فیلمی است که تاریخ آن به پیش از بهمن ۵۷ برمی گردد و هنوز هم درخشان ترین فیلم این سرزمین به شهادت منتقدان بازهم به قبل از انقلاب برمی گردد. البته این حرف ها به معنای نفی ارزش های انقلاب نیست و اصلا تا جایی که حافظه ما یاری می کند مردم برای برپایی عدالت و تحقق استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی نظام شاهنشاهی را ساقط کردند و نه برای برپا ساختن سینمایِ موردِ نظرِ آقای مجیدی. و بازهم تا جایی که حافظه فردی و جمعی ما یاری می کند بنیانگذار جمهوری اسلامی فقط یک بار از یک فیلم سینمایی به تعریف و تمجید پرداختند که آن هم از قضا سال ساختش به یک دهه پیش از انقلاب برمی گردد.

گفتم که دعوی آقای مجیدی بی پایه و اساس تر از این حرف هاست که بخواهیم برای بطلان آن وقت صرف کنیم اما چیزی که می خواهم بگویم به نتایج و توابع حرف های ایشان برمی گردد. در همین فضای مجازی که هنوز هم بعضی ها اصرار دارند آن را نادیده بگیرند و حاصلِ این نادیده گرفتن را هم در انتخابات هفتم اسفند ملاحظه فرمودند نتیجه سخنانی از این دست را آشکارا می توان دید. میلِ افراطی به ایران باستان نتیجه انکار ایرانِ قبل از اسلام است و میلِ به ستایشِ خاندانِ سلطنت و توجه نشان دادن به فیلم های مستندِ سطحی شبکه من و تو نتیجه حرف های آقای مجیدی و امثال ایشان. چه قدر جای شهید مطهری خالی است که از خدمات متقابل اسلام و ایران بگوید تا راه را بر اهل افراط و تفریط ببندد.

بدون شک هنوز هم هستند انقلابیونی که از عدالت و مروت بهره ای دارند و حتی در هنگام نقد دوره پهلوی جانب انصاف را فرو نمی گذارند اما متاسفانه تریبون های رسمی در اختیار آن ها نیست. تریبون های رسمی در اختیار کسانی است که تنها هنرشان ساختن دوقطبی های مخرب و ویرانگری است که یک سوی آن اهل افراط ایستاده اند و در دیگر سو قبیله تفریط. از اهل سیاست نمی توان چندان انتظار داشت که به این دوقطبی سازی ها دامن نزنند. نان خیلی از اهل سیاست از دل تنور همین دوقطبی سازی ها در می آید اما از آقای مجیدی و امثال او انتظار می رود که حواسشان را بیشتر جمع کنند و اگر یار شاطر نمی توانند شد دست کم بار خاطر نشوند که از دلِ این دو قطبی سازی ها هرچه دربیاید به کار اهل هنر نمی آید.

ویدیو مرتبط :
توبه نصوح