اشتغال‌زايي يک بانوي کارآفرين براي ۲۰ نفر با يک چرخ خياطي

فارس/ فاطمه يزداني کارآفرين مي گويد: "هميشه دوست داشتم به جايي برسم که دست چند نفر را بگيرم نه اينکه منتظر باشم تا کسي از من دستگيري کند. در حال حاضر 20 نفر در کارگاه خياطي من مشغول به کار هستند که بسياري از آن ها بي سرپرست يا تحت پوشش کميته امداد هستند و خدا راشکر از درامد کار خياطي شان راضي هستند. مهمتر از همه اينکه از کار در يک محيط کاملا زنانه و امن لذت مي برند."
خياطي صرفا هنر دوخت و دوز نيست بلکه در درجه اول هنر بکارگيري ابتکار و خلاقيت در مسير توليد طرحهاي جديد و بازار پسند است. در شرايطي که بسياري از کارگاه هاي خياطي به دلايل گوناگون از جمله واردات قاچاق پوشاک ترک و چيني و فقدان حمايت دولت از صنعت پوشاک با چالش مواجهند، يک خانم روستايي توانسته با احداث کارگاه خياطي براي 20 نفر اشتغالزايي کند.
فاطمه يزداني که ساکن روستاي خراج از توابع چهارمحال و بختياري است، درباره نحوه ورودش به عرصه توليد پوشاک، مي گويد: "پيش از آغاز کار خياطي، در کار کشاورزي به پدرم کمک مي کردم. پدرم چند هکتار زمين کشاورزي داشت که در آن چغندر، يونجه و شبدر مي کاشت. اين روند ادامه داشت تا اينکه به همراه خانم هاي روستا، در کلاس هاي خياطي جهاد کشاورزي شرکت کرديم اما هيچکداممان چرخ خياطي نداشتيم.
تنها کسي که در روستا براي دخترش چرخ خياطي خريد، پدر من بود. چند سال بعد وقتي به موفقيت رسيدم، گوشه اي از لطف پدرم در خريد چرخ خياطي را با خريدن يک دستگاه تراکتور جبران کردم."
برکت اردوي جهادي و توليد 5 هزار تي شرت
وي مي افزايد: "بعد از تهيه چرخ خياطي اولين مشکل من اين بود که نمي دانستم چه چيزي بدوزم و چگونه آن را به فروش برسانم. تا اينکه سال 89 بعد از برگزاري يک اردوي جهادي توسط دانشجويان بسيجي در منطقه ما، به صورت اتفاقي با بسيج سازندگي آشنا شدم. بچه هاي بسيجي که در اردوهاي جهادي شرکت مي کنند، از کلاه و تي شرت هاي متحدالشکل استفاده مي کنند.
آن ها پيشنهاد کردند که من تي شرت هاي مورد نياز گروه هاي جهادي در استان را به همراه خانم هاي روستايي بدوزم. اين پيشنهاد کمک بسيار بزرگي به زنان روستاي ما محسوب مي شد. ما ظرف چند ماه، 5 هزار تي شرت براي بسيج سازندگي دوختيم و نزديک 5 ميليون تومان سود بدست آورديم."
اين توليد کننده موفق، خاطرنشان مي کند: "با پول حاصل از فروش لباس ها به بسيج سازندگي، تعدادي چرخ خياطي خريديم و کارگاه دوزندگي جمع و جوري در روستا احداث کرديم. چون تازه کار بوديم و نمي توانستيم ريسک توليد لباس و ارائه آن به بازار را تحمل کنيم، سعي کرديم تجربه لباس هاي جهادي را تکرار کنيم تا براي فروش تضمين داشته باشيم. در نتيجه سراغ آموزش و پرورش عشايري استان رفتيم و پيشنهاد کرديم زير قيمت بازار لباس هاي فرم دانش آموزان عشايري را بدوزيم. آن ها هم استقبال کردند و ما 9 هزار لباس فرم دوختيم و بيش از 20 ميليون تومان سود کرديم."
اشتغالزايي براي 20 نفر
فاطمه يزداني اضافه مي کند: "در عين حال هر وقت فرصت داشتيم در حد توان براي دانش آموزان کم بضاعت از پارچه هاي اضافي به صورت رايگان لباس فرم مي دوختيم و در مدارس توزيع مي کرديم. بدون اينکه خودمان بدانيم، همين کار باعث تبليغ توليدي روستايي زرين دوخت در مدارس منطقه مي شد و مديران مدارس به دليل قيمت پايين و کيفيت مناسب توليدات ما، سفارشات متعددي ارائه مي کردند."
او با اشاره به ميل روز افزون مردم به پشت ميزنشيني، خاطرنشان مي کند: "هميشه دوست داشتم به جايي برسم که دست چند نفر را بگيرم نه اينکه منتظر باشم تا کسي از من دستگيري کند. در حال حاضر 20 نفر در کارگاه خياطي من مشغول به کار هستند که بسياري از آن ها بي سرپرست يا تحت پوشش کميته امداد هستند و خدا راشکر از درامد کار خياطي شان راضي هستند. مهمتر از همه اينکه از کار در يک محيط کاملا زنانه و امن لذت مي برند."
افتتاح کارگاه جديد در مرکز استان
خانم يزداني طي روزهاي آينده قرار است کارگاه جديدش را اين بار در مرکز استان -شهرکرد- افتتاح کند. او در اين باره مي گويد: "حجم سفارشات افزايش يافته و براي پاسخگويي به آن ها ناگزير از تاسيس کارگاه جديد در شهرکرد هستيم. زماني که کار را با يک چرخ خياطي معمولي و غير صنعتي در روستا شروع کردم، هيچ وقت تصور نمي کردم 5 سال بعد 150 ميليون تومان سرمايه داشته باشم و براي 20 نفر شغل ايجاد کنم. در حال حاضر حقوق خانم هاي خياط را که مي دهم، ماهانه رقمي در حدود 5 تا 6 ميليون تومان برايم باقي مي ماند."
او مي افزايد: "هميشه از موفقيت هاي من به عنوان يک زن روستايي سوال مي شود اما هيچ کس از شکست ها و زمين خوردن هايم چيزي نمي پرسد. امکان ندارد بدون چشيدن طعم شکست به موفقيت رسيد، من بارها ضرر کردم و دوباره کار را از سر گرفتم."
ضعف اصلي ما در طراحي پوشاک مشتري پسند است
فاطمه يزداني درباره مهمترين مشکل کارگاه هاي خياطي در کشور مي گويد: "ورود جنس قاچاق از چين و ترکيه مهمترين مشکل ماست. نمي دانم چرا هر کاري مي کنيم، قيمت تمام شده پوشاک ايراني باز هم بالاتر از محصولات چيني و ترک است. شايد علت آن بالا بودن قيمت پارچه در کشور يا استفاده چيني ها از پارچه هاي بي کيفيت باشد. البته بدون شک ضعف اصلي ما در طراحي پوشاک مشتري پسند است."
او خاطرنشان مي کند: "اقتصاد مقاومتي يعني روي پاي خود ايستادن و مصرف توليد داخلي. متاسفانه خارجي ها بازار پوشاک ايران را قبضه کرده اند. اين در حالي است که اگر توليد پوشاک داخلي مورد حمايت قرار بگيريد، اشتغال بسيار زيادي در اين بخش مي توان ايجاد کرد. در گذشته بيشتر خانم هاي ايراني از خياطي سر در مي آوردند و خودشان پوشاک مورد نيازشان را تامين مي کردند.
اما فرهنگ شهرنشيني و پشت ميز نشيني کار را به جايي رساند که بسياري از خانم ها از فراگيري خياطي خجالت مي کشند يا حتي اگر خياطي هم بلد باشند، آن را پنهان مي کنند. اين در حالي است که کار توليدي و داشتن مهارت توليد بايد بزرگترين افتخار محسوب شود که متاسفانه اين طور نيست."
با کانال تلگرامي آخرين خبر همراه شويد

https://telegram.me/akharinkhabar