شوهرم را هر سه سال یکبار می بینم!

ایران/ محل اشتغال همسرم خارج از کشور است. اگرچه همسرم خرجی‌ام را می‌دهد اما فقط سه سال یکبار به ایران می‌آید و به ما سر می‌زند؛ از طرفی امکان رفتن ما به آنجا نیست. از سوی خانواده همسرم هیچ حمایتی نمی‌شوم. گذران زندگی به این نحو که شوهرم یک نقطه از دنیا و من و فرزندم یک نقطه دیگر باشیم، برایم دشوار است؛ یعنی این نوع زندگی را بی‌مفهوم می‌دانم. آیا می‌توانم با وجود اینکه خرجی‌ام را می‌دهد، طلاق بگیرم؟
زندگی مشترک ایجاب می‌کند که زن و شوهر با هم در یک منزل سکونت نمایند. گاه به دلایلی چون نوع شغل یا شرایط حاکم بر آن، همچنین تحصیلات زن یا شوهر، مدتی زوجین از یکدیگر دور می‌مانند. این دوری به واسطه حضور همسر در شهر دیگر یا کشور دیگری است. اگرچه امکان حضور زن در کنار شوهر محال نیست اما آن دو به این جدایی موقتی رضایت و تن می‌دهند. در این شرایط که زن و شوهر دور از یکدیگرند، بدیهی است که انجام امور مربوط به زندگی مشترک و فرزندان و رتق و فتق مشکلات حاصل از آنکه در حالت عادی میان زن و شوهر تقسیم می‌شود، در این شرایط بر یک نفر -آن هم زن- بار و تحمیل می‌شود.
صرف نظر از اینکه هنگام ازدواج هم این شرایط وجود داشته و شما با علم و اطلاع از چنین شرایطی تن به ازدواج داده‌اید یا اینکه بعداً شرایط این‌گونه رقم خورده است که برای چنین مدت طولانی دور از یکدیگر بمانید، در پاسخ به پرسش شما قابل ذکر است که به واسطه اهمیت زندگی مشترک و لزوم سکونت زن و شوهر در یک مکان که لازمه برآورده شدن نیازهای جنسی و روحی آنان است، قانونگذار ضمانت اجراهای متفاوتی در نظر گرفته است؛ مثلاً اگر زن بدون عذر موجه از سکونت با همسر خود در یک منزل خودداری کند، حقی بر نفقه نخواهد داشت؛ با اینکه تهیه مسکن از لوازم و مصادیق نفقه است که تهیه آن از وظایف شوهر است. از سویی دیگر ترک زندگی مشترک توسط شوهر می‌تواند موجب عسر و حرج شده و زن به واسطه عسر و حرجی که در نتیجه دوری از همسر - ولو به خاطر اشتغال - برای وی ایجاد شده است، می‌تواند از دادگاه درخواست طلاق کند.
در بند یک قانون الحاق یک تبصره به ماده 1130 قانون مدنی، ترک زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی یا نه ماه متناوب در مدت یک سال بدون عذر موجه، از مصادیق عسر و حرج (یا وضعیتی که ادامه زندگی را برای زوجه با مشقت همراه ساخته و تحمل آن مشکل است) ذکر شده است. اگرچه ترک زندگی، زمانی «سوءمعاشرت» تلقی خواهد شد که شوهر با قصد سوء، زندگی مشترک را ترک نماید. اما با توجه به شرایطی که شما توصیف کرده اید و اینکه با وجود پرداخت نفقه به علت عدم همکاری خانواده همسرتان و همچنین به خاطر دیدار هر سه سال یکبار با شوهرتان شرایط دشواری را می‌گذرانید، می‌توانید از دادگاه تقاضای طلاق نمایید.

منبع: ایران