اتفاقات بزرگ دهه آینده در انتظار سینمای مستند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در چهارمین روز جشنواره سینما حقیقت، مستند «رویاهای دم صبح» به کارگردانی مهرداد اسکویی اکران و رونمایی شد.

در ابتدای اکران این مستند، مهرداد اسکویی صحبت کرد و درباره فیلم گفت: خیلی‌ها به من می‌گفتند که چرا در کانون اصلاح و تربیت گیر کرده‌ای؟ چرا سه فیلم راجع به این موضوع می‌سازی؟ من می‌خواهم بگویم که زندان، حصر، تنهایی و رنج و دوری مسائلی است که من همیشه به آن فکر کردم و فکر می‌کنم و اکنون در سخت‌ترین موقعیت در این احساس قرار دارم. برای من مهم این بود که یک زمانی در زندان فیلم بسازم. در مورد زندان بزرگسال‌ها تحقیق کردم و دیدم که فعلا راجع به آدم بزرگ‌ها نمی‌توانم فیلم بسازم. 12 سال از زندگیم را یعنی هر 4 سال یک فیلم، با کمک دوستان راجع به این موضوع کار کردم و از قبل هم می‌خواستم سه گانه‌ای را راجع به این موضوع بسازم. چیزی نزدیک به 20 روز در سال 1392 تصویربرداری کردم و اکنون دو سال از آن می‌گذرد.

وی ادامه داد: باید بگویم که از نسل نوجو و خلاق این روزگار مطلب یاد می‌گیرم و از همه آنچه که روز به روز به من یاد دادند تشکر می‌کنم. امیدوارم با همکاری شبکه مستند، مرکز گسترش و گروه هنر و تجربه همه مستندسازان آینده‌ای بهتر داشته باشند و در دهه آینده اتفاق بزرگی برای سینمای مستندمان رخ بدهد.

فیلم مستند «رویاهای دم صبح» درباره دخترانی است که اکنون به دلایل مختلف در کانون اصلاح و تربیت زندانی هستند و هر کدام از آن‌ها برای خود داستانی دارند و سرگذشت خود و خانواده خود را برای دوربین بازگو می‌کنند.

پس از اکران این فیلم نیز جلسه نقد و بررسی این فیلم با حضور علیرضا مجمع و مهرداد اسکویی برگزار شد و گفت: روند ساخت چنین مستندی بیشتر بر پایه تبادل اعتماد است و همین موضوع حلقه گمشده این بحث است. در جامعه‌ای هستیم که هیچ کس به هیچ کس اعتماد ندارد و نمی‌تواند حرف دلش را به او بگوید. در حالی که در این مستند می‌بینیم که این دختران به فیلمساز اعتماد می‌کنند و در مقابل دوربین او با صداقت حرف می‌زنند. وقتی که این اعتماد شکل بگیرد عمده کار پیش رفته است. در حقیقت در ساخت این مستند عمده کار قبل از تصویر برداری و مربوط به‌‌ همان اعتماد سازی است. در صورت ایجاد اعتماد بین سوژه و کارگردان تصویر برداری کار آسان است.

مهرداد اسکویی نیز در این نشست گفت: بعضی اوقات است که با خود فکر می‌کنم که چه کسی می‌خواهد حرف دل من را گوش کند؟ آیا یک یا دو نفر پیدا می‌شوند که درد‌های من را بشوند؟ حال این موضوع را به این دختران تعمیم بدهید در حالی که هیچ کس نیست تا حرف‌های آن‌ها را گوش کند. خاطرم هست که یکی از آن‌ها به من گفت که اگر نگذارید ما زندگی کنیم نمی‌گذاریم زندگی کنید.

وی ادامه داد: باید بگویم که خوش حالم که امروز عده‌ای تماشاگر فیلم من بودید و صدای افرادی که هیچ کس صدایشان را نمی‌شنوند را شنیدید این‌ها کسانی هستند که شاید کسی آن‌ها را نمی‌بینند اما ستاره های فیلم مستند من می‌تواند از زندگی این‌ها بیرون بیاید و به عنوان الگو معرفی شوند.

انتهای پیام/