مراوده برای تصمیم‌گیری ازدواج را به رابطه دوستی تبدیل نکنید

ایسنا/ یک مشاور خانواده با بیان اینکه نباید مراوده به منظور تصمیم گیری در زمینه ازدواج به رابطه دوستی تبدیل شود، گفت: دوستی جلوی انتخاب صحیح را می‌گیرد و امکان یک انتخاب بالقوه خوب را سلب می‌کند.

دکتر بهمن بهمنی افزود: ‌برخی افراد در فضای مجازی اطلاعات واقعی را از خود ارائه نمی‌دهند و تلاش می‌کنند آن گونه که دوست دارند خود را جلوه دهند؛ اما بعضی اشخاص اطلاعات واقعیشان را منتشر می‌کنند.

وی در ادامه گفت: امکان تبادل همه اطلاعات در فضای مجازی وجود ندارد. بنابراین اگر دو نفر پس از مدتی حس کردند ارزش‌ها، باورها و سبک زندگی آنان شبیه و درست است باید در چارچوب‌های قاعده دار و با اطلاع خانواده‌ها با یکدیگر درباره ازدواج صحبت کنند.

این مشاور خانواده افزود: در این شرایط دختر و پسر می‌توانند آشنایی را قاعده‌دارتر و عمیق‌تر کنند و با هدف ازدواج با یکدیگر ملاقات‌های حضوری داشته باشند و درباره موضوعاتی چون انتظاراتشان از زندگی زناشویی، زندگی سالم و همسر خود را صادقانه و واقع بینانه و بدون پنهان کاری و گزافه گویی بیان کنند.

وی تاکید کرد: لازم است اطلاعاتی درباره رفتار و روابط اجتماعی و میزان ثبات شخصیتی و اخلاق طرف مقابل از محیط کار و زندگی او به دست آورند؛ چرا که نباید به ظاهر افراد اکتفا کرد.

بهمنی با بیان اینکه اطلاعات باید صادقانه بین دختر و پسر رد و بدل شود، اظهار کرد: این اطلاعات شامل باورها و ارزش‌ها، خواسته‌های خود از زندگی و طرف مقابل است که باید بدون دروغ و فریب و خودسانسوری گفته شود علاوه بر آن این اطلاعات از طرف مقابل گرفته شود.

این مشاور خانواده درباره مدت زمان لازم برای به دست آوردن شناخت از طرف مقابل نیز گفت: در سختگیرانه ترین شرایط 40 ساعت لازم است دختر و پسر با یکدیگر صحبت کنند. البته پس از 20 ساعت مراوده و کسب اطلاعات هدفدار، آنان می‌توانند به شناخت لازم برای تصمیم گیری در زمینه ازدواج دست یابند.

وی تاکید کرد: اگر دو نفر پس از این مدت به اشتراک نظر دست پیدا نکنند و نتوانند تصمیم بگیرند نشان دهنده آن است که یا قصد تصمیم گیری برای ازدواج را ندارند یا درصدد دروغ‌گویی به هم هستند. نتیجه چنین ارتباطی برقراری رابطه دوستی، ایجاد احساس عداوت و.. است.

بهمنی درپایان تاکید کرد: فرد مقابل نباید معتاد، بیکار، بی‌دین و دچار اختلالات روانی و بداخلاقی باشد. اگر فردی فاقد این خصوصیات بود می‌توان برای ازدواج با او فکر کرد و با او درباره ارزش‌ها، اعتقادات، سبک زندگی و علائق خاص گفت وگو کرد البته خانواده‌ها می‌توانند متفاوت باشند اما نباید مغایرت داشته باشد.