در حال و هوای انتشار کتاب «لذت با بوی باروت» و مصاحبه‌های خواندنی خالقی

خبرگزاری فارس-گروه ادبیات انقلاب اسلامی: یکی از دوره های درخشان مجله سوره، زمانی بود که «وحید جلیلی» سردبیری آن را به عهده داشت. هر ماه که این نشریه منتشر می شد گویی به جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی چیزی اضافه می شد. پر باری سوره از چند جهت مدنظر بود؛ یکی این که از بزرگان عرصه هنر انقلاب مطلب های زیادی آورده می شد و دیگر اینکه از جوانان جبهه فرهنگی انقلاب نیز مطالب شسته رفته ای منتشر می شد. البته اگر بخواهیم به نقد و بررسی سوره زمان وحید جلیلی بپردازیم مثنوی هفتاد من کاغذ می شود.

اما به همین مقوله اشاره می کنیم و سریع بگذریم که یک از این خیل و سیل جوانان «محمدمهدی خالقی» بود. خالقی با تکاپوی فرهنگی که داشت توانست چند مصاحبه مفصل از چهره های نام آمد عرصه هنر انقلاب بگیرد. یکی از آن مصاحبه های به یاد ماندنی با «سید عبدالله حسینی» بود که دبیری شعر حوزه را به عهده داشت، دیگری مصاحبه خواندنی و پرنشاطی بود که با «اکبر خلیلی» -داستان نویس و رمان نویس عصر انقلاب اسلامی- گرفته بود. هر کدام از این مصاحبه ها صحبت های جدی در عرصه هنر انقلاب انعکاس داده شده بود. مثلا وقتی مصاحبه با سید عبدالله حسینی را می خواندی تازه متوجه می شدی که این سید معمم چه کارهای تازه و بدیعی در عرصه شعر حوزه انجام داده است و اصلا همین مصاحبه های تر و تازه، پژوهشی جهت مستند پرتره هر کدام از این فرهنگ مداران قلمداد می شد. با خواندن مصاحبه های سوره که توسط «محمد مهدی خالقی» انجام می شد. مخاطب، خودباوری اش ضریب می گرفت. حضور سید عبدالله حسینی و اکبر خلیلی در عرصه ادبیات انقلاب اسلامی حضوری ادبی و حرفه ای بود و هست.

وقتی مصاحبه با «اکبر خلیلی» نویسنده موفق دهه شصت را می خواندی خط های اصلی ادبیات انقلاب در دسترس شما قرار می گرفت. مثلا در همین مصاحبه که در کتاب «لذت بوی باروت» آورده شده است، شما دیگر مصاحبه نمی خوانید و در بستری از تاریخ شفاهی فرهنگ انقلاب اسلامی در حرکت هستید.

برشی از مصاحبه «خالقی» -نویسنده کتاب- با اکبر خلیلی را از نظر می گذرانیم تا فحوای کلام را بهتر دریابید؛

«توی مغازه نشسته بودم. سید حسن حسینی، پشت ترک موتور محسن مخملباف، جلوی مغازه نگه داشتند و آمدند تو. همین طور که چایی می خوردیم، سید حسن گفت: اکبر می دانی چه اتفاقی افتاده؟ رضا براهنی یک رمان نوشته که توی آن موضوع قصه «قیّم» تو را گرفته، حتی آن دختر در قصه براهنی اسمش مریم است. حتی آمریکایی هم اسمش عوض نشده! کتاب را گرفتم و خواندم. «رازهای سرزمین من» دیدم هیچ چیز را نتوانسته تغییر دهد. دیده بود به کار لطمه می زند. البته آن ها، ما بچه های انقلاب را آدم نمی دانند می گویند این ها قصه نویس نیستند، ولی دزدی به این بزرگی انجام داده که در تاریخ ادبیات داستانی خواند ماند»                (لذت با بوی باروت –ص152)

نکته قابل توجهی که مصاحبه های خالقی در کتاب «لذت بوی باروت» را از دیگر مصاحبه ها جدا می کند، رفتن به سراغ هنرمندان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است و در حقیقت این هنرمندان ارجمند نیز بدون سانسور به تشریح فعالیت های خودشان و به ذکر خاطر از هنرهایشان پرداخته اند.

رویه خالقی در گفت و گو های مفصلش- که گهگاه به تاریخ شفاهی پهلو می زند- این است که او در جایگاه یک مصاحبه کننده خبره و محقق عرصه هنر انقلاب قرار می گیرد و از این باب با هنرمندان به مصاحبه و گفت و گو می نشیند. در این گفت و گوهای مفصل حرف های آرام و راکد گفته نمی شود بلکه حرف های خروشان و برانگیزاننده ذکر می شود.

انتشار کتاب «لذت با بوی باروت» که گفت و گوهایی درباره هنر و ادبیات انقلاب اسلامی است و توسط انتشارات معارف چاپ شده، به فال نیک می گیریم. و پیشنهاد می کنیم که اگر می خواهید با هنر و ادبیات انقلاب آشنایی پیدا کنید حتما این کتاب را بخوانید.

خالقی در این کتاب سه عرصه هنر انقلاب؛ شعر، داستان و سینما را در مصاحبه با محمدکاظم کاظمی، سید عبدالله حسینی، قادر طهماسبی، محمدرضا رهگذر، اکبر خلیلی، ابراهیم حسن بیگی، داوود امیریان، عزیزالله حمیدنژاد و مسعود فراستی مورد بررسی و نقد قرار داده است.

انتهای پیام/و

http://fna.ir/PRIZAN

ویدیو مرتبط :
کتاب خواندنی ها/کتابنامه