پاسخي به 3 سوال رايج زوجين جوان درباره تفريح

خراسان/بعضي مواقع سوالاتي پرسيده مي شود درباره اين که تفريحات زوجين به چه صورت بايد باشد و اصلا به چه کارهايي تفريح مي گويند؟ آيا تفريحات زوجين با زمان قبل از ازدواج آن ها متفاوت است و اين که وقتي زوجين بر سر موضوع تفريح تفاهم ندارند، بايد چه کار کنند؟ ادامه اين مطلب را اختصاص داده ايم براي پاسخ دادن به اين سوال ها و نکاتي که نشان مي دهد به هيچ وجه نبايد از اهميت موضوع تفريح در زندگي مشترک غافل شد.

پيامک هاي چاپ شده در اين باره
بارها و بارها مخاطبان صفحه خانواده و مشاوره، در اين باره پيامک هايي براي ما فرستاده اند و از مشاوران ما راه حل درخواست کرده اند تا شادي بعد از تفريح را به زندگي مشترک شان بياورند. پيامک هايي که در ادامه مي خوانيد در چند ماه اخير در ستون پيامک هاي صفحه خانواده و مشاوره چاپ شده و موضوع همه شان درباره تفريح در زندگي مشترک است.
*مردي 21 ساله ام. هرجايي را که من براي گشت و گذار رفتن دوست دارم، خانمم دوست ندارد و هرجايي که خانمم دوست دارد من دوست ندارم. به نظرتان چه کار کنم؟ در ضمن هنوز يک سال از شروع زندگي مشترک مان نگذشته است.
*خانمي 27 ساله و داراي يک فرزند هستم. همسرم به خاطر شرايط شغلي، بعدازظهرها هم سرکار مي رود و بيشتر اوقات تنها هستم. هر وقت اعتراض مي کنم، مي گويد تو بايد خوشحال باشي و هر وقت دلت گرفت بيرون برو، ولي من دوست دارم در کنارم باشد و اگر جايي مي رويم با هم باشيم.

توصيه اي مهم به مجردها!
وقتي 2 نفر با هم ازدواج مي کنند، پيش بيني، برنامه ريزي و توافق بر سر نوع تفريح مانند ديگر مسائل، موضوع مهمي است که بايد بررسي شود و به نتيجه برسد. قبل از ازدواج بايد بدانيم طرف مقابل چه نوع تفريحاتي را ترجيح مي دهد. سوالي که مي توان پاسخ آن را از طرف مقابل پرسيد اين است که اگر وقت آزادي گيرتان بيايد چه کاري دوست داريد، انجام دهيد و پرداختن به آن را بيشتر از بقيه کارها ترجيح مي دهيد و از انجام آن لذت مي بريد. پاسخ طرف مقابل از اين نظر مهم است که به طور مثال اگر يکي از طرفين ازدواج، دوست داشته باشد اوقات فراغت يا آزادش را با خانواده و دوستان بگذراند، بعد از ازدواج ممکن است با طرف مقابلش که مسافرت را ترجيح مي دهد به مشکل بر بخورد. يا فرد درونگرايي که ماندن در خانه و تماشاي تلويزيون را تفريح مي داند به احتمال زياد با فرد برونگرايي که هر فرصتي را براي ديدار دوستان و باهم بودن غنيمت مي شمارد، به مشکل برخواهد خورد.
نياز به تفريح را دست کم نگيريد
نياز به تفريح، نيازي طبيعي در هر انساني است و مانند هر نياز ديگري بايد مورد توجه قرار گيرد و علاوه بر آن، بايد براي رفع آن اقدام مناسب را انجام داد. شايد صحبت از نياز براي مقوله تفريح و سرگرمي جاي تعجب داشته باشد ولي درست مانند نياز به روابط عاطفي حمايت کننده، نياز به امنيت، نياز به پذيرفته شدن و...، اين نياز هم مولفه مهمي در رضايت از زندگي مشترک است و از طرفي پرداختن به آن يعني اهميت دادن به تفريح و لحاظ کردن زمان و هزينه براي آن، نشان از سلامت رواني دارد. افرادي که مدام مشغول کار کردن هستند يا به تفريح اهميتي نمي دهند، از سلامت رواني به دور هستند.
تفريح يعني چه؟
از اين گذشته، نوع تفريح براي افراد مختلف متفاوت است. ممکن است خريد کردن براي فردي تفريح باشد، اما فرد ديگري مطالعه کردن را تفريح بداند. مسافرت براي عده اي تفريح لذت بخشي است و ديدار دوستان و گپ زدن با آن ها براي عده اي ديگر تفريح محسوب شود. به هر حال تفريح يعني پرداختن به کاري که به دور از استرس و تکرار مکررات باشد و با احساس رضايت و دلخوشي همراه است.
نکاتي درباره تفريح قبل و بعد از ازدواج
ترجيح نوع تفريح بعد از ازدواج معمولا به سابقه تربيتي و سبک شخصيتي افراد برمي گردد و موضوعي نيست که فکر کنيم مي توان بعد از ازدواج آن را تغيير داد يا به اين گمان باشيم که همسر را علاقه مند به تفريح خود مي کنيم. تا حد امکان بايد با فردي ازدواج کنيد که حيطه تفريحاتش به شما نزديک باشد؛ بنابراين بعد از ازدواج هم افراد علاقه دارند همان نوع تفريحاتي را داشته باشند که قبلا انجام مي داده اند. رسيدن به توافق جديد براي تفريح؛ به طور مثال هربار تفريح مورد علاقه يکي از طرفين را انجام دادن، هدف ايده آل يک رابطه زناشويي موفق است که حتماً به پختگي هر 2 زوج نياز دارد.
اگر به تفريح علاقه نداريد، مشکل از شماست
وقتي را براي تفريح اختصاص دهيد و حتي اگر نوع تفريح تان با همسرتان متفاوت است، سعي کنيد تفريحات مشترک نيز با هم داشته باشيد. بگذاريد کودک درون تان به هنگام تفريح آزاد باشد و رهايش کنيد. فقط بر لذت بردن از اوقات تان تمرکز کنيد و حتي تلفن همراه يا هر وسيله کاري ديگر را با خود نبريد يا خاموش کنيد. اگر همسرتان به تفريح اهميت مي دهد و شما نمي توانيد مانند او باشيد، مشکل از شماست و بايد پيگير اين مسئله باشيد که چرا هر از چند گاهي به خودتان استراحت نمي دهيد يا نمي توانيد خالي از دغدغه باشيد.
شخصيت هاي افراط و تفريط کنندگان براي تفريح
به طور طبيعي و مانند هر حيطه ديگري، افراط و تفريط در اين جا نيز به دور از سلامت رواني است يعني اهميت دادن بيش از حد يا بسيار کم به تفريح، منطقي نيست. کم اهميت دادن يا برعکس دائم در حال تفريح بودن، هر 2 نشان از مشکلات رواني دروني دارند طوري که کم اهميت دادن به علايق و تفريحات شخصي مي تواند نشان نوعي خودآزاري يا شخصيت خشک و سخت گير باشد و از آن طرف دائم در حال تفريح بودن مي تواند نشان از نوعي فرار از واقعيت هاي زندگي و حتي مسئوليت پذيري باشد.