کورس سرهنگ زاده: بهترین ترانه هایم را معینی کرمانشاهی سرود

خبرنگار موسیقی ایرنا می نویسد: باد سردی که در فضای باز بهشت سکینهٔ کرج می وزید، گویی با سردی خود قصد همراهی با آه سرد برآمده از سینهٔ مردان و زنان داغداری را داشت که لا اله الّا الله گویان، ناباورانه پیکر نحیف مردی را به خاک می سپردند که به جادوی ترانه های استوارش، تا همیشه در دل مردمان ایران زمین، زنده خواهد زیست؛ استاد رحیم معینی کرمانشاهی. مردی که به گفتهٔ نوه اش، سالار معینی کرمانشاهی، «تا یک ساعت پیش از مرگ نیز به زندگی امید داشت و همیشه استوار ایستاد و با لبخند از دنیا رفت».
آنچنان که خانوادهٔ استاد اعلام کردند، استاد معینی بیماری خاصی نداشت و در روزی که فوت کرد، خود را آماده کرده بود تا به همراه دو دختر خویش، برای عیادت از پسر خود، حسین معینی کرمانشاهی (که به عات ناراحتی ریوی بستری شده بود)، به بیمارستان جم برود که ناگهان در آسانسور حالش بد می شود؛ پس «لا اله الّا الله» می گوید و چند دقیقهٔ بعد، در خودرو در راه بیمارستان جم، به سوی یگانهٔ عالم پرواز می کند.
اما در سرمای گورستان بی بی سکینه، این بار حسین معینی کرمانشاهی بود که با حالی نزار، خود را از بیمارستان به درِ خانهٔ ابدی پدر رسانده بود برای دیدار آخر. بر سر گور استاد، مردم به تماشای خفتن ابدی مردی بزرگ ایستاده بودند و استاد کورس سرهنگ زاده، خوانندهٔ موسیقی ایرانی، دستان حسین معینی را، که جامه و ظاهرش بسیار به پدر شبیه شده، گرفته بود و مراقب بود تا حال ناخوشش بدتر نشود. به هر روی سخن سالار ترانهٔ معاصر، روی در نقاب خاک کشید، در میان اشک و اندوه و بانگ فاتحه و صلوات.
استاد کورس سرهنگ زاده، در سخنانی کوتاه، برای مردم این گونه از معینی کرمانشاهی گفت: دوستی من با معینی کرمانشاهی از 50 سال متجاوز است و نمی توانم او را روانشاد یا زنده یاد بخوانم. من نمی توانم دربارهٔ برادر عزیزم، معینی کرمانشاهی، سخن بگویم؛ چراکه باید حافظ از گور برخیزد تا بتواند به درستی در وصف او سخن بگوید.
این استاد آواز سپس از علیرضا فریدون پور (خوانندهٔ جوان موسیقی ایرانی) خواست که برای مردم، در رثای استاد چند بیتی را بخواند. فریدون پور نیز تصنیف «مرغ شباهنگ» را که سال ها پیش، زنده یاد محمودی خوانساری آن را با شعری از استاد معینی کرمانشاهی خوانده بود، برای مردم خواند.

** بهترین ترانه هایم را معینی کرمانشاهی سرود
اما به کنار استاد سرهنگ زاده که در سال 1341، ترانهٔ «شبگرد» را با شعری از استاد معینی خوانده است، رفتم و از وی دربارهٔ استاد معینی پرسیدم، که گفت: من صلاحیت آن را ندارم که دربارهٔ معینی کرمانشاهی سخن بگویم و قدر و شأن او را توصیف کنم. معینی، شاعری توانا بود که در همهٔ قالب های شعری، مانند مثنوی، غزل و حماسه سرایی یدی طولا داشت؛ به ویژه کتاب «شاهکارِ» او که تاریخ منظوم ایران از صدر اسلام است، واقعاً شاهکاری است در شعر و تاریخ.
این خوانندهٔ پیشکسوت موسیقی ایرانی همچنین، گفت: دربارهٔ معینی حتماً باید کسی صحبت کند که صلاحیت این کار را داشته باشد. من دوست او بودم که برای من ترانه گفته و بهترین ترانه های ممکن را برای من و دیگر هنرمندان موسیقی سروده است. افزون بر ترانه سرایی، معینی کرمانشاهی، مانند عماد خراسانی، رهی معیری و ابوالحسن ورزی، جزو شاعرانی بود که در میان معاصران، شعرش در حدّ بالای غزل سرایی بود و عالی غزل می گفت.
سبک ترانه گویی معینی کرمانشاهی تصویری سرودن داستان ها و مضمون ها بود و به اصطلاح در فضای عشقم و عاشقتم ترانه نمی گفت. یاد و نام نیکوی معینی کرمانشاهی همیشه زنده است و نمرده، چراکه مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.

**برای درک ارزش معینی کرمانشاهی، حتماً نباید کرمانشاهی بود
صدیقی، رییس هیئت مدیرهٔ خانهٔ کرمانشاه، نیز میکروفون را به دست گرفت و ضمن عرض تسلیت گفت: سه شنبهٔ گذشته، استادی درگذشت که نیاز نیست برای درک ارزش او حتماً کرمانشاهی بود و برای دریافت شعرش، ایرانی بودن کافی است.
محمد افروز، دیگر خوانندهٔ جوان موسیقی ایرانی، نیز تصنیف «کجا سفر رفتی» را با همراهی مردم، به یاد استاد معینی خواند و پس از او، دارابی با سوز صدای خود، چند بیت را به زبان کردی به آواز خواند.
عاطفی، رییس روابط عمومی خانهٔ موسیقی، تسلیت خود را به خانوادهٔ معینی کرمانشاهی اعلام کرد. همچنین پیام تسلیت کردهای مقیم تهران نیز خوانده شد.
در پایان مراسم، مردم با خواندن سرود «ای ایران» با مزار استاد معینی کرمانشاهی خداحافظی کردند.
رشید کاکاوند، علیرضا میرعلی نقی و گیتی معینی، از دیگر هنرمندان حاضر در مراسم خاکسپاری استاد معینی کرمانشاهی بودند.
مراسم ختم استاد معینی کرمانشاهی، سه شنبه، سوم آذر، از ساعت 14 تا 17، در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می شود.
فراهنگ**3067** 1568

انتهای پیام /*

ویدیو مرتبط :
سخن رحیم معینی کرمانشاهی درباره ترانه سرایی